Λίβυοι στρατιώτες που εκπαιδεύονταν στη Βρετανία απελάθηκαν από τη χώρα έπειτα από καταγγελίες για σωρεία σεξουαλικών επιθέσεων εναντίον ανδρών και γυναικών στην περιοχή που διέμεναν.
Περισσότεροι από 300 Λίβυοι στρατιώτες βρίσκονταν από τον Ιούλιο στο στρατόπεδο Bassingbourn Barracks στην πόλη Cambridgeshire, έπειτα από τη δέσμευση της βρετανικής κυβέρνησης για παροχή στήριξης στη λιβυκή κυβέρνηση.
Ωστόσο η εκπαίδευσή τους έληξε ένα μήνα νωρίτερα, καθώς πέντε από αυτούς κατηγορούνται για σεξουαλικές επιθέσεις και βιασμούς, ενώ αρκετοί άλλοι για μικροκλοπές και επειδή εγκατέλειπαν τη στρατιωτική βάση τις νύχτες χωρίς προηγούμενη άδεια.
Όπως διαπιστώθηκε οι στρατιώτες έκλεβαν ποδήλατα από κατοίκους της περιοχής, προκειμένου να φτάσουν στο Cambridge που απέχει 14 χιλιόμετρα.
Δύο εξ” αυτών κατηγορούνται για το βιασμό ενός 20χρονου σε ένα πάρκο του Cambridge την Κυριακή 26 Οκτωβρίου.
Άλλοι τρεις στρατιώτες από τη Λιβύη κατηγορούνται για σεξουαλικές επιθέσεις εναντίον νεαρών φοιτητριών ίδια ημέρα.
Ωστόσο οι στρατιώτες, παρόλο που οι δράστες έχουν παραδεχθεί την ενοχή τους, κατηγορούν τις βρετανικές αρχές λέγοντας ότι δεν τους είχαν εξηγήσει «τη διαφορά μεταξύ καλού και κακού»…Λογικό, αφού στο Ισλάμ οι βιασμοί όχι μόνο δεν τιμωρούνται, αλλά αντιθέτως όταν πρόκειται για «άπιστους» επικροτούνται!
Ο Omar Al-Mukhtar, ένας από τους Λίβυους στρατιώτες, κατηγορεί τους Βρετανούς ότι από την αρχή τους κακομεταχειρίζονταν.
Μιλώντας στο BBC, o Λίβυος στρατιώτης, ο οποίος σημειωτέον δεν σχετίζεται με τις σεξουαλικές επιθέσεις, ισχυρίζεται ότι τους επέτρεπαν να βγαίνουν από τη στρατιωτική βάση μόνο για τρεις ώρες την εβδομάδα και πάντα με τη συνοδεία Βρετανών στρατιωτών, ενώ προσθέτει ότι όταν οι συμπατριώτες του έβγαιναν από το στρατόπεδο άγνωστοι τους πρόσφεραν έναντι χρημάτων αλκοόλ, ναρκωτικά και σεξ.
Συνεχίζοντας είπε ότι υπήρχαν «μικροπροβλήματα» αλλά επιλύθηκαν άμεσα και ότι όσα αναφέρονται τώρα έχουν στόχο να βλάψουν το κύρος των Λίβυων στρατιωτών.
Όσον αφορά τους βιασμούς, ο Al-Mukhtar λέει ότι φταίνε οι Βρετανοί. «Δεν μας ενημέρωσαν για τους βρετανικούς νόμους, ούτε μας εξήγησαν τι θεωρείται καλό και κακό στη Βρετανία», αναφέρει.