Στέλιος Ράμφος. Συνεργασία μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΜΑΡ θα είναι ένας γάμος μεταξύ της υστερίας και της κατάθλιψης.

Σήμερα το πρωί, το τηλεοπτικό κανάλι MEGA φιλοξένησε τον συγγραφέα – φιλόσοφο κ. Στέλιο Ράμφο. Σε σχετική ερώτηση, ο κ. Ράμφος απάντησε ότι ενδεχόμενη συνεργασία μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΜΑΡ θα είναι ένας γάμος μεταξύ της υστερίας και της κατάθλιψης. Ταυτόχρονα τάχθηκε υπέρ της δημιουργίας μιας Κεντροαριστεράς στο χώρο μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ.
Επίσης υποστήριξε ότι το κράτος θα πρέπει να παραμείνει πλήρως διακριτό από την κοινωνία, καθόσον, όπως επισήμανε, το αντίθετο σημαίνει είτε ακροαριστερός είτε ακροδεξιός ολοκληρωτισμός.
Απάντηση στον κ. Ράμφο.
Σε ότι αφορά την εξακολούθηση του διαχωρισμού μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς και των παραφυάδων της, στις σημερινές συνθήκες της παγκοσμιοποίησης, η οποία έχει διεμβολίσει το εθνικό κράτος, πιστεύουμε ότι τέτοιοι διαχωρισμοί είναι ασκήσεις επί χάρτου και ουδεμία σχέση έχουν με την τρέχουσα πραγματικότητα. Είναι η εναγώνια προσπάθεια διατήρησης της παλιάς κατεστημένης κατάστασης, όταν ήδη μεταβαίνουμε σε νέα εποχή. Ο πραγματικός διαχωρισμός και η πραγματική πολιτική υπερσύγκρουση, είναι πλέον, μεταξύ του παλιού κόσμου που πεθαίνει και του νέου που ανατέλλει.
Σε ότι αφορά τον πλήρη διαχωρισμό κράτους και κοινωνίας, στις συνθήκες της παγκοσμιοποίησης, όπου τα διεθνή συμφέροντα έχουν διεμβολίσει το εθνικό κράτος και επιτίθενται απευθείας πάνω στις κοινωνίες, ο πλήρης διαχωρισμός κράτους και κοινωνίας λειτουργεί υπέρ των διεθνών συμφερόντων και σε βάρος της κοινωνίας.
Πρέπει να απορρίψουμε, τόσο την ακροδεξιά ολοκληρωτική λογική που θέλει ένα φασιστικό κράτος να ελέγχει την κοινωνία, όσο και την ακροαριστερή ολοκληρωτική λογική που θέλει ένα μονοκομματικό μαρξιστικό κράτος να ελέγχει την κοινωνία. Η λύση, που επιβάλουν οι νέες συνθήκες, για την προστασία των κοινωνιών, είναι η κοινωνικοποίηση του κράτους μέσω της εγκαθίδρυσης πραγματικής δημοκρατίας, όπου η κοινωνία, με την ενεργό συμμετοχή των πολιτών, θα ελέγχει και θα καθοδηγεί το κράτος, όχι ως ένα ξεχωριστό μηχανισμό, αλλά ως ένα μηχανισμό αυτοπροστασίας και εξυπηρέτησης των κοινωνικών συμφερόντων.
Πέτρος Χασάπης