Η μίζα (1) ή "έχει και για σένα"
Μια φορά και ένα καιρό σε κάποια μακρινή χώρα ήταν ένα σύστημα ξεπεσμένο και ξεφτισμένο από αλήτες που θεωρούσαν πως τα χρήματα που είχαν για να διαχειριστούν ως υπάλληλοι, ήταν δικά τους, ξεχνώντας πως ανήκαν σε μετόχους και εταίρους που τους είχαν προσλάβει για να εργαστούν και όχι για να κλέψουν.
Μια μέρα, σε ένα χώρο της εταιρείας έρχεται ένα αίτημα : “την βλέπεις την ΕΠΕ ; Θα την κάνουμε μια αύξηση. Από τα 150 χιλιάρικα στα 3,5 εκατομμύρια. Θα της δώσουμε ένα δανειάκι όπου θα έχουμε (είπε ο γνωστός μασόνος κοπρίτης) προσημείωση ως εξασφάλιση σε ένα “κτήμα” (!!!) 8 στρεμμάτων σε δασωμένο τόπο σε βουνό. Επί παραδείγματι όπως είναι η Πάρνηθα.
Μα το “κτήμα” δεν ανήκει σε φορέα της επιχείρησης, είπε ο ελεγκτής.
Ανήκει, του λέει ο μασόνοπροϊστάμενος, σε εξωεπιχειρηματικό άτομο. Άλλωστε δική του είναι η εταιρεία και ο … εμφανής είναι απλά “εμφανής” …
Μπροστάρης ; Λέει ο ελεγκτής. Και πως θα το στοιχειοθετήσουμε αφού τα οικονομικά στοιχεία της ΕΠΕ δεν αρκούν ούτε για τα όσα έχει ήδη πάρει και δε μπορεί να τα ξοφλήσει, συνέχισε. Θα αλλάξει η δραστηριότητα της ΕΠΕ μήπως, ρώτησε ;
Τέλος πάντων. Ας κάνουν μια μελέτη βιωσιμότητας και βλέπουμε, είπε ο ελεγκτής -για να κερδίσει χρόνο- και επίσης ας φέρουν και τίτλους ιδιοκτησίας οι ιδιοκτήτες και πιστοποιητικό περί μη διεκδικήσεων από το Δασαρχείο κλπ.
Τι λες ; Λέει το μασονικό γατόνι ; Τι θα θες όλα αυτά ;
Αλλιώς δεν γίνεται η αρχή του ελέγχου, απαντά ο ελεγκτής.
Δε γίνεται ε ; ψέλλισε ο μασονόγατος εμφανώς απορημένος και μη συνηθισμένος να του αρνούνται. Κοίτα, … έχει και για σένα, ψέλλισε ξανά. Θα σε πείραζε να έχεις μια 500άρα μέτρα ;
Τότε, ο ελεγκτής σηκώθηκε, βγήκε από το μαγαζί κοίταξε την ταμπέλα του ψηλά, πάνω από την πόρτα, επιστρέφει και απαντά στον μασονάκι : ρε συ, απ΄ έξω λέει “τάδε bank” και όχι “τάδε real estate bank και λοιπών κλεφτών κονάκι”.
Ο μασόνος που είχε έλθει με καμάρι έως τα αυτί, σηκώθηκε βαριά και έφυγε. Και ο ελεγκτής πήρε την πολλοστή του μετάθεση.
Για την ιστορία, είχε γίνει πρόταση και στον ελεγκτή να μπει σε “στοά”, μόνο που εκείνος το αρνήθηκε. Και άρχισαν οι χίλιες και μια μεταθέσεις μέχρι που έφτασε και η απόλυσή του.
Γιώργος Θ. Κανελλάκης
