Αν μου γελάσεις μια φορά έσιε την κατάρα μου…

Αν μου γελάσεις μια φορά έσιε την κατάρα μου, αν μου γελάσεις δκυό φορές να σιεις  την ευζιή μου!
 
«Η σωτηρία είναι επικερδής επιχείρηση για τον σωτήρα».
  Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Από το 2011 οπότε και αποκαλύφτηκε ότι η κυβέρνηση του Δημήτρη Χριστόφια οδηγούσε τη χώρα προς  χρεοκοπία, αλλά και μετά την αλλαγή σκυτάλης στη διακυβέρνησης από τον Νίκο Αναστασιάδη,   ο λαός μας έχει εντελώς αποτραβηχτεί από τα δημόσια πράγματα. Δεν

πρόβαλε κανένα εμπόδιο στο πολιτικό σύστημα, αν και το τελευταίο ήταν το απόλυτα υπεύθυνο για τη χρεοκοπία της χώρας μας και την έλευση της τρόικας στο νησί μας. 
    Ο λαός μας έδειξε πλήρη εμπιστοσύνη στους υπάρχοντες θεσμούς (Βουλή, Κυβέρνηση, Δικαιοσύνη, Εκκλησία) και άφησε πλήρως ελεύθερο το πολιτικό σύστημα (το οποίο ισχυρίστηκε ότι έχει τη λύση), προκειμένου να βγάλει τη χώρα από την κρίση. Υπέθεσε πως αυτή την ύστατη στιγμή το πολιτικό σύστημα επιτέλους θα συνετιστεί! Έχει όμως περάσει αρκετός χρόνος με τους κυβερνώντες να προσπαθούν να επανεκκινήσου την οικονομία  και σήμερα είμαστε στην κατάσταση που όλοι μας βιώνουμε, με τις δυσοίωνες προοπτικές που όλοι αντιλαμβανόμαστε.
  Γύρω μας ο κόσμος μας. οι οικογένειές μας, τα παιδιά μας καίγονται. Ανεχθήκαμε την υποτίμηση της εργασίας μας, αλλά και της ζωής μας.Εργασιακή ζούγκλα, εργασιακός μεσαίωνας, τριτοκοσμικές καταστάσεις.Μισθοί και συντάξεις κατάντησαν φιλοδώρημα.Ντρέπεσαι να πεις ποιός είναι ο μισθός σου, αν και όταν δουλεύεις, αν και όταν πληρώνεσαι. Δουλεύεις σαν σκλάβος και τρέμεις στην ιδέα της απόλυσης. Χαίρεσαι που το παιδί σου φεύγει μετανάστης.
   Και όμως! Συνεχίζουμε σαν να μην έχει γίνει τίποτα. Φανατικοί στο άλφα ή βήτα κόμμα ή πολιτικό μηχανισμό, εκλιπαρούμε για το έλεός του. Δεν τολμούμε καν την παραμικρή κριτική. Άριστος ο Γεωργιάδης, γίγαντας ο Αβέρωφ, φαινόμενο στην Ευρώπη ο Αναστασιάδης. Κανένας μας δεν αμφισβητεί τον ηγέτη του, μόνο τους αντιπάλους. Κανένας μας δεν αμφισβητεί τα ιερά και όσια των όσων του έμαθαν να πιστεύει. Αδιαφορούμε για το τι συμβαίνει στην χώρα, εθελοτυφλούμε για τα καρφιά στην κοινωνία. Τι μας δίνουν και πίνουμε; Τι μας έχουν ποτίσει; Γιατί τόσος φανατισμός για το όνομα και το χρώμα του μακελάρη; Η χώρα χρωστάει τόσα που είναι αδύνατον να αποπληρώσει.
   Οι κυβερνώντες κάλεσαν τη τρόικα χωρίς ποτέ να ρωτήσουν τον  κοσμάκη. Πήραν δάνεια στο όνομα του Λαού μόνο και μόνο για να στεριώσουν στην Εξουσία και να αποδείξουν στους αντιπάλους τους ότι αυτοί είναι «άξιοι». Ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν για τα πραγματικά προβλήματα του ταλανίζουν τη κοινωνία, για την υγεία, την παιδεία, τον πολιτισμό. Μόνο για το ποσό που  θα εισπράξουν ξεπουλώντας τους ημικρατικούς οργανισμούς.
   Το ερώτημα λοιπόν είναι ένα και μοναδικό. Θα πρέπει να παραμείνει η ίδια κατάσταση ή αυτή πρέπει να αλλάξει;
   Θα πρέπει δηλαδή ο λαός να συνεχίσει να παραμένει αδρανής, να εμπιστεύεται ακόμα τους ίδιους θεσμούς και να αφήνει αυτό το ίδιο το πολιτικό σύστημα να συνεχίζει, προσδοκώντας με αυτόν τον τρόπο τη σωτηρία του ή θα πρέπει ο λαός να ξεκινήσει διαδικασίες θεσμικών αλλαγών;
   Αν η απάντηση είναι καταφατική, τότε αναγκαστικά θα αρχίσει και ο διάλογος για το είδος και τον τρόπο των αλλαγών. Αν η απάντηση είναι αρνητική, τότε απλά καθόμαστε στον καναπέ και περιμένουμε τη σωτηρία μας από αυτό το υπάρχον πολιτικό σύστημα.
ΥΓ. Όποιος πάλι πιστεύει ότι η σωτηρία του θα προέλθει από το κόμμα που ψηφίζει, τότε δεν έχει παρά να παραμείνει στον καναπέ του και να περιμένει να τον καλέσουν στις κάλπες για να ψηφίσει το κόμμα που θα τον σώσει. Δεν πρέπει όμως ποτέ να ξεχνάμε αυτό που είπε ο Ασημάκης Πανσέληνος.  «Η σωτηρία είναι επικερδής επιχείρηση για τον σωτήρα».
  Ντίνος Ορφανός Τριμίκλινη