BULLYING: ΜΟΝΑΔΙΚΟΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ

ΜΟΝΑΔΙΚΟΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ
ΛΕΒΕΝΤΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΛΕΒΕΝΤΟΜΑΛΑΚΕΣ
της Κατερίνας Τσατσαρώνη
Κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός. Όλη αυτή η comme il faut, στείρα συζήτηση περί διαφορετικότητας ανάγει ένα ευρύ κοινωνικό πρόβλημα έλλειψης παιδείας, ευρείας μόρφωσης, αρχών, αξιών και σεβασμού προς τον συνάνθρωπό μας και πάλι σε πρόβλημα ρατσισμού.  Η άρνηση να θεωρήσουμε τους συνανθρώπους μας διαφορετικούς και να κατανοήσουμε  τη  μοναδικότητα τους όπως αυτή εκφράζεται στη βάση πανανθρώπινων αξιών είναι μια λύση που προσεγγίζει το θέμα στο πλαίσιο όλων των διαφορετικών επιστημών που έχουν ασχοληθεί με αυτό το θέμα από την αρχαιότητα.
Σε μια δημοκρατική κοινωνία όλοι είμαστε ίσοι και ταυτόχρονα μοναδικοί. Τα βασικά στοιχεία που συνθέτουν την προσωπικότητά μας και μας καθιστούν διαφορετικούς δεν είναι το χρώμα μας, η θρησκεία μας, το φύλο μας ή η εξωτερική μας εμφάνιση. Ξεχωρίζουμε ο ένας από τον άλλο και είμαστε μοναδικοί από τις αρχές και αξίες μας και από το τρόπο που τις εκφράζουμε.Αυτά συνιστούν την παιδεία με την ευρύτερη έννοια, την παιδεία όπως εκφράζεται μέσα από τον πολιτισμό μας και την λαϊκή κουλτούρα μας και όχι την παιδεία που συνδέεται με το κοινωνικό statusή μόνο με την ακαδημαϊκή μόρφωση.
Μετά από πολλά χρόνια συναναστροφής με ανθρώπους διαφορετικού κοινωνικού status, μόρφωσης και γεωγραφικής προέλευσης έχω καταλήξει ότι ηπιο πολύτιμη, η πιο χρήσιμη, η πιο σημαντική παιδεία είναι τελικά αυτή που δίνει ο απλός, έντιμος, ντόμπρος, γενναίος άνθρωπος στα παιδιά του.
Μια λαϊκή και πανέμορφη λέξη με την οποία χαρακτηρίζουμε ακόμη και σήμερα τους ανθρώπους με παιδεία πανανθρώπινων αρχών και αξιών είναι η λέξη «Λεβέντης» ή « Λεβέντισσα».
Και έτσι ερχόμαστε στη θλιβερή περίπτωση που μας αφύπνισε για άλλη μια φορά, τη περίπτωση του «Βαγγέλη» αλλά και όλων των χιλιάδων παιδιών που έχουν οδηγηθεί στην αυτοκτονία από τη τελευταία πράξη ενός έργου που ξεκίνησε στη παιδική τους ηλικία. Αυτά τα παιδιά δεν γίνονται θύματα ξαφνικά, έχουν μεγαλώσει με τρόπο που τα καθιστούν ευάλωτα σε όλους τους κινδύνους και ιδιαίτερα στους λεβεντομαλάκες (το αντίθετο του Λεβέντη) που κατακλύζουν τις κοινωνίες μας σήμερα.
Εμείς οι γονείς είμαστε υπεύθυνοι και για τους Λεβέντες αλλά και για τους λεβεντομαλάκες όλων των ηλικιών ανεξαρτήτως. Εμείς τους μεγαλώνουμε, εμείς τους γαλουχούμε από τα μικράτα τους.
Τα παιδιά που βασανίζουν με πάμπολλους τρόπους εντός και εκτός διαδικτύου άλλα παιδιά συνήθως είτε τα έχουν κακοποιήσει είτε τα έχουν κακομάθει φρικτά. Και στη μια και στην άλλη περίπτωση όταν καταλήγουν να είναι τραμπούκοι είναι το ίδιο μοχθηροί. Απλά το κακομαθημένο δεν έχει κανένα απολύτως άλλοθι.Είναι όλα τους παιδιά χωρίς παιδεία, αρχές, αξίες και λεβεντιά.
