Οιονεί υπηρεσιακός…»

Γράφει ο Αθαν. Στρίκος.
Οιονεί ( οίον + ει = ως εάν, σα να, περίπου σαν αυτό που είναι κανονικό)
“Των κοινών επιμελειών απαλλάττου μη πλουσιώτερος αλλά ενδοξώτερος• πολλών δε χρημάτων κρείττων ο παρά του πλήθους έπαινος” (Ισοκράτης)
Δεν παρέστη λέει ο κ.Πρόεδρος της Δημοκρατίας (ο απελθών) την Κυριακή της Ορθοδοξίας στη Συνοδική θεία λειτουργία κατά τα καθιερωμένα. Που δεν έλλειπαν ποτέ οι Πρόεδροι και παλιότερα οι βασιλιάδες. Κι έλεγαν και το “Πιστεύω” . Έτσι συνηθιζόταν.
Και καλά, δεν πήγε δεν πήγε. (Λέτε και κάνει ο Πρόεδρος σοβαρώτερη δουλειά). Εκείνη όμως την ανακοίνωση που έβγαλε και είπε πως “είναι οιονεί υπηρεσιακός αφού εξελέγη νέος” , τί την ήθελε; (Εξελέγη νέος. Τρόπος του λέγειν. Γιατί στ’ αλήθεια είχαμε εκλογή; Εκλογή το λέν’ αυτό ή διορισμό κατόπιν παζαραίματος και συναλλαγής; Κι αν “ναι” με ποιόν αντίπαλο; Κι εδώ λοιπόν οιονεί εκλογή.
Μα κι ο νέος δεν πήγε γιατί δεν είχε αναλάβει. Ήταν κι αυτός ακόμα οιονεί. Ή μάλλον δυνάμει και ακολούθως τούτος. Δεν είχε … ωριμάσει. Έτσι δεν πάτησε κανείς για να μη μπουρίσουν και μπερδευτούν. Και ίνα επιβεβαιωθεί η λαϊκή ρήση ότι “δυό νοικοκυρές στην ίδια κουζίνα δεν κάνουν” .
Και μετά “τί έχουν τα έρημα και ψοφάνε”.
Ο ένας δεν πήγε να παραδώσει ως τέως πρωθυπουργός στον νεοεκλεγέντα, γιατί δεν το γράφει ο νόμος, αλλά μέχρι σήμερα “γινόταν κατ’ έθιμον”. Και γιατί – διπλή αιτιολογία – όπως ανεκοινώθη μάγκικα απ’ το γραφείο του πρώτου Καλαματιανού μάγκα τέως πρωθυπουργού, “τα έθιμα είναι για να παραβιάζονται” (Μαγκιά ε;). Και τη διαδοχή που είναι ιερή στη δημοκρατία, πέρα από νόμους και έθιμα στο σύνολό της, συνεπώς και στην παράδοση και παραλαβή, κατέστησαν οιονεί.
Από την άλλη όμως σαν ο νέος πρωθυπουργός έδωκε πολιτικό όρκο , που προβλέπεται μάλιστα απ’ το Νόμο, οι σαμαράδες άρπαξαν τις σαμαροπαΐδες φωνάζοντας : Όχι. Έπρεπε να δώκει θρησκευτικό, γιατί έτσι συνηθίζεται”. Kαι η λογική βιάζεται. Τους πιάνει αχούρα (=αγριεύουν ερωτικά και δεν κρατιώνται).
Αφήστε πια τις ατέλειωτες συζητήσεις. Όπως: Δεν είναι όρκος ισχυρός ο πολιτικός. Είναι οιονεί. Ο θρησκευτικός είν’ ο καλός. Και: Να ορκίζεται; Ο ένας. Να μην ορκίζεται; Ο άλλος. Γιατί ο Χριστός έτσι κι έτσι. Είπε “μη ομώσαι όλως” . Και τι να δίνει ; υποσχετικό; Βεβαιωτικό ; Και τα δυο; Στη συνείδησή του; Στο Βαγγέλιο; Κι αυτό να το παλαμιάζει; Να μην το παλαμιάζει ; (τι να το παλαμιάζει που τούτοι κάθονται ολόκληροι απάνω!). Την Αγία Τριάδα να την επικαλείται; Και πλήθος άλλα θεολόγοι, πολιτικοί, παπάδες, φιλόσοφοι, ειδικοί βέβαια, όλοι τους ορκοπάτες και οιονεί. Σήμερα με τον όρκο και την παράδοση και παραλαβή, και δεν σηκώνεται απ’ τη θέση του ο τέως πρωθυπουργός σαν ο νέος του δίνει το χέρι του μέσα στο ναό, χτές με άλλα προχτές με τον … Αλαβανό.
