Μίσος κατα της Ρωσιας ή κατα της Ορθοδοξίας;

Ε.Β.Χ.
Είναι ηλίου φαεινότερον: Όλα τα Έθνη, όλοι οι Πολιτισμοί, όλες οι Παραδόσεις και ζώσες ιστορικές συλλογικότητες απειλούνται σήμερα θανάσιμα από τον Ολοκληρωτικό Μετα-Εθνικό Προοδευτισμό της Κυρίαρχης Υπερεθνικής Ελίτ. Πρωτίστως, όμως, ο κόσμος της Ορθοδοξίας. Έχοντας κανείς ζήσει στην Δύση επί πολλά χρόνια και έχοντας μελετήσει την Δύση εις βάθος, διακρίνει μίαν «σταθερά μίσους» εναντίον των Εθνών του Ορθοδόξου Κόσμου, στην κορυφή του οποίου ευρίσκεται βεβαίως, εξ αντικειμένου, η Ρωσσία.
Όπως έγραφε την περίοδο της παράνομης και πειρατικής επιδρομής των ΗΠΑ και των Ευρωπαίων δορυφόρων τους κατά της Σερβίας ο Τζαίημς Πετράς (James Petras), «πρόκειται για ένα είδος γενικής προκαταλήψεως, βασιζομένης στην άγνοια και στον φόβο, που πηγαίνει πολύ μακρύτερα από ένα απλό αντι-ρωσσικό, αντι-σερβικό ή ανθελληνικό αίσθημα». Ονόμασε την στάση αυτή «Pravoslavophobia». Μία τάση που είναι κυρίαρχη σε δυτικά «think-tank», «ΜΚΟ» («NGO’s») και ΜΜΕ ισχυρής επιρροής.
Πού οφείλεται, όμως, κατ’ ουσίαν και πέρα από τις συγκυριακές αφορμές, αυτή η εχθρότης κατά της Ορθοδοξίας; Οφείλεται στην ειδοποιό διαφορά του Ορθοδόξου Κόσμου από τον σύγχρονο μετα-Χριστιανικό Δυτικό Κόσμο. Και πού έγκειται η εν λόγω διαφορά; Στην πραγμάτωση, στην εγκαταβίωση της Ορθοδοξίας στον κόσμο τούτο, στην ιστορικώς αποδεδειγμένη ικανότητα της Ορθοδόξου Πίστεως να γεννά αυθεντικό λαϊκό Πολιτισμό: από την «Βυζαντινή Κοινοπολιτεία» (στην οποίαν μετείχαν όλα τα ομόδοξα Έθνη, από τους «Ρως» της Κριμαίας και του Κιέβου μέχρι τους Χριστιανούς της Αντιοχείας και της Δαμασκού) έως την Αγία Ρωσσία των Ρωμανώφ (η απώλεια της οποίας, το 1917, διαρκούντος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, υπήρξε βαρύτατο πλήγμα για την Ορθοδοξία).
Όπως το διετύπωσε ο Vincent Rossi: «Οι κληρονόμοι αυτής (της Ορθοδόξου) Παραδόσεως ενθυμούνται και μνημονεύουν τους πατέρες τους. Ταυτίζονται με τον Λαό τους. Ιεροποιούν την Ιστορία τους, η οποία αναμένει από αυτούς να της επιδείξουν μία νομιμοφροσύνη ακατανόητη στην εκκοσμικευμένη (secularized) Δύση. Η τελευταία αδυνατεί να καταλάβει ένα παρελθόν πλούσιο σε καθαγιασμένα πρόσωπα. Οι άνθρωποι αυτών των Εθνών είναι ριζωμένοι στον τόπο τους κατά ένα τρόπο που φαίνεται ασύλληπτος σε εμάς τους μοντέρνους, διότι οι ψυχές μας διαμορφώθηκαν από ένα αφηρημένο Ρασιοναλισμό, από την εκ-ρίζωση και από τις αξίες του συγχρόνου καταναλωτισμού. Αυτή η μετα-νεωτερική νοοτροπία μας, πλάσμα του Δευτέρου Θηρίου της Αποκαλύψεως, μισεί ενστικτωδώς τα πραγματικώς ιστορικά ανθρώπινα όντα, δηλαδή τους ανθρώπους με φυσικές (παραδεδομένες) νομιμότητες. Το αποκαλούν «Ρατσισμό»! «Εθνοκεντρισμό»! Και εννοούν την αντίσταση στην «πολυ-πολιτισμικότητα.»
Η απόδειξη; Απτή, προ των οφθαλμών μας, στην Χερσόνησο του Αίμου, κατά την δεκαετία του 1990, στην λεγομένη «Ουκρανία» σήμερα. Είναι η μαζική, λυσσώδης επίθεση, το διαρκές «μπαράζ» ψευδών και παρα-πληροφόρησης, που διακρίνουμε στα αιώνια αυτά θέατρα γεω-πολιτισμικών (geo-cultural) αντιμαχιών της Ευρώπης, «κατά μήκος της γραμμής του παλαιού Σχίσματος», όπως παρατήρησε προ 15ετίας και ο S. Trifkovic. Εκεί όπου κάποιοι λαοί εξακολουθούν να ανθίστανται στην αφύσικη, ανιστόρητη, απρόσωπη εξατομίκευση, που θέλει να επιβάλει η λεγομένη «Νέα Τάξις Πραγμάτων» (New World Order).
Άλλωστε, είναι πολλαπλώς αποκαλυπτικό ότι για τους «Ταλιμπάν» του Μετα-Νεωτερικού, Μετα-Εθνικού, Μετα-Δημοκρατικού, Ολοκληρωτικού Προοδευτισμού (Post-modern, Post-national, Post-democratic, Totalitarian Progressivism) η «ευαισθησία» τους για τα «ανθρώπινα δικαιώματα» εκδηλώνεται με τις διαρκείς επιθέσεις και προσβολές κατά της Ρωσσίας, του Προέδρου της και του Ρωσσικού Λαού, επειδή π.χ. προ καιρού τιμώρησαν (ως ώφειλαν) κάποια πορνίδια που βεβήλωσαν τον καθεδρικό ορθόδοξο χριστιανικό ναό της Μόσχας – ή επειδή η Ρωσσία δεν επιτρέπει την επίσημη προπαγάνδιση του λεγομένου «γάμου» των ομοφυλοφίλων ή του πολιτικού κόμματος παιδεραστών και κτηνοβατών – όπως το πράττουν ήδη οι βαθύτατα άρρωστες μετα-Χριστιανικές κοινωνίες της Δυτικής Ευρώπης.
Αλλά, μήπως ακούσαμε ποτέ από τους επιδοτούμενους «αντιρατσιστές» (οι οποίοι δήθεν «κόπτονται» για τα δικαιώματα των «μειονοτήτων») ότι, με 25.000.000 ψυχών εκτός της Ρωσσικής Επικρατείας, το Ρωσσικόν Έθνος αποτελεί το μεγαλύτερο διηρημένον έθνος στην σημερινή Ευρώπη;