Φαντάσματα από το Παρελθόν
Δ. Βουλγαρίδης
Ο πρωθυπουργός στην προσπάθεια του να γαντζωθεί στην εξουσία είναι βέβαιο ότι θα κινείται σ’ όλη την προεκλογική περίοδο ανάμεσα σε εκφοβισμούς, απειλές και ακροδεξιά ρητορική.
Είναι φανερό ότι η προεκλογική στρατηγική που έχει υιοθετήσει επικεντρώνεται αποκλειστικά και μόνο στις φοβίες και στις ανασφάλειες του λαού. Μάλιστα ανασύρει όλες τις πιθανές και απίθανες φοβίες που μπορεί να έχουν οι πολίτες, στοχεύοντας ιδιαίτερα σε αφελείς, ανενημέρωτους και υπερήλικες.
Κύριοι άξονες του φόβου:
1. Το νόμισμα: «Αν η ΝΔ δεν είναι κυβέρνηση κινδυνεύουμε με Grexit», δημιουργώντας έτσι κλίμα πανικού και ουσιαστικά βάζοντας ο ίδιος σε κίνδυνο την οικονομία της χώρας για να επωφεληθεί τις ψήφους όσων καταφέρει να τρομοκρατήσει,
2. Η προστασία του έθνους: «Χτίζουμε φράχτες για να προστατέψουμε το Έθνος», χρησιμοποιώντας ως απειλή το πρόβλημα που δημιουργήθηκε από τη δική του μεταναστευτική πολιτική,
3. Το νόμο και την τάξη: «Είδατε τι έγινε στη Γαλλία και εδώ καλούν και άλλους μετανάστες και μοιράζουν ιθαγένεια», εκμεταλλευόμενος ακόμα και τους θανάτους στη Γαλλία, κάτι που σ’ ολόκληρη την Ευρώπη έκαναν μόνο ο πρωθυπουργός της Ελλάδας και η Μαρίν Λεπέν,
4. Στα συναισθήματα: «Αν η ΝΔ δεν είναι κυβέρνηση ανησυχούμε για τα πάντα», «Μόνο εμείς μπορούμε να κυβερνήσουμε τη χώρα», «Με της ένοπλες δυνάμεις δεν παίζουμε» κλπ, στοχεύοντας έτσι στον κάθε φόβο. Απειλεί ανοιχτά ακόμα και για φάρμακα, τρόφιμα, καύσιμα και ότι άλλο μπορεί να σοκάρει, να φοβίσει και να προκαλέσει ανασφάλεια.
Όμως όσοι νομίζουν ότι οι απειλές, η επένδυση στο φόβο και η ρητορική που χρησιμοποιεί ο αρχηγός της ΝΔ έχουν τις ρίζες τους στην στρατηγική που ακολούθησε και το 2012 κάνουν λάθος. Η ιστορία αυτή δυστυχώς είναι πολύ παλιά.
Σαν τον Παλιό Καιρό…
Το σκίτσο, που παραθέτουμε, περιλαμβάνεται στο «Ποτέ πια» το οποίο κυκλοφόρησε το 1965 από τις εκδόσεις Ταχυδρόμου και περιλαμβάνει 88 σκίτσα του Κώστα Μητρόπουλου, δημοσιευμένα στο Βήμα και στον Ταχυδρόμο την περίοδο Ιουνίου – Οκτωβρίου 1965. Η ανατριχιαστικά επίκαιρη γελοιογραφία – ηλικίας πενήντα ετών – είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα από πού έρχεται η στρατηγική που έχει επιλέξει ο πρωθυπουργός.
Στο συγκεκριμένο σκίτσο του 1965 ο Κώστας Μητρόπουλος αποδείχθηκε προφητικός αφού περιέγραψε, με το πενάκι του, πού οδηγούν αυτές οι στρατηγικές και έδειξε πώς στρώθηκε το χαλί στη χούντα.
Σήμερα βέβαια δεν χρειάζεται να στρωθεί το χαλί σε καμία χούντα, αφού οι χούντες είναι πια ξεπερασμένες με τη μορφή της δεκαετίας το ’60. Σήμερα οι κυβερνώντες, σε συνεργασία με ένα προπαγανδιστικό σύστημα ενημέρωσης, επιλέγουν την τρομοκράτηση και τη ρητορεία εκείνης της εποχής όχι για να στρώσουν κανένα χαλί, αλλά για να παραμείνουν οι ίδιοι στην εξουσία αλλά και για να διατηρήσουν τις πολιτικές της εξαθλίωσης του λαού, της ανασφάλειας, της κατάργησης κάθε δικαιώματος, των επιστρατεύσεων, της απώλειας της εθνικής κυριαρχίας, που άλλοτε μόνο με χούντα θα μπορούσαν να πετύχουν.
