Είμαστε "Λαός ανάδελφος". Ο καθένας μας κατέχει την απόλυτη αλήθεια.

Ο Σαρτζετάκης είχε πει πως είμαστε «Έθνος ανάδελφο». Ίσως είναι η μεγαλύτερη σύγχρονη αλήθεια που έχει ακουστεί. Τελικά είμαστε παράξενος, ασύντακτος, αλλά όμορφος και υπερήφανος λαός. Κανείς μας δεν θεωρεί κανέναν διπλανό του ανώτερο από τον ίδιο ή ικανότερό του, ούτε ακόμα και μέλη της οικογένειάς του. Έτσι στην ουσία δεν ακούμε κανέναν ούτε εμπιστευόμαστε κανέναν.
Για το λόγο αυτό, 11 εκατομμύρια άνθρωποι διαμορφώνουμε 11 εκατομμύρια διαφορετικές απόλυτες αλήθειες ο καθένας μας, ώστε να έχουμε ηθική κάλυψη και να μπορούμε να κρυβόμαστε πίσω από την απόλυτη αλήθεια μας, για να απορρίπτουμε εύκολα και χωρίς συνειδησιακά προβλήματα τη γνώμη του διπλανού μας. Μας αρέσουν οι παράλληλοι μονόλογοι και μας ξαφνιάζει δυσάρεστα, ακόμα και μας θυμώνει, η αμφισβήτηση της δικής μας αλήθειας.
Όπως είναι επόμενο, σε έναν τέτοιο λαό διαμορφώθηκε εύκολα μια κλειστή οικογενειοκρατική και διαπλεκόμενη ολιγαρχία, την οποία όλοι μας αποδεχόμαστε, σαν ένα αναγκαίο κακό και την βρίζουμε, αλλά δεν θέλουμε να την ρίξουμε, γιατί απλά δεν θέλουμε να αποδεχτούμε ότι μπορεί να γίνει ηγήτορας και να ανέβει ο διπλανός μας. Προτιμούμε να μας εξουσιάζει ο απόμακρος, απλησίαστος και ανίκανος πολιτικός γόνος, σαν αναγκαίο κακό, αλλά όχι το παιδί του γείτονα, γιατί δεν το θεωρούμε καλύτερο από το δικό μας, ούτε θέλουμε να έχει καλύτερη εξέλιξη από το δικό μας. Τουλάχιστον όχι με τη δική μας βοήθεια.  
Μόνο κάποιος κοινός (κυρίως εθνικός) κίνδυνος μας ενώνει και δημιουργούμε για λίγο στιγμές εθνικού μεγαλείου. Όμως, αμέσως μετά επανερχόμαστε στην ίδια κατάσταση.
Αυτό το χαρακτηριστικό μειονέκτημα του λαού μας, θα πρέπει να το μετατρέψουμε στο μεγαλύτερο πλεονέκτημά του, όπως το έκαναν και στην αρχαία Αθήνα.
Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο, αν όλοι μας συμμετέχουμε στην άσκηση της εξουσίας ισάξια, μέσα από ένα νέο σύγχρονο δημοκρατικό πλαίσιο. Δεν είναι τυχαίο ότι η δημοκρατία γεννήθηκε εδώ και εδώ θα πρέπει να αναγεννηθεί.
ΥΓ. 1.Έχουμε τρομερές ατομικές ικανότητες που μας κατακλύζουν και μας δημιουργούν μια ανυπομονησία για δράση. Όμως αυτή η απόλυτη ατομικότητα είναι και το απόλυτο φρένο μας. Το μειονέκτημά μας αυτό, το καλλιεργεί έντεχνα η ολιγαρχία του τόπου για να δημιουργεί κοινωνικό αυτοματισμό και να διατηρεί τον απόλυτο έλεγχο της κατάστασης, θάβοντας τα πλεονεκτήματά μας. Αυτός είναι ο βασικότερος λόγος που η ολιγαρχία της χώρας δεν θέλει να ακούει για πραγματική δημοκρατία, που είναι το απόλυτο όπλο για να βγουν στην επιφάνεια οι ικανότητες των Ελλήνων.
ΥΓ. 2. Θα πρέπει να μας προβληματίσει το γεγονός ότι πολλοί Έλληνες αναζητούν ένα στιβαρό ηγέτη, ή μια νέα χούντα και πολλοί σήμερα προσφεύγουν στην ΧΑ. Κάτι τέτοιο θα τους απάλλασσε από το άγχος του βάρους της ατομικής τους ευθύνης και θα λειτουργούσε εκδικητικά προς εκείνους που μπορεί να ξεχωρίσουν μέσα στην κρίση. Φυσικά τον ηγέτη περιμένουν να τον παρουσιάσουν προς το λαό τα τηλεοπτικά κανάλια και όχι να αναδειχθεί μέσα από το πλήθος.
Πέτρος Χασάπης