Και ο Μαζιώτης στην γραμμή Μέρκελ, Σαμαρά, Μπόμπολα, Σουλτς και Ποταμιού. Οι κόνδορες του ΔΝΤ ετοιμάζονται για νέα ανωμαλία…

Κείμενο του Νίκου Μαζιώτη μέλους του Επαναστατικού Αγώνα για τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015 και για τη νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ
Οι εκλογές της 25ης Ιανουαρίου ήταν άλλος ένας «θρίαμβος» της αστικής δημοκρατίας. Ήταν άλλη μία απόδειξη της απαξίωσης ενός σάπιου πολιτικού συστήματος, όπου το 1/3 και παραπάνω του εκλογικού σώματος γύρισε την πλάτη του στη «γιορτή» της δημοκρατίας και δεν πήγε να ψηφίσει. Από τους 9.800.000 περίπου εγγεγραμμένους στους εκλογικούς καταλόγους η συμμετοχή ήταν στο 63,5%, δηλαδή 6.180.000 ήταν τα έγκυρα ψηφοδέλτια, ενώ οι υπόλοιποι 3.620.000 ήταν όσοι δεν πήγαν να ψηφίσουν, δηλαδή το 36,5%. Από αυτούς που ψήφισαν, ο ΣΥΡΙΖΑ έλαβε το 36% των ψήφων, δηλαδή γύρω στα 2.200.000 ψηφοφόρους, που σημαίνει στο σύνολο των εγγεγραμμένων στους εκλογικούς καταλόγους, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στηρίχτηκε σε λιγότερο από το 1/4 του εκλογικού σώματος.
Θρίαμβος λοιπόν της «λαϊκής κυριαρχίας» και του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού! Τελικά δεν «κυβερνά», όπως υποτίθεται δια των αντιπροσώπων η πλειοψηφία του λαού αλλά η μειοψηφία.
Αποδείχτηκε για ακόμη μια φορά ότι το πολιτικό σύστημα του αστικού κοινοβουλευτισμού είναι απαξιωμένο από εκατομμύρια πολίτες. Αποδείχτηκε ότι ακριβώς λόγω αυτής της απαξίωσης του πολιτικού συστήματος που είναι αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης , ότι όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών είναι κυβερνήσεις μειοψηφίας και ότι η αυτοδυναμία πια είναι αδύνατη. Στην πραγματικότητα, τα τελευταία χρόνια της κρίσης, πρώτη δύναμη θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι οι απέχοντες από τις εκλογικές αυταπάτες και το στημένο τσίρκο των επαγγελματιών ψευτών κα απατεώνων, είτε δεξιών, είτε αριστερών. Εκατομμύρια πολίτες δεν ελπίζουν και δεν περιμένουν τίποτα από κανένα κόμμα. Όμως η οργή και η δυσαρέσκεια, χωρίς να συνοδεύεται από μια ενεργή πολιτική δράση, για την ανατροπή της εξουσίας της υπερεθνικής οικονομικής ελίτ και του αστικού κοινοβουλευτισμού που τη στηρίζει, δεν έχει κανένα αποτέλεσμα.
Αν η οργή και η δυσαρέσκεια εκατομμυρίων πολιτών δεν μετεξελιχθεί σε μια ενεργή πολιτική δράση, σε ένα ευρύ κοινωνικό και ταξικό ρεύμα που να βάζει την προοπτική της επανάστασης, της βίαιής και ένοπλης ανατροπής του καπιταλισμού και του κράτους, που να βάζει την προοπτική της άμεσης δημοκρατίας, όπου αντί να αναθέτουν οι άνθρωποι τη διαχείριση των κοινωνικών υποθέσεων σε επαγγελματίες πολιτικούς, να την εξασκούν οι ίδιοι, μέσα από δομές αυτοδιαχείρισης και αυτοδιεύθυνσης, τότε δεν θα απαλλαγούμε από τα σημερινά δεινά.
