«Από τη ζωή μου δεν περιμένω τίποτα πια μετά από αυτό που μου συνέβη. Σήμερα μεταφέρω απλά το σώμα μου. Η ζωή μου όλη σταμάτησε στην Αρτέμιδα εκείνο το τραγικό απόγευμα. Εκεί χάθηκαν για πάντα όλα μου τα όνειρα. Είμαι θετικός σαν άνθρωπος. Η ζωή έχει ευτυχισμένες στιγμές, αλλά όμως αυτό που συνέβη σε μένα είναι τελείως διαφορετικό και πέρα από τα όρια του πόνου και της λογικής ενός ανθρώπου. Αν αυτά τα αγαπημένα μου πρόσωπα που έφυγαν τόσο άδικα, με βάση τα όσα λέει η θρησκεία μας, μας βλέπουν εκεί που βρίσκονται τώρα, δεν θα ήθελαν σε καμιά περίπτωση να με δουν να γονατίσω ή να πάθω κακό. Ημουνα παλικάρι πριν, όταν τους είχα δίπλα μου και έτσι θα παραμείνω γι’ αυτούς στο υπόλοιπο της ζωής μου. Και όσο αντέξω. Νιώθω συχνά την παρουσία τους δίπλα μου…», -λέει ο τραγικός πατέρας και υπογραμμίζει:
«Σε έναν άλλον πατέρα που θα του συνέβαινε αυτό το τραγικό περιστατικό θα έλεγα ότι θα πρέπει να παραμείνει όρθιος, να μη λυγίσει για να θυμάται πάντα τους δικούς του ανθρώπους και να πορεύεται στη ζωή του την υπόλοιπη με ψηλά το κεφάλι, κάτι που θα το επιθυμούσαν κι εκείνοι που έχουν φύγει…
Και να πιστεύει στον εαυτό του πάντα και να παραμείνει δυνατός, γιατί όλοι κάποια στιγμή θα τον ξεχάσουν εκτός από τους δικούς του ανθρώπους…».
από Ventetta
Σχετικά θέματα:
http://olympia.gr/2008/06/25/mayors_clowns/