Και : Να πάρει την ελληνική σημαία ο Αλβανός μαθητής; Να μην την πάρει; Κι αφού περάσαμε απ’ τον… Πάγκαλο, φτάσαμε στον ανώτατο πολιτειακό παράγοντα, που απεφάνθη : Να τη σηκώσει. Γιατί “έλληνες είναι οι της ημετέρας παιδείας μετέχοντες”. Κι αφού ο Αλβανός πάει σ’ ελληνικό σχολειό να την πάρει.
Τώρα, λέει αυτό ο Ισοκράτης, τι ακριβώς λέει, αν όποιος πηγαίνει σ’ ελληνικό Γυμνάσιο σημαίνει ότι μετέχει κιόλας της Ελληνικής παιδείας ή δεν μετέχει, κι ένα σωρό άλλα, δεν τα ξεκαθαρίσαμε ακόμα. Τ’ αφήκαμε γι’ άλλη φορά οψέποτε ανακύψει θέμα νάχουμε να λέμε και να μην τα σώνουμε. Και στο Νόμο που έλεγε, και ισχύει ακόμα αφού δεν τον αλλάξαμε , ότι ο σημαιοφόρος μαθητής πρέπει νάχει την ελληνική υπηκοότητα , νάναι φαρδιά πλατειά αποκάτω η υπογραφή του αποφανθέντος κυρίου Προέδρου. Που ορκίστηκε πίστη στο Σύνταγμα και τους Νόμους. Κι ο Αλβανός γελάει ακόμα μαζί μας. (Προσωπικά δεν έχω αντίρρηση να πάρει τη σημαία ο Αλβανός. Άλλαχτον όμως πρώτα, κ.Πρόεδρε του κερατά το νόμο που μιλεί για υπηκοότητα ελληνική κι έχει τη δική σου υπογραφή! Μη γίνεσαι τουλάχιστον τόσο υποκριτής! Εσύ που ήσουν και της αποδοχής του 90% του ελληνικού λαού. Ο οποίος όμως δεν σε εξέλεγε μήτε βουλευτή … Κι εσύ κι αν ήσουν οιονεί αφού δεν σεβάστηκες ούτε τη δική σου υπογραφή.)
Είπεν η πρόεδρος της Βουλής ότι τίθεται ζήτημα εγκυρότητας των Νόμων που έχουν περάσει με πλειοψηφία μικρότερη των 151 και εν απουσία των προφυλακισμένων χρυσαυγιτών. Κι έπεσαν να τη φάνε. Ακόμα και οι δικοί της. Μέχρι τύραννο και βόμβα ωρολογιακή είπαν τη Ζωή οι νεοδημοκράτες.
Αφήστε πια το Βενιζέλο. Που αν την είχε φοιτήτρια και τού ’γραφε η Ζωή πως η Βουλή των 300 και με 295 είναι κανονική δεν θα της έδινε πτυχίο ποτέ. Αφού κι ο πρωτοετής φοιτητής γνωρίζει ότι εδώ έχουμε κακή σύνθεση του οργάνου. Το πενταμελές για παράδειγμα δεν λειτουργεί με τέσσερους. Ακόμα και με πέντε αν τον ένα τον πάρει ο ύπνος έστω για μισό λεπτό. Διότι το μισό εκείνο λεπτό μπορεί νάναι το καθοριστικό για την απόφαση.
Και γενικά όταν η Ζωή θέλει να λειτουργήσει ως κανονική πρόεδρος της Βουλής κι όχι οιονεί γίνεται “βόμβα ωρολογιακή”.
O της παιδείας καταργεί πρότυπα και αριστείς χάριν των οιονεί! Επαναφέρει τους αιωνίους οιονεί φοιτητές, οι συριζαίοι υπουργοί καθένας τη δική του παντιέρα ανεμίζει στα κανάλια και ο Πρόεδρος της Κυβερνήσεως παρακολουθεί τους καυγάδες τους απαθής, απλώς προεδρεύων και ασκών τα καθήκοντα του οιονεί.