Το αποτέλεσμα των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου, όπως αναμενόταν, ανέδειξε μια κυβέρνηση συνεργασίας αριστεράς-ακροδεξιάς. Γιατί πως αλλιώς θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν οι ΑΝΕΛ, ένα κόμμα το οποίο προέρχεται από τα σπλάχνα της παραδοσιακής εθνικόφρων δεξιάς παράταξης, με ακροδεξιά πολιτική ατζέντα, με εθνικιστικές και ορθόδοξες κορώνες παρόμοιες με το «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια», με μια πολιτική γραμμή που χαρακτηρίζεται από τον κρατικό αυταρχισμό, το δόγμα νόμος και τάξη, την πριμοδότηση της μισαλλοδοξίας, του φόβου και της συνωμοσιολογίας και την πυγμή εναντίον όλων όσων θεωρούνται επικίνδυνοι για την πατρίδα, μετανάστες, αναρχικοί, ένοπλοι αγωνιστές. Μόνο οι σβάστικες λείπουν.
Όμως η δίψα για εξουσία, τόσο των συριζαίων όσο και των ΑΝΕΛ, έκανε δυνατό αυτό το παράξενο πάντρεμα μεταξύ αριστεράς και ακροδεξιάς, στη σαθρή βάση ενός νεφελώδους αντιμνημονιακού μπλοκ, ένα πάντρεμα πρωτοφανές στα χρονικά, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και διεθνώς. Όμως αντιμνημονιακό θεωρείται και το ναζιστικό κόμμα της Χρυσής Αυγής, το οποίο σε αντίθεση με το ΣΥΡΙΖΑ, είναι σταθερά ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ένωση, του οποίου η συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων του, προέρχονται επίσης από το χώρο της παραδοσιακής εθνικόφρων δεξιάς παράταξης, που απογοητεύτηκαν από τη Νέα Δημοκρατία, που μέχρι πρότινος εξέφραζε την πλειοψηφία αυτού του χώρου, και που ένα κομμάτι της, ανέκαθεν θεωρούσε τους δωσίλογους και προδότες της κατοχής, τους χίτες και ταγματασφαλίτες «Έλληνες πατριώτες», που έσωσαν σε συμμαχία με τους Γερμανούς την πατρίδα από τον κομμουνισμό. Αρκετοί από τους ψηφοφόρους των ΑΝΕΛ έχουν την ίδια άποψη.
Είναι λοιπόν παράδοξο το γεγονός, ότι ενώ πολλοί συμπεριλαμβανομένου ακόμα και αναρχικών, ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ ως ανάχωμα στην ακροδεξιά, ο ΣΥΡΙΖΑ συνεργάζεται με ένα κομμάτι του ακροδεξιού πολιτικού φάσματος, προκειμένου να κυβερνήσει. Είναι δεδομένο ότι πολλοί στην απελπισία τους ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, πιστεύοντας ότι από δύο κακά διαλέγουν το λιγότερο κακό. Και το ίδιο ισχύει και για αυτούς τους αναρχικούς, οι οποίοι καταπατώντας τις ίδιες τις αρχές τους, ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ γιατί έχει υποσχεθεί την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ” για τους πολιτικούς κρατούμενους και τους ένοπλους αγωνιστές και γιατί πιστεύουν στην άμβλυνση της κρατικής καταστολής και του αυταρχισμού από τη νέα κυβέρνηση όσον αφορά τις κινητοποιήσεις και τις διαδηλώσεις.
Όμως ακόμα και αν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, από θέση τακτικής, καταργήσει τις φυλακές τύπου Γ’ αυτό δεν δικαιολογεί την ψήφο και την καταπάτηση των επαναστατικών αναρχικών αρχών. Γιατί οι διεκδικήσεις κερδίζονται με αγώνες, όπως έχει δείξει η ιστορία του επαναστατικού κινήματος και όχι με παραχωρήσεις από την εκάστοτε εξουσία, η οποία για λόγους τακτικής, στην προκειμένη περίπτωση για λόγους αφομοίωσης του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού χώρου, ξέρει να χρησιμοποιεί και το καρότο και αν χρειαστεί και το μαστίγιο. Η ψήφος αναρχικών στο ΣΥΡΙΖΑ είναι ψήφος εξαγορασμένη. Είναι γελοίο το φαινόμενο να διαδηλώνουν οι αναρχικοί παρέα με τη νεολαία του κυβερνώντος κόμματος που έχει συμμαχήσει με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ, στην επέτειο των Ιμίων, ενάντια στη συγκέντρωση της Χρυσής Αυγής. Τελικά, σε αντίθεση με ότι έχει δείξει η ιστορία, όπου τα κινήματα έκαναν αντιφασιστικό αγώνα και μάλιστα ένοπλο αντιφασιστικό αγώνα -όπως οι αναρχικοί στην Ισπανία το 1936-και όχι οι εκλεγμένες κυβερνήσεις, το κράτος συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ακροδεξιών ΑΝΕΛ, είναι «αντιφασιστικό»!! Όπως «αντιφασιστική» ήταν και η κυβέρνηση Σαμαρά που έβαλε στη φυλακή τους βουλευτές της Χρυσής Αυγής!!
