Κώστα Δημ.Χρόνοπουλου
(Αρθρογράφου – Σχολιογράφου)
Δεν γνωρίζω πως σκέφτονται να προχωρήσουν με τις ..”γαμήλιες τελετές” εκεί στη Ν.Δ
Πολλά ακούγονται.
Άλλοι μιλούν για :
-Δεύτερους -ή και τρίτους – γάμους ανάμεσα σε όσους είχαν πάρει διαζύγιο (!).
– Ξαναζεσταμένα φαγητά που ξανασερβίρονται.
– Επιστροφή απολλωλότων προβάτων στο μαντρί.
– Επανάκαμψη στην “πατρική / κομματική αγκαλιά” των ασώτων υιών.
– Νέους επίσημους γάμους (με έρωτα ή συνοικέσιο;).
-Λευκούς (πολιτικοκομματικούς) γάμους.
Ό,τι και να συμβαίνει το κόμμα βρίσκεται στα προκαταρτικά, στην προοργασμική φάση ολοκλήρωσης.
θα το ευχαριστηθεί ή θα μείνει στα “εισαγωγικά στάδια”; Θα δείξει.
Πάντως ισχύει το “Αρχή άνδρα -και γυναίκα – δείκνυσι. Το ίδιο κάνει και η ανοησία, η ανευθυνότητα”.
Προβληματισμός -εύλογα – υπάρχει για το πως θα είναι, τι θα περιλαμβάνουν τα: Προσκλητήρια γάμου. Θα μας ζητηθούν καταθέσεις σε “ΚΟΜΜΑΤΟΤΡΑΠΕΖΙΚΟΥΣ ” λογαριασμούς; Εμείς θα … “πληρώσουμε – και πάλι; – τη νύφη”; Θα υπάρξουν κανονικοί γαμπροί, νύφες, κουμπάροι, σώγαμπροι ; Θα προσέλθουν εις γάμου κοινωνία με τα γνωστά ΚΟΜΜΑΤΟΚΑΡΝΑΒΑΛΙΚΑ ενδύματα ή θα δούμε κάτι διαφορετικό, σύγχρονο, ποιοτικότερο (αισθητικά);
Με την ευκαιρία της πλάκας, θα ήθελα να σοβαρολογήσω – αν και θα ήταν οξύμωρο, τόσο για εμένα, όσο και για την όλη υπόθεση, όπως εξελίσσεται – θέτοντας δύο ζητήματα /τροφή για σκέψη στους “ευφυείς” κομματικούς συμβούλους και την ηγετική ομάδα της Ν.Δ.
1ον Οι εποχές άλλαξαν. Κάθε καινούργια μετεγγραφή ή επάνοδος δεν συνοδεύεται – παρά ελάχιστα – απο ψηφοφόρους, (οι οποίοι, υποτίθεται ότι ακολουθούν τον α’ ή τον β’ πολιτευόμενο).
2ον Οι πολίτες – και αυτό ισχύει για όλα τα κόμματα – δεν ενδιαφέρονται τόσο για το
ποιοί θα μαζευτούν στο (κάθε) κομματικό μαντρί, όσο για το ποιά θα είναι η
πολιτική εκάστου κόμματος.
Ποιό το πρόγραμμα, το όραμα, οι εφικτοί στόχοι.
Κοντολογίς το ζητούμενο δεν είναι πχ το όνομα- αλλαγή του τίτλου του κόμματος – ή ο αριθμός των τσοπαναρέων, αλλά η προσέλευση ποιμνίου. Ποιοί και πόσοι θα δεχτούν να ακολουθήσουν. Να στηρίξουν
.
Υ.Γ Υπάρχει πάντως κάτι που ανησυχεί και προβληματίζει τους φυσιολογικούς, παραδοσιακούς Νεοδημοκράτες: Πως θα επιτευχθεί, μέσα σε αυτούς τους αταίριαστους “γάμους”/ συνευρέσεις κομματικές, η ποθούμενη ολοκλήρωση / κορύφωση; Φοβούνται δηλαδή μήπως οι συνευρισκόμενοι έχουν την τύχη των (ματαιοπονούντων) ανοργασμικών (!).
