Ο Πάνος Καμμένος τίμησε την μνήμη του Ήρωα Θεόφιλου Γεωργιάδη.

Στις 20 Μαρτίου 1994 δολοφονείται εν ψυχρώ στην Κύπρο ο αγωνιστής κατά της τουρκικής εισβολής και κατοχής της βόρειας Κύπρου, Θεόφιλος Γεωργιάδης. Η δολοφονία αυτή υπήρξε η πρώτη που σημειώθηκε από τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες με θύμα Ελληνοκύπριο μετά το 1974 και μάλιστα μέσα στο εσωτερικό της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Όπως αποδείχτηκε μετέπειτα η δολοφονία αυτή την ήταν καθαρά δουλειά των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών σε συνεργασία με την τουρκική εθνικικιστική παρακρατική ομάδα του Αμπντουλάχ Τσατλί, η οποία οργάνωσε τα αιματηρά επεισόδια του 1996 στην Πράσινη Γραμμή και την δολοφονία των δυο Κύπριων αγωνιστών.

Στις 17 Ιουνίου 1996 στην ελεύθερη Λευκωσία κατά την εξέλιξη μιας ενδιαφέρουσας δίκης, ο κρατούμενος Παναγιώτης Κακάρης, αποκάλυψε την ιδιότητα του δολοφόνου, Αντρέα Γιουρούκη, αδελφό του Αριστοδήμου, ο οποίος κρατούνταν στις φυλακές στην Λευκωσία γιατί είχε καταδικαστεί για την δολοφονία δυο ατόμων το 1986 και 1987. Ο Κακάρης αποκάλυψε πως, «Ο Γιουρούκης είχε σχέση με την ΜΙΤ» και ότι αν εκπλήρωνε την αποστολή που του ανέθεσε η ΜΙΤ, σαν αντάλλαγμα θα φυγαδεύονταν από τις φυλακές. Στην ίδια δική ο κρατούμενος, Κυριάκος Ψωμάς, προέβη σε δηλώσεις που ξεκαθάρισαν ακόμα περισσότερο το σχέδιο : «Ο Γιουρούκης μου ζήτησε να βρω κάποιο προκειμένου να βοηθήσω στην δολοφονία. Μια μέρα παρακολουθώντας στην τηλεόραση μια ομιλία του Θεοφίλου Γεωργιάδη μου είπε, -Κοίταξε καλά, αυτή θα είναι η τελευταία του ομιλία και μου ανέφερε ότι σχεδίαζαν την δολοφονία του». Ο ανιψιός του Παναγιώτη Κακάρη και επίσης κρατούμενος, Ανίκητος Κακάρης, κατέθεσε τα εξής : «Μου ζητήθηκε να τοποθετήσω βόμβα κάτω από το αμάξι του Γεωργιάδη και σαν αντάλλαγμα θα είχα την βοήθεια των αδελφών Αριστοδήμου για την δραπέτευση μου από τις φυλακές».

Και πράγματι στις αρχές του 1994 πραγματοποιήθηκε η δραπέτευση. Αλλά σε κάποια στιγμή κυκλοφοριακής συμφόρησης περικυκλώνεται στο κέντρο της Λευκωσίας το αυτοκίνητο που οδηγούσε ο Κύπριος Αριστόδημου και συλλαμβάνεται μόνο ο Ανίκητος Κακάρης, ενώ ο πρώτος διέφυγε. Στις 12 Ιουνίου 1994 ο Αριστοδήμου που ήξερε πολλά, βρέθηκε νεκρός μεταξύ Λευκωσίας και Λάρνακα με εφτά σφαίρες στο κεφάλι.

