«Η παρθένος σήμερα τον Υπερούσιο τίκτει»

Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος 
«Η Παρθένος σήμερον τον υπερούσιο τίκτει», είναι το χαρμόσυνο άγγελμα του βυζαντινού μελωδού, που φθάνει στα αυτιά μας ως γλυκιά μελωδία. Και μαζί με την ηθική ανάταση και την ψυχική αγαλλίαση που μας προσφέρει το πανανθρώπινο μήνυμα του γέννησης του θεανθρώπου, μας προσκαλεί να γίνουμε μέτοχοι ενός θαύματος. Του ηθικού μας εξαγνισμού από τη βαρβαρότητα και την τραχύτητα του κοινωνικού περιβάλλοντος. Ανάταξη εσωτερική από το ναρκοπέδιο του εγωισμού και επιστροφή από το αλαζονικό εγώ, στο συλλογικό και ευγενές εμείς. Για να γίνουμε όμως μέτοχοι του ιδεοφόρου μηνύματος της γέννησης του Χριστού, θα πρέπει πρώτα να κάνουμε μια σπουδαία ηθική υπέρβαση. Να κατέβουμε με ταπεινότητα στην φτωχική φάτνη των αλόγων. Να εγκολπωθούμε την αποποίηση της κοσμικής εξουσίας και να γίνουμε ένα ψυχικά, με τους ταπεινούς ποιημένες, που διακοσμούν το υπέρτατο και διαχρονικό μήνυμα της γέννησης. Μόνον όταν αισθανθούμε την ηθική συντριβή που προξενεί η σφαγή του Ηρώδη,  μόνον όταν νοιώσουμε το ευλαβικό προσκύνημα των μάγων με τα δώρα, θα γίνουμε μέτοχοι της θείας γέννησης. Αυτές οι εσωτερικές αναπά-λσεις,  μέσω των οποίων θα σπάσουμε το κέλυφος της αλαζονείας, της αποξένωσης και του ατομισμού, θα μας βοηθήσουν να κάνουμε κτήμα μας το μήνυμα της έλευσης του θεανθρώπου. Που δεν είναι άλλο από τη στροφή στις κλασικές αξίες ζωής. Της αδελφοσύνης, της ευπροσηγορίας και της αλληλεγγύης. Αντίθετα η εμμονή στην μικρότητα της καθημερινότητας, η αγγίστρωση στις τοξίνες του μίσους και στα δεσμά του ηλίθιου κοινωνικού ανταγωνισμού, θα λειτουργήσουν ως πέδη για να αισθανθούμε στις πύλες της ψυχής μας, την αγαλίαση και την ευφροσύνη που κομίζει η γέννηση του Χριστού. Σ΄ αυτή την κατεύθυνση η συνεύρεση με τα αγαπημένα μας πρόσωπα, η μετοχή στο χαρμόσυνο άγγελμα της μακρινής  Βηθλεέμ, με το διπλανό που βιώνει το μαρτύριο της κοινωνικής εγκατάλειψης και όχι σε κλίμα απομονωτισμού, προσφέρονται για να νοιώσουμε το ψυχικό βάλσαμο των Χριστουγέννων. Αντίθετα η δημιουργία ατμόσφαιρας χλιδής, με πολυτελή δώρα, υπερακαταναλωτικά γεύματα, χρυσά λαμπιόνια και ότι άλλο σύνδρομο υπερχειλικής ικανοποίησης, μας αποπροσανατολίζει από το χαρμόσυνο και ανθρώπινο πνεύμα των ημερών. Λίγα πράγματα αρκούν. Λίγα πράγματα αρκούν για να φυσήξει στα παγωμένα από τη νιρβάνα της ματαιοδοξίας στήθη μας, η δροσιά της αγάπης και να μας γεμίσει η αγαλλίαση της ανθρωπιάς. Ας φέρουμε για λίγο στο ζαλισμένο από την δίνη των ημερών νού μας, το βασανισμένο ασθενή του νοσοκομείου, το ναυτικό που άγιες μέρες ταξιδεύει στα πέρατα της οικουμένης, το στρατιώτη που με καρτερία φυλάει την πατρίδα. Ας ρίξουμε ακόμα μια ματιά σε δυο τρείς σελίδες του ευλαβικού καλόγερου των γραμμάτων μας Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Τότε σίγουρα θα έχουμε αισθανθεί στη ψυχή μας το ευγενές, ανθρώπινο και ιδεοφόρο  μήνυμα που κομίζουν οι άγιες ημέρες των Χριστουγέννων. Χρόνια Πολλά αγαπημένοι μου φίλοι και Καλή Πρωτοχρονιά !!!
Αθήνα,  25.ΧΙΙ. ’14
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π.