Στην πραγματικότητα, όλοι αυτοί που θεωρούν τον εαυτό τους αγωνιστή ή αναρχικό και ψήφισαν, δεν απέδειξαν ότι έκαναν ένα καλό τακτικό ελιγμό, αλλά απέδειξαν τις πολιτικές τους αδυναμίες, την έλλειψη πολιτικής βούλησης στο να συνδράμουν ώστε να δημιουργηθεί ένα αντικαπιταλιστικό επαναστατικό κίνημα, για να ανατρέψουμε το καθεστώς που είναι υπεύθυνο για την κρίση και τα δεινά που προκάλεσε. Αποδεικνύουν με τη στάση τους, ότι γίνονται αφομοιώσιμοι και ουρά μιας κυβέρνησης που είναι το αριστερό δεκανίκι του καπιταλισμού. Προφανώς έχουν ξεχάσει το διαχρονικό σύνθημα που φωνάζαμε στις διαδηλώσεις, «ίδια είναι τα αφεντικά δεξιά και αριστερά». Η ανάληψη της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν αλλάζει την στάση όσων αναρχικών θεωρούν τον εαυτό τους συνεπή και είναι ταγμένοι στον αγώνα για επανάσταση, στον αγώνα για ανατροπή του κεφαλαίου και του κράτους και σε αυτόν τον αγώνα ο ΣΥΡΙΖΑ όπως και κάθε κυβέρνηση στέκετε εμπόδιο και εχθρός.
Όπως έχω πει στο κείμενο «Την λύση δεν τη δίνουν οι εκλογές αλλά ο ένοπλος λαός», ο χρόνος της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, θα είναι βραχύβιος και θα ακολουθήσει την τύχη των προηγούμενων κυβερνήσεων Σαμαρά και Παπανδρέου. Γιατί θα αποσυντεθεί και θα καταρρεύσει από το βάρος των αντιφάσεων και την αθέτηση των προεκλογικών της διακηρύξεων, μη μπορώντας να σηκώσει την ευθύνη της πολιτικής που θα υποχρεωθεί να εφαρμόσει και των συμβιβασμών με τους δανειστές και την υπερεθνική οικονομική ελίτ.
Είναι ένα μεγάλο ερωτηματικό, για την μετά ΣΥΡΙΖΑ εποχή, τί πολιτικές εφεδρείες μπορεί να διαθέσει το σύστημα για τη διαχείριση της κρίσης στην Ελλάδα.
Ένα επιπλέον στοιχείο της ήδη δεδομένης αστάθειας της σημερινής κυβέρνησης, που θα επιταχύνει την κρίση και την κατάρρευση της, είναι όχι μόνο η πολυτασικότητα ανάμεσα στις διάφορες συνιστώσες της, αλλά και η ετερόκλητη συνεργασία με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ. Είναι δεδομένο ότι η κυβέρνηση αυτή, θα απογοητεύσει πολλούς από αυτούς που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, ακριβώς λόγω των μεγάλων προσδοκιών που δημιούργησε και λόγω του «αριστερού» προφίλ της.
Ήδη οι διακηρύξεις της νέας κυβέρνησης το ίδιο βράδυ των εκλογών, δια στόματος του νέου πρωθυπουργού Τσίπρα, ότι δεν θα έρθει σε ρήξη με τους δανειστές και την υπερεθνική οικονομική ελίτ, προμηνύει τους επερχόμενους συμβιβασμούς. Γιατί μέση επιλογή ανάμεσα στη ρήξη και στην υποταγή δεν υπάρχει. Και αφού δεν θα έρθει η νέα κυβέρνηση σε ρήξη, αναγκαστικά θα υποταχτεί. Αποδεικνύεται αυτό που έχουμε πει ως Επαναστατικός Αγώνας, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ όπως και κανένα καθεστωτικό κόμμα, δεν επιθυμεί πόλεμο με την υπερεθνική ελίτ και τους δανειστές και ότι μοναδικό τους μέλημα είναι η εξουσία, να γλείψουν από την πίτα της εξουσίας.
