Νέα επίθεση στην Ελλάδα εξαπολύει το γερμανικό περιοδικό Spiegel, το οποίο τα τελευταία χρόνια έχει προκαλέσει ουκ ολίγες φορές με δημοσιεύματα του κατά της Ελλάδος.
Αυτή τη φορά το γερμανικό περιοδικό εστιάζει στην ελληνική κυβέρνηση και τη στάση που κρατά κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων με τους Ευρωπαίους εταίρους. Με τη μόνη διαφορά ότι το γερμανικό περιοδικό τραβά την κριτική του ένα βήμα παραπέρα, εγείροντας ζητήματα που εντάσσονται στη σφαίρα της ψυχιατρικής.
Όπως αναφέρει το περιοδικό, η Αθήνα συμπεριφέρεται με ένα μίγμα παράνοιας, συνδρόμου καταδίωξης και ψυχωσικής άρνησης της πραγματικότητας.
Σε κείμενο γνώμης του με τίτλο “φέρτε τον ψυχίατρο”, ο Γιαν Φλάισχαουερ λέει ότι επειδή ο Γιάννης Βαρουφάκης θεωρείται ειδικός στη Θεωρία των Παιγνίων, αρκετοί σπεύδουν να ερμηνεύσουν την στάση του στη διαπραγμάτευση με βάση τα μαθηματικά.
Αντιθέτως, ο συντάκτης προτείνει ως πρίσμα την ψυχιατρική: “Ο άστατος τρόπος με τον οποίο εμφανίζονται οι άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ στην πραγματικότητα δεν μπορεί να γίνει κατανοητός με τη θεωρία των παιγνίων, αλλά μόνο ψυχοπαθολογικά”.
Στην εικόνα που δίνει η Αθήνα, αναφέρει, “βρίσκονται όλα τα σημάδια ψύχωσης”. Ως στοιχεία απαριθμεί την επιμονή σε μία κεντρική ιδέα με τρόπο που “παραλύει” την σκέψη, την εμμονική ενασχόληση με φανταστικούς εχθρούς (“μετά τη Γερμανία, τώρα η Ισπανία και η Πορτογαλία”) και την αδυναμία να ειδωθεί η κατάσταση με τον τρόπο που την βλέπουν και οι γύρω.
“Για τους ψυχωσικούς, η πραγματικότητα δεν δομείται ως κάτι συνεχές αλλά ως κάτι ρευστό που αύριο μπορεί να έχει διαφορετική σημασία” γράφει, και επί του συγκεκριμένου εξηγεί:
“Η ελληνική κυβέρνηση δηλώνει πως δεν χρειάζεται νέο πρόγραμμα, έχει πρωτογενή πλεονάσματα, αλλά λέει επίσης ότι χρεοκοπεί, λέει πως δεν θέλει επιπλέον δάνεια εάν δεν αλλάξουν οι όροι στους οποίους μόλις συμφώνησε, αλλά και ότι χωρίς άμεση βοήθεια της ΕΚΤ υπάρχει ο κίνδυνος του τέλους, το κούρεμα χρέους έχει φύγει από το τραπέζι αλλά λέει ότι χρειάζεται αναδιάρθρωσή του που θα μειώσει το βάρος του”.
Στους έξω, συνεχίζει, “αρκετά από όσα ακούγονται από την Αθήνα μοιάζουν στη σφαίρα του φανταστικού, όπως η πρόταση να γίνουν τουρίστες και νοικοκυρές κυνηγοί των φοροφυγάδων ή οι πρόσφυγες να γίνουν όπλο”.
Οι ψυχωσικές διαταραχές δεν είναι πάντα αρρώστια, γράφει, όσο δεν εμποδίζουν εκείνον που τις έχει να ζει κανονικά. “Το ερώτημα είναι πώς αντιμετωπίζει κανείς μία κυβέρνηση που έχει παραισθήσεις”, γράφει.
Όπως αναφέρει το περιοδικό, η Αθήνα συμπεριφέρεται με ένα μίγμα παράνοιας, συνδρόμου καταδίωξης και ψυχωσικής άρνησης της πραγματικότητας.
Σε κείμενο γνώμης του με τίτλο “φέρτε τον ψυχίατρο”, ο Γιαν Φλάισχαουερ λέει ότι επειδή ο Γιάννης Βαρουφάκης θεωρείται ειδικός στη Θεωρία των Παιγνίων, αρκετοί σπεύδουν να ερμηνεύσουν την στάση του στη διαπραγμάτευση με βάση τα μαθηματικά.
Αντιθέτως, ο συντάκτης προτείνει ως πρίσμα την ψυχιατρική: “Ο άστατος τρόπος με τον οποίο εμφανίζονται οι άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ στην πραγματικότητα δεν μπορεί να γίνει κατανοητός με τη θεωρία των παιγνίων, αλλά μόνο ψυχοπαθολογικά”.
Στην εικόνα που δίνει η Αθήνα, αναφέρει, “βρίσκονται όλα τα σημάδια ψύχωσης”. Ως στοιχεία απαριθμεί την επιμονή σε μία κεντρική ιδέα με τρόπο που “παραλύει” την σκέψη, την εμμονική ενασχόληση με φανταστικούς εχθρούς (“μετά τη Γερμανία, τώρα η Ισπανία και η Πορτογαλία”) και την αδυναμία να ειδωθεί η κατάσταση με τον τρόπο που την βλέπουν και οι γύρω.
“Για τους ψυχωσικούς, η πραγματικότητα δεν δομείται ως κάτι συνεχές αλλά ως κάτι ρευστό που αύριο μπορεί να έχει διαφορετική σημασία” γράφει, και επί του συγκεκριμένου εξηγεί:
“Η ελληνική κυβέρνηση δηλώνει πως δεν χρειάζεται νέο πρόγραμμα, έχει πρωτογενή πλεονάσματα, αλλά λέει επίσης ότι χρεοκοπεί, λέει πως δεν θέλει επιπλέον δάνεια εάν δεν αλλάξουν οι όροι στους οποίους μόλις συμφώνησε, αλλά και ότι χωρίς άμεση βοήθεια της ΕΚΤ υπάρχει ο κίνδυνος του τέλους, το κούρεμα χρέους έχει φύγει από το τραπέζι αλλά λέει ότι χρειάζεται αναδιάρθρωσή του που θα μειώσει το βάρος του”.
Στους έξω, συνεχίζει, “αρκετά από όσα ακούγονται από την Αθήνα μοιάζουν στη σφαίρα του φανταστικού, όπως η πρόταση να γίνουν τουρίστες και νοικοκυρές κυνηγοί των φοροφυγάδων ή οι πρόσφυγες να γίνουν όπλο”.
Οι ψυχωσικές διαταραχές δεν είναι πάντα αρρώστια, γράφει, όσο δεν εμποδίζουν εκείνον που τις έχει να ζει κανονικά. “Το ερώτημα είναι πώς αντιμετωπίζει κανείς μία κυβέρνηση που έχει παραισθήσεις”, γράφει.