Η Νομισματική Ένωση δεν μπορεί να είναι μόνο νομισματική ένωση. Χρειάζεται κάτι παραπάνω ή θα πρέπει να διαλυθεί. Διαφορετικά θα καταστρέψει αρκετά κράτη της Ευρώπης και μαζί την ίδια την ΕΕ. Η υποτιθέμενη κρίση της Ευρωζώνης στην πραγματικότητα είναι μια ασθένεια βαριάς μορφής χωρίς ίαση.
Αυτοί που σκέφτηκαν αυτού του είδους τη νομισματική ένωση, προφανώς δεν ήθελαν το καλό μιας ενωμένης Ευρώπης, αλλά αποσκοπούσαν σε μια αρπαχτή. Εκτός και αν ήταν παντελώς ηλίθιοι.
Δεν είναι λογικό, ακόμα και για πρωτοετείς φοιτητές οικονομικών σπουδών, να παίρνεις μερικά κράτη και να φτιάχνεις μια ομάδα, με μόνα κοινά σημεία το ίδιο νόμισμα, την ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων και το ελεύθερο εμπόριο και τίποτε άλλο. Η πρώτη ένσταση που θα λάβεις είναι ότι αυτός ο τύπος κλειστής οικονομικής ένωσης θα λειτουργήσει γρήγορα υπέρ των ανταγωνιστικών οικονομιών μελών και θα μεταφέρει πλούτο προς αυτές, αδειάζοντας τις λιγότερο ανταγωνιστικές οικονομίες.
Δεν είναι λογικό να μην έχεις ενιαίο τραπεζικό σύστημα, ενιαίο τρόπο δανειοδότησης τόσο των επιχειρηματιών όσο και των κρατών μελών και αυτόματη μεταφορά κεφαλαίων για επενδύσεις στις χώρες που παρουσιάζουν ελλείμματα.
Δεν είναι λογικό για παράδειγμα, ο Γερμανός tour operator να δανείζεται από την γερμανική τράπεζα με 2% επιτόκιο και ο αντίστοιχος Έλληνας να δανείζεται από την ελληνική τράπεζα με επιτόκια άνω του 6% και με ένα σωρό υποθήκες. Είναι επόμενο ότι έτσι δεν υπάρχει ανταγωνισμός. Ο Γερμανός έχει μεγαλύτερα περιθώρια κέρδους και κεφάλαια να χρηματοδοτήσει τη δουλειά του, ενώ ο Έλληνας θα πτωχεύσει μετά βεβαιότητας.
Ούτε είναι λογικό να επιβάλλεται στον κάθε λαό να διασώσει μόνος του τις ανεξέλεγκτες από Ενιαία Ευρωπαϊκή Αρχή τράπεζές του, όταν το νόμισμα είναι ενιαίο και υπάρχει ΕΚΤ.
Πέτρος Χασάπης