Η Βρετανία έχει δεσμευτικό στόχο για το 2020 να παράγει το 15% της ενέργειας από ΑΠΕ και για να το πετύχουν σκοπεύουν να παράγουν από ΑΠΕ το 30% του ηλεκτρισμού.
Φαίνεται όμως ότι η δεσμευτικότητα του στόχου των ΑΠΕ για το 2020, σε συνδυασμό με ανεπαρκή εμπειρία χρήσης συστημάτων ΑΠΕ, έχει οδηγήσει σε επιλογή εσφαλμένων ή απλά ανεπαρκών τεχνολογικά λύσεων, όπως αποδεικνύεται στην …
πράξη σε μια σειρά χώρες.
Υπάρχουν ΑΠΕ που ηλεκτροδοτούν αξιόπιστα και ΑΠΕ που δεν ηλεκτροδοτούν αξιόπιστα, αλλά αναπτύσσονται λόγω των επιδοτήσεων, προκειμένου να δουλεύει η βιομηχανία παραγωγής τους.
Είδαμε τη Δευτέρα τα προβλήματα που έχουν Ισπανία και Πορτογαλία με τα αιολικά τους, πάμε σήμερα να δούμε τα νεότερα απ’ τη Βρετανία.
Η Αγγλία και η Ουαλία έχουν επίσης πολύ καλό δυναμικό. Για το λόγο αυτό οι Βρετανοί έχουν ήδη εγκαταστήσει πάνω από 4.500 ανεμογεννήτριες, με συνολική ισχύ 7,5GW και μέχρι το 2020 αναμένεται να έχουν ξεπεράσει τα 10GW.
Μ’ αυτό το εξαιρετικό αιολικό δυναμικό αναμένει κανείς και καλές αποδόσεις, αλλά, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, τα αιολικά εμφανίζουν μια απόδοση μόλις 25-30%.
Σαν να μην έφτανε αυτό, μια νέα μελέτη, από το Ινστιτούτο Άνταμ Σμιθ, θεωρεί τα νούμερα αυτά ως “εξαιρετικά παραπλανητικά για την ποσότητα ενέργειας που μπορούν πράγματι να αποδώσουν τα αιολικά”, καθώς η παραγωγή τους είναι “εξαιρετικά ευμετάβλητη”.
Η νέα μελέτη έχει τίτλο “Wind Power Reassessed: A review of the UK wind resource for electricity generation“.
Ο συντάκτης της, που έχει δουλέψει πολλά χρόνια στην ηλεκτροπαραγωγή, ανέλυσε ανεμολογικά δεδομένα από 22 σημαντικές για την ασφάλεια της αεροπλοΐας τοποθεσίες της Βρετανίας, που έχουν βαθμονόμηση συστημάτων με βάση διεθνείς προδιαγραφές, για μια περίοδο εννιά ετών.
Στη συνέχεια υπολόγισε την παραγωγή ενός μοντέλου αιολικών πάρκων συνολικής ονομαστικής ισχύος 10GW και βρήκε ότι τα πάρκα παράγουν το 80% της ισχύος τους μόνο για μια εβδομάδα το χρόνο.
Ο ισχυρισμός των υπέρμαχων της αιολικής ενέργειας ότι κάθε στιγμή κάπου φυσάει στη Βρετανία είναι σωστός, αλλά η ικανότητα παραγωγής είναι στην περίπτωση αυτή 2% ή λιγότερο της συνολικής ονομαστικής και η συνήθης απόδοση του συνόλου των 10GW είναι μόλις περίπου 800MW, 8% της ονομαστικής!!!
Άλλη μια απόδειξη λοιπόν ότι το 10% αξιοπιστία ισχύος που έχει δεχθεί ο ΑΔΜΗΕ για τα αιολικά στη Μελέτη Επάρκειας ισχύος 2013-2020 είναι μάλλον υπερτιμημένο!!!
Κατόπιν αυτού το Ινστιτούτο ανέβασε ένα άρθρο με τον εύγλωττο τίτλο “Τhe answer isn’t blowing in the wind” (Η απάντηση δεν βρίσκεται στο φύσημα του ανέμου) και λέει ευθέως ότι “The problem is that, however much we hear about wind being a free resource and the cost of equipment coming down, the effect of adding more and more wind turbines to the electricity grid is to push prices up with only a modest impact on carbon dioxide emissions (the whole reason for current policy) and no improvement in energy security.” Σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει “μας έπρηξαν με το δωρεάν άνεμο και το μειούμενο κόστος εξοπλισμού, αλλά το μόνο που πετυχαίνουμε είναι να ακριβαίνουμε το ρεύμα με πολύ μέτρια επίπτωση στις εκπομπές CO2 (το λόγο για τον οποίο γίνονται όλα αυτά) και καμιά βελτίωση στην ενεργειακή ασφάλεια”. Και “If there were no arbitrary renewable energy target, governments would be free to focus on what most voters expect: providing a framework in which a secure and affordable energy supply can be delivered.” – Αν δεν υπήρχαν αυθαίρετοι στόχοι για ΑΠΕ, οι κυβερνήσεις θα ήταν ελεύθερες να εστιάσουν σ’ αυτό που περιμένουν οι περισσότεροι ψηφοφόροι: να παρέχουν ένα πλαίσιο διασφάλισης φθηνής και σίγουρης ενέργειας”. Μερικά πράγματα είναι απλά ζητήματα κοινής λογικής και ορθολογικής σκέψης, αλλά η φρενήρης ανάπτυξη των αιολικών, προκειμένου να δουλεύουν συγκεκριμένες βιομηχανίες, είναι πια φανερό ότι έχει ξεφύγει απ’ αυτά τα πλαίσια.