Ο πρώην υπουργός οικονομικών τά ‘βγαλε έξω τα λεφτά του γιατί φοβήθηκε , όπως είπε. Δεν έμαθε βλέπετε ποτέ αυτός πως ο πολιτικός μπορεί νάχει χίλιες αδυναμίες . Να’ναι γυναικάς, μουρντάρης, με κουσούρι και ιδιαιτερότητες ή να το τσούζει. Απαγορεύεται όμως να’ναι δειλός και να φοβάται. Γιατί τότε πια είναι μονίμως οιονεί. Πώς να σκεφτεί ο οιονεί ότι τέτοιες πράξεις του υπουργού οικονομικών κλονίζουν την εμπιστοσύνη του λαού στην ελληνική πολιτεία , όταν ο ίδιος από τη μία πάει να στυλώσει την καταρρέουσα οικονομία κι από πίσω τη γκρεμίζει 56 φορές; (Σε 56 δόσεις έβγαλε έξω τα λεφτά του. Και καλά αυτό έγινε το 2012. Όταν όμως έγινε υπουργός και η οικονομία ήταν στα δικά του στιβαρά χέρια, γιατί δε τα ξανάφερε; Έτσι αυτόν δεν τον λες ποτέ οιονεί. Μάλλον μέλος διεθνούς συμμορίας εγκληματιών με λευκό κολάρο.
Κι ο δάσκαλος , ο καθηγητής π’ αφήνουν κενά για να τα καλύψουν με ιδιαίτερα και πληρωμή, κι αυτοί το ρόλο τους παίζουν οιονεί.
Και η γλώσσα μας με τα γκρίκλις και τις λοιπές κοτσάνες είναι πια οιονεί ελληνική.
Πας να κάνεις δουλειά σου στο Υπουργείο Πολιτισμού που προβλέπεται απ’ το Νόμο καθαρά και σου απαντούν : Αυτά τάκανε η Νέα Δημοκρατία.
Ρωτάς : πού είναι τώρα παιδιά, αυτή η Κυρία ; Πού πήγε να πάω να τη βρω να κάνει και τη δική μου δουλειά;
Και σου απαντούν : καλά είσαι χαζός;
Κι αυτά συμβαίνουν από επιπέδου διακρατικών συμφωνιών μέχρι το τελευταίο γραφείο τμήματος αντιπεριφέρειας ή Δήμου. Έφυγε λένε ο υπάλληλος. Λείπει σήμερα. Έχει ρεπό. Είναι με άδεια. Συνταξιοδοτήθηκε. Κι εσύ χτυπιέσαι : Καλά αυτό το κράτος δεν έχει οργάνωση, συνέχεια ; παντού οιονεί;
Και σε τοπικό επίπεδο προχθές Κυριακή της Ορθοδοξίας οι άρχοντες κι εδώ έλαμψαν δια της απουσίας τους. Γιατί άραγε; Δεν ήθελε να ειπεί το “Πιστεύω” o κ. Δήμαρχος; Άς τόλεγε ο ψάλτης ή ένα παιδί. Η παρουσία όμως αυτού και του επιτελείου του ήταν απαραίτητη. Όπως στα καρναβάλια, διάβολε. Ας τόπαιρναν έτσι. Έθιμο το ένα έθιμο και τ’ άλλο. Όχι το ένα καλό το άλλο οιονεί.
Κι ο τοπικός άρχων τοποθετεί πλάκα, προς τιμήν καταδικασθείσας και εκτελεσθείσας για εγκλήματα κατά τον εμφύλιο. Και δεν εξετάζω αν έπρεπε να εκτελεστεί , που δεν έπρεπε σίγουρα. Γιατί εκείνο που πρέπει είναι να μαζευόμαστε όλοι μαζί μια φορά το χρόνο και να κλαίμε για τα χάλια μας.
Κι όταν στο Δημοτικό Συμβούλιο θίγεται η αυθαιρεσία του άρχοντος οι μεν τηρούν σιγήν ιχθύος ο δε ατάσθαλος ξιφουλκεί μετατρεπόμενος σε υβριστή. “Στερηθέντες επιχειρημάτων εξετράπησαν εις ύβρεις “ θάλεγε ο Θουκυδίδης. Και : Ήσουν αριστερός, γίνηκες δεξιός άρα είσαι γενίτσαρος. Κι οι γενίτσαροι είναι οι πλέον επικίνδυνοι και … καθόλου οιονεί. Αλλάζει γένος όπως θάλεγε ο Αριστοτέλης . Κοινώς άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε.
Κατά την ορκομωσία του την πρώτη θητεία του Ομπάμα, δεν ακούστηκε καθαρά μια λέξη κι ο όρκος επανελήφθη. Εμείς εδώ δε λοιδορούσαμε τ’ … Αμερικανάκια γιατί τα ήθελαν όλα καθαρά κι όχι οιονεί.
