H Παιδεία δεν αντέχει άλλα αντιεπιστημονικά Πειράματα
Του Αθανάσιου Κατσίμπελη*
Είναι περίεργο πως συμβαίνει κάθε φορά οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα να έρχονται να εφαρμόσουν αλλαγές στην Παιδεία και να την έχουν μετατρέψει, ιδιαίτερα τα χρόνια της Μεταπολίτευσης, σε ένα ιδιότυπο πειραματόζωο. Όπως έχω γράψει, η Παιδεία αποτελεί το μεγάλο Εθνικό μας πρόβλημα και αφορά την επιβίωση του Έθνους και του λαού μας. Δεν μπορεί να είναι αναλώσιμο προϊόν τηλεοπτικών, ραδιοφωνικών και διαδικτυακών συζητήσεων. Απαιτεί εθνικό σχεδιασμό με σκοπό την υλοποίηση των Συνταγματικών επιταγών (αρ. 16 Σ.) και την ανάταση του δύσμοιρου λαού μας.
Είναι τυχαίο άραγε πως στην Παιδεία εφαρμόζονται κάθε φορά τα αντιεπιστημονικά πειράματα;
Η αντιεπιστημονική αξιολόγηση που προσπάθησε να εφαρμόσει η προηγούμενη συγκυβέρνηση πάγωσε αλλά δεν καταργήθηκε. Η ανακοίνωση του τμήματος Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ και της ΕΕΚΕ Παιδείας στις 18/11/2014, χάρη στην οποία στηρίχτηκε το κόμμα μαζικά από τους εκπαιδευτικούς, υπογράμμιζε ότι «δεσμεύεται ότι θα καταργήσει τους Ν. 4024/2011, 4142/2913, 3848/2010 και το Π.Δ.152/2013…». Αντί όμως να εφαρμοστούν άμεσα οι ξεκάθαρες προεκλογικές δεσμεύσεις έρχονται δυστυχώς στελέχη του Σύριζα να προτείνουν την αντιεπιστημονική και παγκόσμια πρωτότυπη ιδέα της “εκλογής” των Διευθυντών των Σχολικών Μονάδων από τους Συλλόγους Διδασκόντων!!!
Αντί να διαβάσουν κάποιοι το εξαιρετικό άρθρο του σημερινού Υπουργού Αθλητισμού κ.Στάθη Κοντονή που δημοσιεύτηκε την φετινή Πρωτοχρονιά στην Αυγή με θέμα : “Δημόσια Διοίκηση με αξιοκρατία και διαφάνεια” , επιχειρηματολογούν λέγοντας πως θα εφαρμόσουν πιλοτικά για ένα χρόνο το θεσμό της “εκλογής” Διευθυντών Σχολικών Μονάδων από το Σύλλογο Διδασκόντων. Θα εφαρμοστεί δηλαδή ένα πείραμα αντιεπιστημονικό χωρίς αιτιολογική βάση με σκοπό δήθεν τον “εκδημοκρατισμό του σχολείου” θαρρείς πως είχαμε δικτατορία μέχρι σήμερα. Θαρρείς πως, οι ίδιοι ο Σύλλογοι διδασκόντων δεν ήταν αυτοί που απέτρεψαν τα πειράματα της προηγούμενης κυβέρνησης;
Έγραφε ο κ.Στάθης Κοντονής ο οποίος με τα γραφόμενά του φαίνεται πως γνωρίζει τι σημαίνει διοίκηση στο δημόσιο τομέα μιας και τα σχολεία δεν μπορούν να είναι ξεκομμένα από τη δομή της υπόλοιπης δημόσια διοίκησης:
“Εμείς στηρίζουμε και θα διαμορφώσουμε ένα αδιάβλητο και αξιοκρατικό σύστημα αξιολόγησης, με σκοπό την ορθολογική οργάνωση όλων των φορέων του Δημοσίου. Προϋπόθεση αυτής είναι η επαναξιολόγηση του ρόλου και της λειτουργίας κάθε υπηρεσίας και ο ακριβής καθορισμός του έργου που καλείται να υλοποιήσει.
Ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει ένα μοντέλο διοίκησης με αναβαθμισμένες δομές, πόρους και με διευρυμένο κοινωνικό ρόλο, ώστε να καλύπτει τις αυξανόμενες ανάγκες των πολιτών, ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσης. Η δημιουργία όμως ενός τέτοιου μακρόπνοου σχεδίου χρειάζεται να έχει την αμέριστη βοήθεια και στήριξη του ανθρώπινου δυναμικού της Δημόσιας Διοίκησης και την πλήρη αξιοποίησή του.
Για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος απαιτείται η εξασφάλιση σταθερών μόνιμων θέσεων εργασίας, ισχυροποίηση λειτουργικά του ΑΣΕΠ, κατάλληλες και επαρκώς στελεχωμένες δημόσιες υπηρεσίες, μισθολόγιο, αντικειμενικό σύστημα κρίσεων, θωρακισμένο από παρεμβάσεις για την ανάληψη θέσεων ευθύνης στο Δημόσιο και θεσμοθέτηση ενός πειθαρχικού πλαισίου απλού, δημοκρατικού, με αναλογικότητα ποινών.”