Η μελέτη βρήκε ότι η αποδιδόμενη ισχύς του συνόλου των αιολικών πάρκων υπερβαίνει το 90% της ονομαστικής για μόνο 17 ώρες το έτος. Υπερβαίνει το 80% για 163 ώρες. Είναι μικρότερη του 20% της ονομαστικής για 3448 ώρες (20 εβδομάδες από τις 52 του έτους). Είναι μικρότερη του 10% της ονομαστικής για 1519 ώρες (9 εβδομάδες από τις 52 του έτους). Πάνω απ’ τα 3/4 των περιπτώσεων με απόδοση μικρότερη του 20% έχουν διάρκεια μεγαλύτερη των έξι ωρών.
Παρατηρούνται μεγάλα κενά στην παραγωγή των αιολικών σε όλες τις εποχές του έτους και κάθε χειμώνας δείχνει παρατεταμένες περιόδους χαμηλής αιολικής απόδοσης. Οι παρατηρήσεις δεδομένων εννιά ετών δείχνουν ότι τα δεδομένα ταχυτήτων του Ευρωπαϊκού Αιολικού Άτλαντα πιθανόν είναι υπερεκτιμημένα, ειδικά για την Ανατολική Ακτή της Βρετανίας και το μεγαλύτερο τμήμα της Σκωτίας.
Η μικρής διάρκειας (30-90 λεπτά) μεταβλητότητα της παραγωγής αιολικής ενέργειας έχει επίσης μελετηθεί και αποκαλύπτει μεγάλες διακυμάνσεις. Διακυμάνσεις 10% είναι συνήθεις και καταρρίπτουν τον ισχυρισμό ότι η γεωγραφική διασπορά των πάρκων θα μειώσει τη μεταβλητότητα.
Η διαχείριση του ηλεκτρικού δικτύου συνεπάγεται την εξισορρόπηση της ζήτησης με αντίστοιχη παραγωγή σε διαστήματα των 10 δευτερολέπτων και το ηλεκτρικό σύστημα της Βρετανίας είναι μια νησίδα, χωρίς διασυνδέσεις εναλλασσομένου ρεύματος με το δίκτυο της ηπειρωτικής Ευρώπης, ικανές να παρέχουν σταθεροποίηση του δικτύου. Η τυχαιότητα της μεταβολής της αιολικής παραγωγής καθιστά σε συγκεκριμένες περιόδους εντελώς απαραίτητη τη λειτουργία των τριών από τις έξι μονάδες του μεγάλου σταθμού αντλησιοταμίευσης του Dinorwig (δυναμικότητας 1728MW, είχε κατασκευαστεί στη ΒΔ Ουαλία στην περίοδο 1974-84 για να υποστηρίξει την παραγωγή των πυρηνικών σταθμών), προκειμένου να μετριαστούν οι επιπτώσεις στο δίκτυο. Το συνολικό δυναμικό αντλησιοταμίευσης της Βρετανίας δεν μπορεί να ανταποκριθεί στη συνολική ετήσια μεταβλητότητα της αιολικής παραγωγής.
Η μελέτη επεκτάθηκε σε 21 τοποθεσίες της Ιρλανδίας και της Βόρειας Ευρώπης (Βέλγιο, Ολλανδία, Δανία & Γερμανία). Στη Βόρεια Ευρώπη η κατάσταση είναι αρκετά χειρότερη, καθώς για αιολικά πάρκα συνολικής εγκατεστημένης ισχύος 35,4GW, σε μια περιοχή που καλύπτει 25 μοίρες γεωγραφικό μήκος και δέκα μοίρες γεωγραφικό πλάτος, η αποδιδόμενη ισχύς του συνόλου των αιολικών πάρκων υπερβαίνει το 90% της ονομαστικής για 23 ώρες το έτος. Υπερβαίνει το 80% για 143 ώρες. Είναι μικρότερη του 20% της ονομαστικής για 5214 ώρες (31 εβδομάδες από τις 52 του έτους). Είναι μικρότερη του 10% της ονομαστικής για 3353 ώρες (20 εβδομάδες από τις 52 του έτους). Η απόδοση των περισσότερων Γερμανικών πάρκων είναι κοντά στο 20% (capacity factors).