Σύμφωνα με τον Τούρκο δημοσιογράφο Σελαχαντίν Τσελίκ που έχει κάνει μεγάλη έρευνα για το σκάνδαλο Σουσουρλούκ, η ΜΙΤ ήταν αυτή που ανέθεσε στα μέλη της σπείρας αυτής που ασχολούνταν με το λαθρεμπόριο ναρκωτικών, την αποστολή της δολοφονίας του Θεόφιλου Γεωργιάδη. Δεδομένου δε ότι το εμπόριο ναρκωτικών στην βόρεια πλευρά του νησιού ελέγχεται από τα διοικητικά στελέχη των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών, όπως έχει αποκαλυφθεί από πλήθος δημοσιευμάτων στον τουρκικό τύπο μετά το σκάνδαλο του Σουσουρλούκ, δεν θα πρέπει να ήταν δύσκολη η επιστράτευση δολοφόνων που επιδίδονταν και στην ελληνική πλευρά σε παράνομες δραστηριότητες.

Αλλά η τουρκική παρακρατική αυτή ομάδα δεν σταμάτησε στην δολοφονία του Θεόφιλου Γεωργιάδη. Η ίδια ομάδα στις 7 Ιουλίου του 1996, λίγο πριν από τα γεγονότα της Πράσινης Γραμμής, δολοφόνησε τον Τουρκοκύπριο δημοσιογράφο και ερευνητή, Κουτλού Ανταλί, ο οποίος ασχολούνταν με τις δραστηριότητες των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών και της τουρκικής μαφίας στα κατεχόμενα και λέγεται ότι ήξερε «ορισμένα πράγματα», για την δολοφονία του Γεωργιάδη. Χαρακτηριστικό είναι πως την ευθύνη της δολοφονίας αυτής ανέλαβε η γνωστή τουρκική εθνικιστική παρακρατική οργάνωση, «Τουρκική Ταξιαρχία Εκδίκησης», η ίδια οργάνωση που οργάνωσε λίγο καιρό μετά τα αιματηρά γεγονότα της Πράσινης Γραμμής, με κονδύλια της τότε κυβέρνησης Τσιλέρ που συνεργάζονταν άριστα με την τουρκική μαφία, τις μυστικές υπηρεσίες και το τουρκικό παρακράτος.

Σίγουρα η κίνηση αυτή του νέου ΥΠΕΑ είναι μια πρώτη κίνηση δικαίωσης ενός ακόμα μάρτυρα της μεγάλης κυπριακής, αλλά και ελληνικής εθνικής τραγωδίας.

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr

Ο Θεόφιλος Γεωργιάδης γεννήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 1957, στο χωριό Ευρύχου της Κύπρου. Ο πατέρας του ήταν αγωνιστής της ΕΟΚΑ. Ο Θεόφιλος φοίτησε για τρία χρόνια στο (τουρκοκρατούμενο σήμερα) Γυμνάσιο Νεαπόλεως, στη Λευκωσία και στη συνέχεια στο Παγκύπριο Γυμνάσιο, απ’ όπου αποφοίτησε το 1975.  Μέχρι την τουρκική  εισβολή του  Ιούλη του 1974, η  οικογένεια του  διέμενε στο προάστειο Τράχωνας, βορείως της Λευκωσίας. Σήμερα ο Τράχωνας, κατέχεται από τον τουρκικό στρατό.

Το 1974, μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, ο Θεόφιλος, μαθητής  του  Λυκείου ακόμη, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σπίτι του και μαζί με άλλους 200.000 Έλληνες της Κύπρου, να πάρει το δρόμο της προσφυγιάς. Μαζί με την οικογένειά του εγκαθίσταται στις ελεύθερες περιοχές της Μεγαλονήσου, σαν πρόσφυγας  μέσα στην ίδια του την Πατρίδα.

Στην διάρκεια των ετών 1977 – 1981, σπουδάζει Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Μαθαίνει την τουρκική γλώσσα και εξειδικεύεται στην τουρκολογία, βαθαίνοντας τις επιστημονικές του γνώσεις με σπουδές στη Γαλλία και τη Γερμανία.

