Σε σειρά άρθρων μου υποστηρίχτηκε με σθένος πως η Αλ Κάιντα πριν την επίθεση της 11η Σεπτεμβρίου του 2001 στους δίδυμους πύργους της Ν.Υ και τον προσχεδιασμένο «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» που ακολούθησε δεν ήταν παρά μια μικρή περιφερειακή οργάνωση με μικρή επιρροή στον κόσμο της τρομοκρατίας και πως ο διαβόητος ηγέτης της Οσάμα Μπιν Λάντεν δεν ήταν παρά ένας βαλιτσάκιας του πραγματικού άξονα του κακού, του άξονα ΗΠΑ, Ισραήλ, Σαουδικής Αραβίας, Κουβέιτ και Πακιστάν ο οποίος έσπρωχνε χρήματα και εξοπλισμό στους Μουτζαχεντίν
του Αφγανιστάν για να το κάνει το Βιετνάμ της Σοβιετικής Ένωσης.
Την ίδια πρακτική της στήριξης των εξτρεμιστών, ο άξονας του κακού εφάρμοσε και στο Κόσσοβο ενώ πολύ πιο έντονα θα την εφάρμοζε και κατά της Λιβύης και της Συρίας σε μια υπονόμευση που ξεκίνησε με την Αραβική Άνοιξη και την τηλεπώληση του προϊόντος που οι αμερικάνοι λατρεύουν να ονομάζουν δημοκρατία στους αφελείς πληθυσμούς της Δύσης.
Όλοι γνώριζαν ότι οι Τζιχαντιστές δε θα σταματούσαν με την καταστροφή κρατών και τη βίαια ισλαμοποίηση τους. Όλοι γνώριζαν ότι οι Τζιχαντιστές δεν ελέγχονται. Όλοι οι υψηλά ιστάμενοι γνώριζαν πως πολεμώντας το φάντασμα της Αλ Κάιντα θα αναβίωναν τον ισλαμικό εξτρεμισμό.
13 χρόνια μετά την εκκίνηση του πολέμου κατά τις τρομοκρατίας οι τζιχαντιστές φυτρώνουν πλέον σαν τα μανιτάρια και το μόνο που τους σταματάει πλέον είναι η Συρία.
Ας αναλογιστούμε τι έχει συμβεί αυτά τα τελευταία 13 χρόνια: Το Ιράκ έχει γίνει κομματάκια, στο Αφγανιστάν οι Ταλιμπάν λύνουν και δένουν ενώ μονάχα μερικές ζώνες είναι υπό κάποιο είδος ελέγχου. Η Λιβύη, μια από τις προηγμένες χώρες της περιοχής με σχεδόν δυτικό επίπεδο ζωής, έχει σπάσει σε φυλαρχούμενες περιοχές και βρίσκεται σε μια κατάσταση τέτοιου χάους όπου ο υπουργός εξωτερικών μπορεί να καυχιέται ότι απήγαγε τον πρωθυπουργό. Και η Συρία, μάλλον η περισσότερο πολυπολιτισμική χώρα της περιοχής με μακραίωνη παράδοση συνύπαρξης, σήμερα θρηνεί εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και ακόμη και αν κερδίσει τον πόλεμο κατά τον ισλαμιστών δε θα είναι σίγουρο αν θα μπορέσει ποτέ να κλείσει τις πληγές της.
Θέλω να ευχαριστήσω λοιπόν τα δυτικά μήντια και τις κυβερνήσεις τους για τη μεγάλη τους συμβολή στην πρόοδο της ανθρωπότητας και τους πολίτες τους που χειροκροτούσαν την καταστροφή χωρών και ανθρώπων στο όνομα της δημοκρατίας και της ειρήνης.
Αφού λοιπόν ζούμε πλέον τον αραβικό αλλά και τον Ευρωπαϊκό χειμώνα ας δούμε ποιο κομμάτι του δυτικού κόσμου απειλείται περισσότερο από αυτόν.
Και η απάντηση είναι: Μα φυσικά η Ευρώπη.