Ήδη το ζήτημα της κατάργησης των μνημονιακών συμβάσεων, όπως διατυμπάνιζαν προεκλογικά κάποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, είναι παρελθόν, έχει περάσει ήδη στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και έχει αντικατασταθεί από αυτό που αναμενόταν, από την επαναδιαπραγμάτευση των μνημονίων και του χρέους και αυτό σημαίνει ότι ούτε το μνημόνιο αρνούνται, ούτε το χρέος, δηλαδή τις αλυσίδες του ελληνικού λαού.
Πριν «ο αλέκτωρ λαλήσει», έχουμε την πρώτη και κύρια προδοσία, και αθέτηση των προεκλογικών διακηρύξεων, για τις οποίες τους ψήφισαν. Αν και διακηρύσσει ότι αναστέλλει την ολοκλήρωση κάποιων ιδιωτικοποιήσεων, όπως του ΟΛΠ και της ΔΕΗ ή της ΔΕΠΑ, δηλώνει ότι θα σεβαστεί όσες συμβάσεις έχουν γίνει μέχρι τώρα και ότι είναι υπέρ των επενδύσεων, δηλαδή υπέρ της εκμετάλλευσης του λαού, των εργαζομένων και των φυσικών πόρων της χώρας από το κεφάλαιο.
Μάλιστα ο υπουργός παραγωγικής ανασυγκρότησης και στέλεχος της αριστερής πλατφόρμας και υπέρμαχος της δραχμής Λαφαζάνης, δήλωσε ότι είναι υπέρ της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΠΑ, κατά τα άλλα μπορεί να λέει ότι όλοι οι μνημονιακοί νόμοι θα καταργηθούν σιγά σιγά.
Ο δε νέος υπουργός οικονομίας Βαρουφάκης, δηλώνει ότι είναι υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων κατά το παράδειγμα της μέχρι τώρα ιδιωτικοποίησης του ΟΛΠ. Ο πρωθυπουργός Τσίπρας διαβεβαιώνει στο Bloomberg ότι η χώρα θα εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ενώ ο Βαρουφάκης στη συνάντησή του στο Παρίσι με τον Γάλλο ομόλογό του, δηλώνει ότι είναι υπέρ ενός νέου συμβολαίου ή μιας νέας συμφωνίας με τους εταίρους δανειστές. Αυτό σημαίνει την υιοθέτηση ενός νέου προγράμματος, άσχετα αν λέγεται μνημόνιο ή όχι, με την υποχρεωτική λήψη νέων μέτρων, είτε περικοπών, είτε διαθρωτικών αλλαγών. Τα ίδια είπε στο City του Λονδίνο που διοργάνωσαν η Deutsche Bank και η Merrill Lynch .
Να υπενθυμίσω ότι νέα μέτρα επρόκειται να λάβει και η προηγούμενη κυβέρνηση Σαμαρά, μετά την τελευταία αξιολόγηση που θα έκανε η τρόικα και με την υιοθέτηση ενός νέου προγράμματος που κατά τα λεγόμενα της δεν θα ήτανε νέο μνημόνιο. H οπισθοχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με τις προεκλογικές εξαγγελλίες συνεχίζετε ακάθεκτη υπό το βάρος των πιέσεων των δανειστών και ιδιαίτερα μετά την απόφαση της ΕΚΤ να μην παίρνει ελληνικά ομόλογα, απόφαση που ενώ θα ίσχυε από τις 28 Φεβρουαρίου όταν θα έληγε το υφιστάμενο πρόγραμμα – μνημόνιο, θα ισχύσει πολλές μέρες νωρίτερα έτσι ώστε να πιεστεί η ελληνική κυβέρνηση να υποταχθεί υπό τον φόβο της έλλειψης ρευστότητας και χρεοκοπίας αφού τα ταμειακά αποθέματα της χώρας ολοένα λιγοστεύουν. Έτσι και οι παλινδρομήσεις, οι κραυγαλέες αντιφάσεις και οι αυτοαναιρέσεις σε επίπεδο δηλώσεων και εξαγγελιών συνεχίζονται. Ενώ ο Βαρουφάκης στη συνάντηση με τον Ντάισελμπλουμ, μίλησε για σκίσιμο του μνημόνιου , στη συνάντηση με τον Σόιμπλε δήλωσε ότι θα σεβαστεί τις μνημονιακές υποχρεώσεις κατά 67%. Η δε νέα αναπληρώτρια υπουργός Οικονομικών Βαλαβάνη ενώ αρχικά ζήτησε την παραίτηση της διοίκησης του ΤΑΙΠΕΔ, με την προοπτική της μετεξέλιξής του, μια βδομάδα μετά αναίρεσε την απόφασή της υπό το βάρος των εξελίξεων. Κατά τα άλλα εξακολουθούν να παραμυθιάζουν το λαό για το τέλος της εποχής του μνημονίου. Είναι οι χυδαιότεροι έμποροι των ελπίδων ενός ολόκληρου λαού.