Το 1988, ο Θεόφιλος και άλλοι συναγωνιστές του ιδρύουν την Κυπριακή Επιτροπή Αλληλεγγύης στο Κουρδιστάν. Είναι ήδη το τέταρτο έτος του ένοπλου Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα που διεξάγει ο περήφανος λαός των Κούρδων, μέσω της αντάρτικης οργάνωσης P.K.K. (με επικεφαλής τον Οτσαλάν).

Η μετωπική σύγκρουσή του με το φασιστικό – στρατοκρατικό τουρκικό κράτος αρχίζει να εκδηλώνεται ανοικτά. Οι διαλέξεις του σε εκδηλώσεις και συγκεντρώσεις πληθαίνουν. Οι συνεντεύξεις και τα άρθρα του στο ραδιόφωνο και τον τύπο είναι εκατοντάδες : για το Κυπριακό, για τον απελευθερωτικό αγώνα των Κούρδων (μέσω τουPKK), για τα δικαιώματα του Ελληνισμού, για τη γενοκτονία εις βάρος των Ελλήνων του Πόντου, για το Αρμενικό ζήτημα. Κοινός παρονομαστής, η αποκάλυψη του βρώμικου, απάνθρωπου και φασιστικού προσώπου του τουρκικού κράτους-δολοφόνου.

Τεράστια είναι και η συμβολή του στην προβολή των θέσεων του Απελευθερωτικού Μετώπου του Κουρδιστάν (ERNK), του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK) και  του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού του Κουρδιστάν (ARGK).  Αρθρογραφεί ακατάπαυστα στον ελληνικό και τον ελληνοκυπριακό Τύπο, ενώ ταυτόχρονα είναι βασικό στέλεχος της συντακτικής ομάδας του επίσημου δημοσιογραφικού οργάνου του PKK στην Ελλάδα, του περιοδικού “Φωνή του Κουρδιστάν”.

Παράλληλα  εντείνει τις προσπάθειές του για την ανεύρεση των Αγνοουμένων της Κύπρου.

Έγραφε μεταξύ άλλων ο Θεόφιλος : ” Υποστηρίζουμε το δικαίωμα του κουρδικού λαού για ελευθερία και ανεξαρτησία καθώς και το δικαίωμά του να αποκτήσει το δικό του κράτος, όπως το κάνουμε για κάθε λαό της υφηλίου, ανεξάρτητα από το ποιος κατευθύνει τον αγώνα αυτό. Τον υποστηρίζουμε σαν θέμα αρχής, όπως υποστηρίζουμε τον αγώνα των Παλαιστινίων, των Πολισάριος, των Λατινοαμερικάνων και κάθε άλλου λαού χωρίς να κοιτάζουμε την ιδεολογική τους τοποθέτηση, όπως συνηθίζουν να κάνουν τα πολιτικά κόμματα., Τον υποστηρίζουμε και τον προβάλλουμε με τον ίδιο τρόπο που εμείς ζητούμε από τους άλλους λαούς να κάνουν για το δικό μας αγώνα ενάντια στην τουρκική κατοχή. Υποστηρίζουμε τον αγώνα του κουρδικού λαού στο τουρκοκρατούμενο Κουρδιστάν, γιατί το ΡΚΚ πολεμά ενάντια στους δικούς μας κατακτητές. Η νίκη του κουρδικού λαού θα θέσει τέρμα στην τουρκική κατοχή της Κύπρου . Υποστηρίζουμε τον αγώνα αυτό γιατί οι Κούρδοι αντάρτες πολεμούν και για την Κύπρο, Ο τουρκικός στρατός κατοχής , είτε βρίσκεται στο Κουρδιστάν, είτε στην Κύπρο, συνεχίζει να παραμένει στρατός κατοχής. Ας μην ξεχνάμε τα λόγια του Βιετναμέζου στρατηγού Γκιαπ :Μέτωπο δεν υπάρχει. Το μέτωπο είναι μόνο εκεί που βρίσκεται ο εχθρός. “

Η στυγερή δολοφονία του το Μάρτιο του 1994 προκαλεί αίσθηση.