Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ
Καθηγητή Πανεπιστημίου Μακεδονίας
Η γκαρνταρόμπα μου – σοφιστικέ, πλούσια, επώνυμη, μοναδική, κάτι το αναμφισβήτητα εντελώς διαφορετικό…
Δοκίμασε κάτι άλλο!
Το αυτοκίνητο μου…Ακριβό, γρήγορο. Σε μεταλλικό χρώμα της εποχής, με καντράν που θυμίζουν διαστημικό όχημα…
Δοκιμασε κατι άλλο!..
Η μεζονέτα, το διαμέρισμα, το εξοχικό μου. Χτισμένο από τον πιο διάσημο αρχιτέκτονα, στην πιο περιζήτητη περιοχή, ένα κομψοτέχνημα κατασκευής, αισθητικής και, φυσικά,ακριβείας…
Δοκίμασε κάτι άλλο!.
Οι παρέες μου, πολύ «ιν» πάντοτε μέσα στα φώτα της επικαιρότητας.
Δοκίμασε κάτι άλλο!
Τότε η διανόηση μου, όλα κι όλα, τώρα σε κατάφερα για τα καλά: βιβλία, διαλέξεις, επιμορφωτικές συνάξεις..Ναι έτσι θα είμαι άτομο διαφορετικό, μια ανεπανάληπτη ύπαρξη μεσα στην πολυπρόσωπη και συνάμα απρόσωπη κοινωνία μας…
Σταμάτα, σύγχρονε Σίσυφε του 2009. Η ζωή είναι πολύ σύντομη…Κωμικό-τραγική αυτή η ανάγκη για ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΑ, ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ και οι τρόπο παλιοί, όσο και η ανθρωπότητα..
Πριν από μας κάποιοι άλλοι υπάρξανε ωραίοι, γοητευτικοί…
Αμέτρητοι οι πλούσιοι και διάσημοι….Ατέλειωτες οι λίστες με διακεκριμένους επιστήμονες και ανθρώπους των γραμμάτων.
Λοιπόν, η προσπάθεια μας να είμαστε διαφορετικοί από τους άλλους εξαντλεί και τον αγώνα μας για την αυτοπραγμάτωση;
Τι κρίμα! Αν έτσι είναι τα πράγματα, και η πραγματικότητα το επιβεβαιώνει, τότε τι νόημα έχει η προσπάθεια του να είμαστε διαφορετικοί; Διαφορετικοί σε επιδερμικά επίπεδα και σε κάθε λογής καταναλωτικά αγαθά ως αποκτήματα;
Τι απέγινε εκείνη η ανυπέρβλητη σοφία που περικλείει η Σωκρατική θέση του ” Γνώθι σαυτόν;” Που χαθήκαν οι προσπάθειες της ενδοσκόπησης, της αναζήτησης μέσα από τις άγνωστες πλευρές του εγκέφαλου και της ψυχής μας νοημάτων που ξεπερνούν τις δεσμεύσεις της ύλης και μας φέρνουν πιο κοντά στην ΑΥΤΟΠΡΑΓΜΑΤΩΣΗ;
Κάπου εκεί, ανάμεσα στον τεχνολογικό κόσμο των καταναλωτικών αγαθών, και στις επίπλαστες ανάγκες για προϊόντα που δεν γνωρίζουμε ποιες ανάγκες ικανοποιούν γιατί δεν τις έχουμε, και έτσι αποκτούμε τις ανάγκες μια και αποκτήσαμε και τα προϊόντα, χάθηκε ο δύσκολος δρόμος της επίπονης αναζήτησης μιας αυθεντικής αίσθησης της προσωπικής μας ύπαρξης…
Γιατί όταν πραγματικά καταλάβουμε τον εαυτό μας τότε θα καταλάβουμε ότι συμμετέχουμε με τους συνάνθρωπους μας σε πολλά αλλά παραμένουμε ανεπανάληπτες μονάδες γιατί έτσι είμαστε- όχι επειδή έτσι μας κάνουν τα ρούχα, τα αυτοκίνητα και τα ακίνητα, τα μπιζού, οι τραπεζικές μας καταθέσεις, ή οι πανεπιστημιακές μας περγαμηνές!…