Κι ας δούμε ένα – ένα τα χαρακτηριστικά μόνο των κακομαθημένων παιδιών –γιατί γι αυτά δεν χρειάζεται να είμαστε παιδοψυχολόγοι για να συζητήσουμε αλλά μόνο γονείς- με ειλικρίνεια και θάρρος ακόμη και εάν στο παρακάτω κείμενο αναγνωρίσουμε μερικώς τα παιδιά μας αλλά και τη δική μας αντίδραση.
Λεβεντομαλάκες συνήθως γίνονται τα παιδιά που οι γονείς τους τα θεωρούν θεούς. Τα παιδιά που τους συγχωρούν τα πάντα όταν τα πάντα όμως βλάπτουν τα άλλα παιδιά και ποτέ τα βλαστάρια τους. Τα παιδιά που όχι μόνο τους επιτρέπουν να πέφτουν στο πάτωμα και να χτυπιούνται όταν δεν περνάει το δικό τους αλλά τους κάνουν και τα χατίρια για να σταματήσουν. Τα παιδιά που επιλέγουν αν θα πάνε στο σπίτι του ενός η του άλλου φίλου από το αν το σπίτι διαθέτει πισίνα ή τελευταίας τεχνολογίας playstation και οι γονείς τους απλά το αποδέχονται. Τα παιδιά που κάνουν παρέα μόνο με παιδιά που τους κάνουν τα χατίρια και οι γονείς τους αυτό το ερμηνεύουν ως δυναμισμό ή ηγετικό χαρακτηριστικό. Τα παιδιά που έχουν άσχημες ή μέτριες επιδόσειςκαι συμπεριφορά στο σχολείο και επί μονίμου βάσεως φταίνε οι καθηγητές, οι δάσκαλοι, τα σχολεία και ποτέ τα παιδιά ή οι ίδιοι οι γονείς. Τα παιδιά που στρέφουν τον ένα φίλο εναντίον του άλλου για να βγουν αυτά κερδισμένα και οι γονείς τους το θεωρούν ταλέντο διαχείρισης. Τα παιδιά που πουλάνε τους φίλους ανάλογα με τα κέφια τους και οι γονείς τους θεωρούν ότι το παιδί τους απλά ξέρει τι θέλει και το διεκδικεί. Τα παιδιά που κάνουν τους τσάμπα μάγκες, μπλέκονται σε φασαρίες και αφήνουν τους άλλους να καθαρίσουν και να βρούνε το μπελά τους και αυτό οι γονείς το θεωρούν ευελιξία. Τα παιδιά που στοχοποιούν τα πιο αδύναμα παιδιά, τα ντροπαλά, τα ξεχωριστά στην εμφάνιση ή στη συμπεριφορά και οι γονείς πάντα τα δικαιολογούν ή ρίχνουν το φταίξιμο στ’ άλλα παιδιά.
Αυτά τα παιδιά εξελίσσονται συνήθως σε μεγάλες μετριότητες, στα αυριανά λαμόγια που δεν θα τα καταφέρουν λόγω αξίας αλλά λόγω γνωριμιών. Λεβεντομαλάκες που θα επιλέγουν χειρότερες μετριότητες από αυτούς ή κομπλεξικούς για παρέα για να νιώθουν αυτοί θεοί. Λεβεντομαλάκες που είναι ικανοί να δημιουργήσουν μόνο σχέσεις εξάρτησης, σχέσεις άρρωστες. Λεβεντομαλάκες που σε όλη τους τη ζωή θα προσπαθούν μονίμως να τραβήξουν προς τα κάτω τους πάντες γύρω τους για να νιώθουν αυτοί καλά ώστε να μην είναι εμφανής η δική τους τεράστια μετριότητα, η δική τους αποτυχία και μιζέρια σε όλα τα επίπεδα…….και οι γονείς βέβαια είμαστε οι πρώτοι διδάξαντες. Πόσες φορές ως γονείς δεν απαξιώνουμε σωστές επιλογές άλλων γονιών γιατί τα παιδιά μας δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν ή να ακολουθήσουν ?
