Είναι ο εκάστοτε ΠτΔ πρόσωπο ευρύτερης λαϊκής αποδοχής;

Όπως είναι γνωστό, σύμφωνα με το άρθρο 32 παρ. 3 του Συντάγματος, για να εκλεγεί ΠτΔ απαιτούνται 200 βουλευτές. Αν αποτύχει η εκλογή επαναλαμβάνεται η ψηφοφορία δεύτερη φορά μετά από 5 μέρες και αν και πάλι αποτύχει τότε πάμε σε τρίτη προσπάθεια, μετά πάλι από 5 μέρες, κατά την οποία απαιτούνται 180 βουλευτές.
Αντιλαμβάνεται προφανώς ο καθένας μας, ότι τα ενδιάμεσα χρονικά διαστήματα των 5 ημερών, έχουν τεθεί προκειμένου να δοθεί ο απαραίτητος χρόνος για παρασκηνιακές συζητήσεις μεταξύ των κομματικών αρχηγών, για το ποιο πρόσωπο θα στηρίξουν. Ερήμην φυσικά της θέλησης των πολιτών.
Προκειμένου να εξασφαλιστούν σήμερα οι 180 βουλευτές, το μόνιμο επιχείρημα που ακούμε από τους ανθρώπους του πολιτικού συστήματος είναι ότι, το Σύνταγμά μας απαιτεί αυξημένη πλειοψηφία, προκειμένου να υπάρξουν ευρύτερες συναινέσεις ώστε το πρόσωπο που θα εκλεγεί να αποτελεί πρόσωπο ευρύτερης αποδοχής και να εκφράζει την ενότητα του λαού.
Σύμφωνα με αυτή την αιτιολογία, αναρωτιόμαστε αν ο νυν ΠτΔ κ. Παπούλιας, εξέφρασε την ενότητα του λαού ή έτυχε της αποδοχής της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού; Σημειωτέον μάλιστα ότι εξελέγη με απίστευτα μεγάλη πλειοψηφία από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Μια ματιά αν ρίξει κάποιος, τόσο μέσα στο διαδίκτυο και στα σχετικά άρθρα των δημοσιογράφων στα ΜΜΕ, αλλά και ακόμα στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις που γίνονται μέσα στις παρέες, θα αντιληφθεί αμέσως, τι είδους ευρύτερης αποδοχής έτυχε ο απερχόμενος ΠτΔ.
Μόνες λύσεις είναι: Είτε κατάργηση του θεσμού του ΠτΔ, ως μη προσφέρων απολύτως τίποτα, στο ισχύον πολιτικό σύστημα (στο οποίο το απόλυτο αφεντικό είναι κατά το Σύνταγμα μόνο ο πρωθυπουργός), είτε εκλογή του άμεσα από το λαό με 50% + 1, ώστε να εκφράζει πραγματικά την πλειοψηφούσα βούληση του ίδιου του λαού  και ταυτόχρονα να εξοπλιστεί με αυξημένες εξουσίες, ώστε να μπορεί να τραβάει το “αυτί” της εκάστοτε κυβέρνησης, όταν η τελευταία έρχεται σε αντίθεση με τα εθνικά και λαϊκά συμφέροντα ή παραβιάζει το Σύνταγμα.
Πέτρος Χασάπης