Ήδη λοιπόν τα πρώτα δείγματα γραφής, λίγα 24ωρα μετά τις εκλογές, αποδεικνύουν αυτό που έχουμε πει ως Επαναστατικός Αγώνας, όταν επιτεθήκαμε στη Διεύθυνση Εποπτείας της Τράπεζας της Ελλάδας, για το ανέφικτο και ουτοπικό των σοσιαλδημοκρατικών προτάσεων του ΣΥΡΙΖΑ, για την ολοκληρωτική του οπισθοχώρηση στην πράξη πια, σε όλα τα ζητήματα διαχείρισης της κρίσης και την μετεξέλιξη του σε ένα σοσιαλφιλελεύθερο κόμμα.
Δεν υπήρξε ποτέ πιο σύντομη διάψευση προεκλογικών υποσχέσεων στα χρονικά της ελληνικής πολιτικής ιστορίας από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Η πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, δεν διαφέρει από την πολιτική των προκατόχων και αργά ή γρήγορα θα οδηγήσει στην πολιτική χρεωκοπία και την κατάρρευσή της, όπως έγινε και με τους προκατόχους της.
Τις αλυσίδες που δένουν τον ελληνικό λαό, δηλαδή το χρέος και το μνημόνιο-πρόγραμμα διάσωσης, τις κόβεις τελειωτικά, δεν διαπραγματεύεσαι την επιμήκυνσή του και αυτό μόνο μια επανάσταση και ο ένοπλος λαός μπορεί να το κάνει, και αυτό γίνεται: με τη μη αναγνώριση και τη μονομερή διαγραφή του συνόλου του χρέους, την κατάργηση των μνημονιακών νόμων, τη διαγραφή όλων των χρεών του λαού προς τις τράπεζες, την επιστροφή των μικρών περιουσιών που έχουν κατασχέσει οι τράπεζες, την κατάργηση του τραπεζικού συστήματος και την κοινωνικοποίηση των περιουσιακών στοιχείων των τραπεζών. Παράλληλα με την απαλλοτρίωση και την κοινωνικοποίηση της περιουσίας του κεφαλαίου και του κράτους, των μεγάλων επιχειρήσεων και των πολυεθνικών, απαλλοτρίωση που θα περιλαμβάνει ρευστό, κινητή και ακίνητη περιουσία, θα χρηματοδοτηθεί και θα στηριχθεί υλικά η αναδιοργάνωση της οικονομίας στη βάση της αυτοδιαχείρισης και της αυτοδιεύθυνσης, θα στηριχτεί η βιομηχανική και παραγωγική ανασυγκρότηση, η ανασυγκρότηση της αγροτικής παραγωγής και η αυτοοργάνωση της κοινωνικής ζωής παντού.
Μόνο μια τέτοια επαναστατική διαδικασία θα δώσει λύση στα δεινά που προκάλεσε η καπιταλιστική κρίση. Θα εξαφανίσει τους ταξικούς και κοινωνικούς διαχωρισμούς, θα δώσει τη διαχείριση των κοινωνικών υποθέσεων στους ανθρώπους, μέσα από τις δομές αυτοδιαχείρισης και αυτοδιεύθυνσης, μέσα από ένα συνομοσπονδιακό σύστημα λαϊκών συνελεύσεων και εργατικών συμβουλίων που θα υλοποιήσουν τον ελευθεριακό κομμουνισμό.
Χρέος λοιπόν όλων των αγωνιστών, χρέος του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού χώρου, χρέος όλων μας, είναι να εργαστούμε για τη δημιουργία επαναστατικού κινήματος για την ανατροπή του κεφαλαίου και του κράτους και να εκμεταλλευτούμε την πολιτική χρεωκοπία των γελοίων του ΣΥΡΙΖΑ και γενικότερα του πολιτικού συστήματος.
ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ – ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΦΟΜΟΙΩΣΗ
ΝΑ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΟΥΜΕ ΕΝΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ
ΕΝΟΠΛΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