«Κόρη μου όμορφη, κόρη θλιμμένη…»
Κόρη μου όμορφη, κόρη θλιμμένη
μέσα στα κύματα, αναθρεμμένη
Εσύ δεν ήσουνα, γι’ αυτό το προξενιό
πώς γίνεται να μη σε φτάνω
να σε γλιτώσω απ’ τον καημό
Όμορφη θλιμμένη κόρη
πού να’ ναι εκείνοι οι κανταδόροι
που σε γλέντησαν παλιά
Τώρα με σύρματα και τείχη
ορίζουν τη δική σου τύχη
κι όλο σου σφίγγουν τη θηλιά
Κόρη μου όμορφη… αναθρεμμένη
μέσα σ’ αυτόν εδώ, το δρόμο δεν ξεχνώ
Ψάχνω τα πρώτα βήματά σου
μέσα απ’ της πίκρας τον καπνό
Οι Αρχαίοι έλεγαν πως το σχήμα της Κύπρου μοιάζει με ένα βοϊδοτόμαρο τεντωμένο. Αν κοιτάξει κανένας στο χάρτη το ελληνικό μεγαλονήσι, που ζει απομονωμένο στην πιο απόμακρη μεριά της Μεσογείου, θα δει πόσο ακριβής είναι αυτη η ρεαλιστική παρομοίωση. Ενα πελώριο φύλλο που πλέει πάνω στα κύματα…. Η Κύπρος μέσα σ’ ένα φύλλο δέντρου, που αρμενίζει πάνω στο πέλαγο…., το νησιώτικο πρόσωπο της Αφροδίτης στην Μεσόγειο. Ενα νησί της Ρωμιοσύνης ακόμα σκλαβωμένο και πληγωμένο. Ενα γαλανόλευκο ολομόναχο ακρογιάλι μεταξύ ουρανού και ονείρου. Μια πανάρχαια Ελληνική περιπέτεια που ανακόπηκε από την Τουρκία και έγινε τραγωδία. Ο αντικατοπτρισμός της Ρωμιοσύνης μέσα σε ανθόφυλλα κυμάτων.
Νησί πικρό, νησί γλυκό, νησί τυραγνισμένο, κάνω τον πόνο σου να πω και προσκυνώ και μένω. Εσύ της θάλασσας ρυθμός, ολάνθιστο κλωνάρι. Πως σου μαδήσαν τ’ άνθια σου διπλοί, τριπλοί βαρβάροι. Τι θλιβερά που σεργιανάν τριγύρω σου τα ψάρια, κι οι αντίχριστοι να παίζουνε την τύχη σου στα ζάρια. Κουράγιο, μικροκόρη μας, που μας εγίνης μάνα, ύμνος και θρήνος της ζωής κι ανάστασης καμπάνα. Ομορφη κυρά στο πέλαγος ριγμένη κοντά σου ήρθα για να δω τα όμορφα σου μέρη. Στην Πάφο θέλησα να φτάσω, τον τόπο που γεννήθηκε η όμορφη Αφροδίτη να δω και να θαυμάσω. Αγάπησα πάρα πολύ τους όμορφους σου τόπους τις πόλεις μα και τα χωριά τους όμορφους ανθρώπους!!! Αμμόχωστο και Λάρνακαι και Λεμεσό και Πάφο τις πόλεις σου διέσχισα για σένανε να μάθω. Χαρουπιές, ροδακινιές ελιές και ροδοδάφνες ολόχρυσα βερίκοκα στις ομορφιές σου τα ΄χες.
Αέρινη και μακαρία γη για τους αρχαίους, ένα νησί ξεχωριστό, ένας τόπος γεμάτος ποιητικές ομορφιές, ιστορία, μνήμες και εκπλήξεις. Ένας τόπος μικρός σε έκταση, όπου όμως κάποιος μπορεί να γίνει κοινωνός ενός τεράστιου ιστορικού και πολιτιστικού πλούτου. Ένα νησί των αντιθέσεων που σημαδεύουν κάθε επισκέπτη. Η σχέση της Κύπρου με τον Απόστολο Παύλο και Βαρνάβα, κατέστησε το νησί μας πύλη για την εξάπλωση του Χριστιανισμού στον υπόλοιπο κόσμο. Η πληθώρα των Αγίων με Κυπριακή καταγωγή δίνει το χαρακτηρισμό στη γη που τους γέννησε «νήσος των Αγίων». Στο νησί μας μπορεί να βρει κανείς βυζαντινούς θησαυρούς, εκκλησίες προστατευμένες από την Ουνέσκο σαν μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς και από την άλλη σημαντικά μουσουλμανικά μνημεία. Τούτος ο τόπος προσφέρει καθάρια θαλασσινά νερά και απέραντες παραλίες, την εναλία γη που ενέπνευσε ποιητές. Η γεωγραφικής θέσης της Κύπρου, ήταν και η αιτία κατά το πέρασμα των αιώνων το νησί να γίνει «στόχος επιβουλών και κατακτήσεων», ενώ κατά τη διάρκεια της πορείας του πέρασαν πολλοί κατακτητές, όπως οι Ασσύριοι, οι Αιγύπτιοι, οι Πέρσες, οι Ρωμαίοι, οι Οθωμανοί και τελευταίοι οι Αγγλοι, που μετά την αποχώρηση τους και την συνθηκολώγιση με την ΕΟΚΑ, μας έριξαν στα πόδια μας τους τούρκους.
«Καθοριστική ωστόσο για την ταυτότητα του νησιού ήταν η εγκατάσταση Μυκηναίων περίπου τον 13ο αιώνα π.χ. μετά τη λήξη του Τρωικού Πολέμου. Η Κύπρος γίνεται μια νέα πατρίδα για τους Αχαιούς και οι γηγενείς Κύπριοι γίνονται σταδιακά κομμάτι του ελληνικού χώρου εμπλουτίζοντάς τον με τις τοπικές του ιδιαιτερότητες». Το 1871 η Κύπρος πουλιέται στους Βρετανούς και ανακηρύσσεται αγγλική αποικία και από το 1955 έως το 1959 ξεκινά ο ένοπλος αγώνας για να αποτινάξουν τον αγγλικό ζυγό και με τις συμφωνίες της Ζυρίχης και του Λονδίνου η Κύπρος ανακηρύσσεται ανεξάρτητο κράτος.
«Εξήντα χρόνια κλείνουν φέτος από την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας. Μισός αιώνας και κάτι γλυκόπικρου απολογισμού για το λαό, που δεν αφέθηκε να απολαύσει τα αγαθά των αγώνων και θυσιών του. Προσπάθειες για να καταστεί το Σύνταγμα του κράτους πιο λειτουργικό το 1963 απορρίφθηκαν από την τουρκοκυπριακή μειοψηφία του 18% και η Τουρκοκυπριακή ηγεσία εγκλωβίσθηκε στην στοχευμένη από χρόνια επεκτατική πολιτική της Άγκυρας. Τα γεγονότα που ακολούθησαν είναι σε όλους γνωστά. Το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου κατά της Κυπριακής κυβέρνησης, διοργανωμένο από τη χούντα των Αθηνών, έδωσε στην τουρκική κυβέρνηση το ζητούμενο από χρόνια πρόσχημα για να εισβάλει στο νησί. Στις 20 Ιουλίου του 1974 γράφτηκε στις σελίδες της Κυπριακής ιστορίας μια ακόμη τραγωδία, μια ακόμη πληγή που δυστυχώς ακόμα 41 χρόνια μετά συνεχίζει να αιμορραγεί».
Ντίνος Ορφανός ΤΡιμίκλινη
Email: [email protected]