Έτσι λοιπόν γαλουχούμε λεβεντομαλάκες που θα γίνονται ευτυχισμένοι μέσα από τη δυστυχία των άλλων. Λεβεντομαλάκες ανεξαρτήτως χρώματος, φυλής, φύλου. Λεβεντομαλάκεςόλων των ηλικιών. Λεβεντομαλάκες δημοτικού, γυμνασίου, λυκείου,  πανεπιστημίου πουθα παραμείνουν λεβεντομαλάκες μια ζωή.
Η λύση λοιπόν είναι μια και είναι μεταλαμπάδευση παιδείας με την λαϊκή ευρύτερη έννοια και όχι μια commeilfaut παιδεία που σε διδάσκει κλισε περί διαφορετικότητας και ισότητας χωρίς να εστιάζει στη φύση του ανθρώπου, στην ομορφιά της προσωπικότητάς του, στις αρχές και στις αξίες με τις οποίες έχει γαλουχηθεί. Στη μοναδικότητά του.
Έτσι απλά θα έλεγα να πούμε στα παιδιά μας να σέβονται μόνο όσους πραγματικά το αξίζουν και το αποδεικνύουν με τις πράξεις τους άσχετα με το φύλο ή τη φυλή τους. Να σέβονται τους Λεβέντες, που κάνουν τη διαφορά και προς θεού να μη θαυμάζουν τους τσάμπα μάγκες, τους λεβεντομαλάκες!
Ο Βαγγέλης δυστυχώς δεν θα επιστρέψει για να μάθει να αντιμετωπίζει τους λεβεντομαλάκες βασανιστές του. Μακάρι να είχε συναντήσει ένα Λεβέντη στη ζωή του για να τον στηρίξει και να τον βοηθήσει να ξεπεράσει την απελπισία και τη μοναξιά του, μακάρι να καταφέρουμε όλοι να μεγαλώσουμε τέτοιους Λεβέντες.
Και τελειώνω με κάποιες αλήθειες μετά από ώρες συζήτηση που έκανα τις τελευταίες ημέρες με ειδικούς όπως νομικούς και άτομα που εργάζονται στη δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος. Το bullying δεν έχει ηλικία, δεν έχει φύλο, δεν έχει τόπο, χρώμα ή θρησκεία. Υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες καταγεγραμμένες περιπτώσεις σε όλο τον κόσμο και στην Ελλάδα για bullyingαπό ανήλικους σε ανήλικους εντός και εκτός διαδικτύου. Τις τελευταίες ημέρες δημοσιεύτηκε μια έρευνα από το χαμόγελο του παιδιού με συγκλονιστικά στοιχεία για τη χώρα μας.
Σε όλα δε τα διαδικτυακά οχήματα -εκτός και εάν έχετε τους κωδικούς του παιδιού σας- το παιδί επιλέγει ποιος βλέπει τι. Με αυτό τον τρόπο ακόμη κι εάν είστε φίλος του μπορεί να σας εξαιρέσει για ευνόητους λόγους από μια συζήτηση ή άλλη δημοσίευση. Αυτό μάλιστα συμβαίνει πολύ συχνά γι αυτό μη λέτε τη κλισέ φράση “το παιδί μου δεν θα το έκανε ποτέ”. Τα παιδιά μας είναι παιδιά ακόμη και σκέφτονται ως παιδιά.
Η πραγματικότητα λοιπόν είναι μια : Mπορεί να παίζουν στα δάχτυλά τους όλα τα διαδικτυακά οχήματα αλλά δεν έχουν την ωριμότητα να τα χρησιμοποιήσουν σωστά. Τα διαδικτυακά οχήματα δεν είναι απόρθητα φρούρια, τα παιδιά μας είναι εκτεθειμένα στους hackersτου διαδικτύου και οι λογαριασμοί τους μπορεί να ανοίξουν πανεύκολα μετά από μια καταγγελία στη δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος η οποία θα ζητήσει εισαγγελική άδεια από την εισαγγελία ανηλίκων ακόμη και εάν πρόκειται για bullyingπου έχει γίνει από ανήλικο προς ανήλικο.
Γι αυτό όπως λέει και η λαϊκή παροιμία : “Κάθε πράγμα στον καιρό του κι ο κολιός τον Αύγουστο”.