Αν καταργηθεί ο θεσμός του Διευθυντή της σχολικής μονάδας, γιατί περί κατάργησης πρόκειται όταν εκλέγεται ένας συντονιστής αντί του μονομελούς διοικητικού οργάνου που έχει την ευθύνη διοίκησης του Σχολείου, θα έχει μόνο μία αιτιολογική βάση. Θα είναι απλά μία ακόμα «Mνημονιακή επιταγή με αριστερό προπέτασμα καπνού» με σκοπό την περικοπή ενός σημαντικού κονδυλίου όπως αυτό που αφορά τα επιδόματα ευθύνης που λαμβάνουν χιλιάδες διευθυντές σχολικών μονάδων.
Αν δεν υφίσταται αυτή η αιτιολογία, και ήταν θέμα εκδημοκρατισμού στα σχολεία θα είχαμε εκλογή και όχι επιλογή Περιφερειακών Διευθυντών, εκλογή Διευθυντών Εκπαίδευσης και εκλογή Σχολικών Συμβούλων. Δεν είναι κακή η εκλογή …και στην Αμερική (ΗΠΑ) για παράδειγμα εκλέγουν και δικαστές και σερίφηδες.
Θα μπορούσαμε επίσης να εκλέξουμε Γενικούς Γραμματείς στα Υπουργεία και γιατί όχι και Υπουργούς. Αντί να ανατραπεί ο 4024/11 δηλαδή η αξιολόγηση της Επετηρίδας και η λογική ο νέος είναι ωραίος ο παλιός είναι αλλιώς που εφαρμόστηκε στο μισθολόγιο στο δημόσιο επιλέγεται η “εκλογή” του δημοφιλέστερου για να «συντονίσει» ένα σχολείο….
Θα μπορούσαμε κατά την έννοια αυτή να ορίσουμε ως Διευθυντή Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης τον Πρόεδρο του Συλλόγου Δασκάλων και Νηπιαγωγών κάθε Νομού και ως Περιφερειακούς Διευθυντές τους Αιρετούς του ΑΠΥΣΠΕ!! Να γίνει και “συλλογική” διοίκηση κάθε Περιφερειακής Διεύθυνσης.
Είναι γνωστό πως η Τρόικα, θεσμοί σήμερα, είχε απαιτήσει περικοπές στην Παιδεία και ανάμεσα στις περικοπές αυτές είχε από το 2012 ζητήσει και μειώσεις μέσω νέου μισθολογίου του μισθολογικού κόστους και περικοπές των επιδομάτων. Η Παιδεία από την εποχή Παπανδρέου παραμένει το πρώτο θύμα. Στον προϋπολογισμό του 2015 είχαμε πρόβλεψη μείωσης του μισθολογικού κόστους.
Όπως είναι γνωστό υπάρχουν χιλιάδες διευθυντών σχολείων…όταν «εκδημοκρατιστούν οι Σύλλογοι διδασκόντων» όπως λένε κάποιοι της αριστεράς, θα ονομαστούν συντονιστές και δεν θα λαμβάνουν επίδομα. Έτσι και περικοπές θα γίνουν και θα καταργηθεί στην ουσία ο θεσμός του διευθυντή του σχολείου με δόση «επαναστατικότητας».
Όλα αυτά θα οδηγήσουν σε διάλυση των σχολείων γιατί, είτε κάποιοι θέλουν να το παραδεχθούν, είτε όχι, πολλά σχολεία λειτουργούν κυρίως χάρη στους διευθυντές τους, τα μόνα Στελέχη εκπαίδευσης που άντεξαν το βάρος διαχείρισης των Μνημονιακών πολιτικών και κράτησαν τα σχολεία όρθια. Χωρίς να λάβουν τους βαθμούς Α που κατοχύρωσαν με τους Μνημονιακούς νόμους για πάντα (και δεν τους καταργούν σήμερα)….τα υπόλοιπα στελέχη εκπαίδευσης που υπηρέτησαν το Μνημόνιο.
Βέβαια το σύστημα επιλογής των διευθυντών ήταν αναξιοκρατικό και με πολλές ελλείψεις και αδικίες, βασίλευε η κομματοκρατία και η αδιαφάνεια αλλά και το πέρασμα στην αντίπερα όχθη, δεν θα έχει τα αποτελέσματα που κάποιοι νομίζουν. Θα οδηγήσουν στη διάλυση και τη μη λειτουργία των σχολικών μονάδων. «Κλίκες» σε πολλά σχολεία θα επεκταθούν και θα εδραιωθούν παγιώνοντας παθογένειες του εκπαιδευτικού μας συστήματος και υποβαθμίζοντας στην ουσία τους νέους εκπαιδευτικούς. Ιδού λοιπόν, μια χρυσή ευκαιρία θεσμοθέτησης ενός αντικειμενικού, αξιοκρατικού και δίκαιου συστήματος επιλογής διευθυντών.
Η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας οφείλει να τολμήσει και να αξιοποιήσει τόσο τις προτάσεις του κλάδου, όσο και τις ίδιες τις προεκλογικές δεσμεύσεις του κόμματος γιατί η Παιδεία μας δεν αντέχει άλλα αντιεπιστημονικά πειράματα, δεν αντέχει άλλες περικοπές και δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια συγκρούσεων, αλλά αδήριτη ανάγκη συμπόρευσης της εκπαιδευτικής κοινότητας στον εθνικό στόχο ανάτασης της Παιδείας μας ως της μόνης σίγουρης επένδυσης για το μέλλον της χώρας.
*Δάσκαλος-M.Ed, Νομικός
