ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟΣ «ΟΛΕΤΗΡΑΣ»

Του Γεωργίου Παπασίμου
Δικηγόρου
Μέλους του Δ.Σ. του «ΠΡΑΤΤΩ»
Ο ετήσιος εορτασμός της Ημέρας Περιβάλλοντος τελικά μόνο θλίψη προκαλεί, αφού κάθε χρόνο οι συνθήκες χειροτερεύουν, παρά το γεγονός, ότι ο πλανήτης μας έφθασε πλέον στα όρια του κόκκινου συναγερμού.
Οι επιστημονικές προβλέψεις είναι ιδιαιτέρως ανησυχητικές. Μέχρι το 2080, η έλλειψη νερού πιθανολογείται ότι θα απειλήσει τη ζωή ενάμισι έως
και τριών δισεκατομμυρίων ανθρώπων. Η ξηρασία, που προκαλείται από την ολοένα και μεγαλύτερη υπερθέρμανση του πλανήτη και στοιχίζει τη ζωή σε δύο εκατομμύρια περίπου παιδιά ετησίως, εξαιτίας της κατανάλωσης μολυσμένου νερού, αναμένεται να λάβει εκρηκτικές διαστάσεις τα επόμενα χρόνια. Τα ποσοστά θανάτων στους φτωχούς του πλανήτη από τις ασθένειες, που σχετίζονται με την παγκόσμια υπερθέρμανση, όπως ο υποσιτισμός και η διάρροια, θα αυξηθούν δραματικά στο άμεσο μέλλον, έως το 2030. Οι παγετώνες προβλέπεται ότι θα συρρικνωθούν σε μεγάλο βαθμό μέχρι το 2050, ενώ οι μικροί παγετώνες της Ευρώπης θα εξαφανιστούν και μέχρι το 2100, τα μισά και πλέον είδη των φυτών της Ευρώπης κινδυνεύουν να εκλείψουν.
Κάθε χρόνο καταστρέφονται δάση, που ισοδυναμούν με τέσσερις φορές την έκταση της Ελβετίας, τα, δε, αποθέματα φυσικού νερού, μέχρι το 2100, θα έχουν μειωθεί στο ελάχιστο, ενώ πρόσβαση στις πηγές θα έχουν μόνο οι αναπτυγμένες χώρες. Τρομακτικές καταστροφές από πλημμύρες έχουν προκληθεί στην κεντρική Ευρώπη, που ανήκει στον μητροπολιτικό καπιταλισμό από πλευράς ανάπτυξης, στις Φιλιππίνες, το Ιράν, το Βιετνάμ, την Ινδία, την ίδια ώρα, που η Αφρική, η Αυστραλία και οι Η.Π.Α. μαστίζονται από έντονη ξηρασία.
Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, έχουμε την μαζικότερη καταστροφή του πλανήτη από την εποχή των δεινοσαύρων, αφού το 20% της παγκόσμιας κοινότητας καταναλώνει ενέργεια και πόρους που ισοδυναμεί με δύο πλανήτες σαν τη Γη.
Στην Χώρα μας, η κατάσταση είναι τραγική: Ήδη, μεγάλα τμήματα της Ελληνικής γης, τόσο στον Θεσσαλικό κάμπο, όσο και σε άλλες περιοχές, απειλούνται με ερημοποίηση, η, δε, κατάσταση των ποταμών και οικοσυστημάτων της χώρας, σε συνδυασμό με το όργιο της οικιστικής καταστροφής από τα παντός είδους μεταπρατικά συμφέροντα, αποτελούν ένα ζωντανό καθημερινό περιβαλλοντικό έγκλημα. Τελευταίο περιβαλλοντικό «θύμα» αποτελούν οι πανέμορφοι αιγιαλοί της Ελλάδος, όπου η μνημονιακή συγκυβέρνηση ετοιμάζεται για την ψήφιση, μέσα από τα ελεγχόμενα θερινά τμήματα της Βουλής, του νόμου – «εκτρώματος» για «τσιμεντοποίηση» αυτών από τους πάσης φύσεως κερδοσκόπους, αλλά και η επικείμενη «καταστροφή» των χημικών της Συρίας με πυρόλυση, νότια της Κρήτης, με απρόβλεπτα αρνητικές συνέπειες για το θαλάσσιο οικοσύστημα της ευρύτερης περιοχής του Αιγαίου.
Αποκλειστική αιτία του περιβαλλοντικού ολοκαυτώματος, που απειλεί άμεσα την ύπαρξη της ανθρώπινης ζωής στον πλανήτη, είναι η άνιση και άναρχη ανάπτυξη του παγκόσμιου κεφαλαιοκρατικού συστήματος, ενός ανεξέλεγκτου καπιταλισμού, ο οποίος ωθεί την ανθρωπότητα ολοταχώς στον νέο αιώνα προς την βαρβαρότητα και τον όλεθρο, χάριν της ασυδοσίας των πολυεθνικών και στην «τυραννία» των ισχυρότερων. Παρά, δε, τις έντονες εκκλήσεις, τα «αυτιά» των παγκόσμιων ρυπαντών (Η.Π.Α., Κίνα) και οι πολυεθνικές, που λυμαίνονται τον πλανήτη, παραμένουν «ερμητικά κλειστά».
Απέναντι σ’ αυτή την κατάσταση απαιτείται η ισχυρή αντίσταση κάθε ανθρώπου και η ισχυρή κριτική στάση στους πολιτικούς, οικονομικούς και κοινωνικούς εκφραστές των παραπάνω σύγχρονων «τυράννων» της ανθρωπότητας. Η συνειδητοποίηση της καταστροφής του περιβάλλοντος, που έχει φτάσει σε σημείο ώστε, για πρώτη φορά στην Ιστορία, να απειλείται ο πλανήτης, πρέπει να αποτελέσει έναν κεντρικό πυλώνα αντίστασης και αντίδρασης, αλλά και κεντρικό αίτημα του κοινωνικού κινήματος σε παγκόσμιο επίπεδο. Αποτελεί ένα νέο δυναμικό στοιχείο σε ένα κατακερματισμένο κοινωνικό κίνημα, που δεν έχει κατορθώσει ακόμα να οριστικοποιήσει μεθόδους αντιμετώπισης αντάξιες των προκλήσεων της σημερινής δομικής κρίσης του καπιταλισμού.