Η απόδοση στην Ιρλανδία είναι κάπως καλύτερη της Βρετανίας, για αιολικά πάρκα συνολικής εγκατεστημένης ισχύος 2232ΜW, η αποδιδόμενη ισχύς του συνόλου των αιολικών πάρκων υπερβαίνει το 90% της ονομαστικής για 374 ώρες το έτος. Υπερβαίνει το 80% για 795 ώρες. Είναι μικρότερη του 20% της ονομαστικής για 3812 ώρες (23 εβδομάδες από τις 52 του έτους). Είναι μικρότερη του 10% της ονομαστικής για 2433 ώρες (14 εβδομάδες από τις 52 του έτους).
Η διασύνδεση όλων των αιολικών Ιρλανδίας, Βρετανίας και Β. Ευρώπης με δίκτυα υψηλής τάσης, με την ελπίδα ότι δεν μπορεί, κάθε στιγμή κάπου θα φυσάει, δεν θα βελτιώσει ουσιαστικά τη μεταβλητότητα. Η εξέταση του συνολικού συστήματος, συνολικής εγκατεστημένης ισχύος 48,8GW, έδειξε ότι η αποδιδόμενη ισχύς του συνόλου των αιολικών πάρκων υπερβαίνει το 90% της ονομαστικής για 4 ώρες το έτος. Υπερβαίνει το 80% για 65 ώρες. Είναι μικρότερη του 20% της ονομαστικής για 4596 ώρες (27 εβδομάδες από τις 52 του έτους). Είναι μικρότερη του 10% της ονομαστικής για 2164 ώρες (13 εβδομάδες από τις 52 του έτους).
Για να μπορέσει να δουλέψει ένα σύνολο αιολικών πάρκων ισχύος 10GW χρειάζεται υποστήριξη από ενδεχομένως και 15 εργοστάσια αντλησιοταμίευσης σαν το Dinorwig, που είχε κοστίσει πάνω από 1 δισ. στερλίνες το 1984.
Τα νέα ευρήματα από τη Βρετανία αποτελούν, όπως ακριβώς και τα προχθεσινά “μαθήματα απ’ την Ιβηρική“, ένα τεράστιο δίδαγμα για την Ελλάδα, που είναι απομονωμένη γεωγραφικά και ηλεκτρικά κι έχει και κάποιους, χμ, “ιδιόμορφους” γείτονες … Απαιτείται άμεση αναθεώρηση κι εγκατάλειψη του “εθνικού στόχου” του Μανιάτη για 7500MW αιολικά μέχρι το 2020, καθώς θα τινάξουν κυριολεκτικά στον αέρα το ηλεκτρικό μας σύστημα και θα παρακαλούμε Αλβανούς, Σκοπιανούς και Τούρκους να κατασκευάσουμε κοινές διασυνδέσεις δικτύων για να μπορούμε να εξάγουμε το αιολικό μας πρόβλημα! Αφού πρώτα έχουμε ξοδέψει καμιά δεκαριά δισεκατομύρια ευρώ, (απ’ αυτά που οι αιολικοί νομίζουν ότι μας περισσεύουν για να δένουμε τους σκύλους με λουκάνικα στην κατά τα λοιπα χρεοκοπημένη πατρίδα μας), για να αγοράσουμε συστήματα “εγγυημένης” απόδοσης 2%.
Το πλήρες άρθρο με τα λινκς τεκμηρίωσης (με μπλε) βρίσκεται στο http://greeklignite.blogspot.gr/2014/10/2_29.html και στο Facebook, στη διεύθυνση Greeklignite!
Πρόσφατα το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους κοστολόγησε την πρόταση νόμου του ΚΚΕ για επαναφορά του κατώτατου μισθού, του 13ου και 14ου μισθού και 13ης – 14ης σύνταξης και βρήκε ότι θα μας κοστίσει πάνω από 3 δισ. ευρώ, αλλά θα υπάρξουν και οφέλη, όπως αύξηση των εσόδων των Ταμείων και των φόρων που εισπράττει το κράτος, τα οποία όμως δεν μπορεί να μετρήσει γιατί εξαρτώνται από σειρά παραγόντων. Όταν η κυβέρνηση λέει ότι δεν περισσεύουν 3 δισ. ευρώ για τους πολίτες, αλλά μας περισσεύουν 10 δισ. ευρώ για τα αιολικά του 2%, έχουμε μια τυπική περίπτωση αναδιανομής πλούτου απ’ τους πολίτες προς συγκεκριμένα συμφέροντα. Μέχρι πότε θα πληρώνουμε τις ΑΠΕτζήδικες “χάντρες και καθρεφτάκια προς ιθαγενείς”, που έχει επιβάλλει η Γερμανική πολιτική στην Ευρώπη, για να διασφαλίσει απασχόληση στη βιομηχανία της;
Το 1981 η μισή Ελλάδα ψήφισε “Η Ελλάδα να ανήκει στους Έλληνες”. Δυστυχώς σήμερα κατέληξε υποτακτική στους δανειστές. Τι θα κάνουμε για να το αλλάξουμε;