Αλλά γιατί τα είπα όλα τούτα τα νέα και παλιά, ετερόκλητα, τα διεθνή; Υψηλά πολιτικά ελληνικά και τοπικά; Και βρέστε περιπτώσεις και βάλτε , είναι άπειρες.
Για ν’ αναρωτηθώ: Τελικά είμαστε κράτος με οργάνωση και συνέχεια; Σοβαρό ή γιαλατζί ; μαϊμού και οιονεί ; Ένα τεράστιο ψέμα που κρύβεται στο σκοτάδι της προόδου;
Κι απορούμε γιατί οι ξένοι μας φέρονται έτσι . Και δεν λέμε ότι τέτοιοι που είμαστε καλά που μας ανέχονται ακόμη. Και δεν μας χαρίζουν χρέη και δάνεια στέλνοντάς μας στο διάβολο μιά και καλή . Να ησυχάσουμε κι εμείς κι αυτοί. Φθάνω δε στο σημείο – η αγανάκτηση και η οργή το κάνει – να λέω ότι ως και οι Τούρκοι χάρη μας κάνουν που δεν έχουν καβαλήσει σε δυό τρία νησιά. Σαν τη Σύμη, το Καστελόριζο , τη Χάλκη , τους Λειψούς. Που άλλοτε είχαν 20 και 25 χιλιάδες κατοίκους , ενώ εμείς σήμερα τα εγκαταλείψαμε χωρίς γιατρό , χωρίς συγκοινωνία , χωρίς στον ήλιο μοίρα. Και το δημογραφικό, το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα, δεν απασχολεί κανένα. Είναι πράγματι μπουνταλάδες οι Τούρκοι, αφού δεν έσπευσαν ακόμα να καλύψουν το κενό απ’ τη δική μας πολιτική που την ασκούμε οιονεί.
Κι όλοι αυτοί που είπαμε, κι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και όλοι, δεν είναι , και συμπαθάτε με, στοιχειωδώς έξυπνοι. Διότι ο έξυπνος άνθρωπος δεν έχει ανάγκη να επιστρατεύει μικρότητες . (Ο ρόλος μου είναι οιονεί υπηρεσιακός ο Πρόεδρος) , τερτίπια, δικαιολογίες, ψέματα. Ο έξυπνος κάνει δουλειά του και δεν ασχολείται με τέτοια. Ούτ’ ο τέως πρωθυπουργός “δεν υπάρχει Νόμος αλλά γινόταν κατ’ έθιμον και τα έθιμα είναι για να παραβιάζονται”. Πάει και παραδίδει ο έξυπνος λεβέντικα χωρίς να κατατρύχεται με δικαιολογίες, μικρότητες, μαγκιές, λεκτικά και νομικά παιχνίδια.
Χώρια που αν μία φορά προβάλεις το ψέμα ως δικαιολογία, είσαι υποχρεωμένος να λες πάντα ψέματα για να σταθείς όρθιος. Κι ο καινούριος πρωθυπουργός δεν απαντάει καθόλου. Επιμειδιά αποσιωπά και προσπερνά. Κι αφήνει το Σαμαρά να παρακαλεί να πέσει. Άλλωστε τόλεγε ο Πλούταρχος “Επιμειδίασις και αποσιώπησις εμφαντικώτερον τον λόγον ποιεί” (= το χαμόγελο και η εντελής σιγή κάνουν το λόγο εκφραστικώτερο και ζωηρότερο ).
Επομένως φταίμε εμείς . Και πρώτα οι πολιτικοί. Που καθημερινώς συναγωνίζονται ποιος θα δώσει τα χειρότερα κακά παραδείγματα. Ας παραδεχτούμε κάποτε ότι για να πάμε μπροστά και να ζήσουμε στοιχειωδώς αρμονικά πρέπει να πάψουμε να είμαστε παντού οιονεί . Κάτι σαν , περίπου δηλαδή και ιμιτασιόν. Σκιαζούρια να προγκάνε τα ζουλάπια, και να γίνουμε καθαροί. Ο νοικοκύρης στο χωράφι όχι το σκιαζούρι. Το κανονικό σώμα το ζωντανό κι όχι ο ίσκιος του. Η φωνή όχι η ηχώ.
Κι αν αύριο ο “οιονεί υπηρεσιακός Πρόεδρος” , κυρώσει ένα Νόμο, θάχει ή όχι δίκιο η Ζωή να βγει και να ειπεί πως ο Νόμος αυτός είναι ά-κυρος και ά-νομος, αφού τον κύρωσε ο οιονεί ; ο σαν , ο περίπου; Και η πράξη ομολογημένη απ΄ τον ίδιον ότι είναι σάμπως, ωσεί και οιονεί.