Αφενός λόγω εγγύτητας με την φλεγόμενη Μέση Ανατολή. Αφετέρου γιατί περιέχει ισλαμικούς πληθυσμούς σε μια εποχή που η κατάσταση ανάμεσα σε μουσουλμάνους και μη μουσουλμάνους πολώνεται από πολλαπλούς παράγοντες: Αφ’ ενός τα αίσχη που οι δυτικοί διέπραξαν όχι μόνο στον αραβικό κόσμο αλλά και σε μουσουλμάνους του δυτικού κόσμου (μην ξεχνάμε τις απαγωγές μουσουλμάνων ακόμη και μέσα από ευρωπαϊκές χώρες όωπς πχ στην Ελλάδα επί υπουργίας Βουλγαράκη). Αφ ετέρου είναι η ίδια η αναβίωση της ισλαμικού εξτρεμισμού που ακολούθησε.
Η κατάσταση πολώνεται ακόμη περισσότερο από μια νεά αντιμεταναστευτική λογική της ΕΕ που έχει να κάνει και με τους ανωτέρω λόγους αλλά και με την άνοδο ακροδεξιών δυνάμεων σε όλη την Ευρώπη, δυνάμεων που γεννήθηκαν από τα αδιέξοδο του Ευρώ και που συνήθως έχουν ξεκάθαρα αντιμεταναστευτικά χαρακτηριστικά.
Όταν αναφέρθηκα σε «κίνδυνο» φυσικά δεν εννοούσα κάποιον κίνδυνο άμεσο αλλά μια αργή διαδικασία ακόμη μεγαλύτερης πόλωσης με άσχημες συνέπειες για τις ευρωπαϊκές κοινωνίες, τη συνοχή τους και την αρμονία τους.
Για να καταβάλετε πως τα επιχειρήματα μου δεν αφορούν κάποια κινδυνολογία με σκοτεινές σκοπιμότητες, θα σας πω μονάχα ένα νούμερο.
2500 χιλιάδες Ευρωπαίοι πολίτες έχουν ήδη φύγει για να ενταχθούν στους ομάδες των τζιχαντιστών που πολεμούν το καθεστώς της Συρίας, 2500 χιλιάδες Ευρωπαίοι έχουν φύγει για να συμμετάσχουν σε έναν «ιερό πόλεμο», φαινόμενο που εξακολουθεί να συμβαίνει παρά ότι το καθεστώς Άσαντ έχει πλέον το πάνω χέρι και οι πιθανότητες επιβίωσης νεοσύλλεκτων ισλαμιστών είναι λιγότερες από ότι στο παρελθόν. Αυτό δε φαίνεται να τους αποτρέπει.
Για αυτόν ακριβώς το λόγο συνεδριάζουν σήμερα Ευρωπαίοι υπουργοί: Για να βρουν τρόπο να σταματήσουν Ευρωπαίους από το να γίνουν εθελοντές τζιχαντιστές.
Και αν η «έξοδος» νεοσύλλεκτων ιερών πολεμιστών αποτελεί θέμα, η πιθανή επιστροφή εμπειροπόλεμων από τη Συρία στην Ευρώπη αποτελεί ακόμη μεγαλύτερο θέμα, κυρίως γιατί δεν πρόκειται για έναν «κανονικό» πόλεμο, αλλά για πολλαπλές ισλαμιστικές ομάδες που έχουν σχηματίσει ένα ευρύτερο δίκτυο όχι απλά τρομοκρατικό αλλά και εγκληματικό. (Γιατί διαχωρίζουμε αυτούς τους δύο όρους; Αυτό θα το δούμε στην περίπτωση της Boko Haram με την οποία θα ασχοληθούμε σε λίγο.)
Για αυτό το λόγο η μεγάλη Βρετανία απειλεί να προβεί στο προφανώς αντιδημοκρατικό μέτρο να ποινικοποιήσει τη συμμετοχή Βρετανών πολιτών στον «ιερό πόλεμο» κατά της Συρίας.
Ο λόγος φυσικά είναι καθαρά εσωτερικός: Γύρω στο 5% του συνολικού πληθυσμού της Μεγάλης Βρετανίας είναι μουσουλμάνοι. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι πακιστανικής καταγωγής.
H Μεγάλη Βρετανία δεν θέλει να δει να φουντώνουν περιστατικά όπως αυτό της 22 Μαΐου του 2013 όπου βρετανός στρατιώτης δολοφονήθηκε άγρια σε κοινή θέα από δύο βρετανούς μουσουλμάνους νιγηριανών καταβολών.
Αυτός ήταν και ένας από τους λόγους που η Μεγάλη Βρετανία είπε όχι το 2013 σε επίθεση των «συμμαχικών δυνάμεων» στη Συρία αδειάζοντας και οδηγώντας τους εταίρους τους τους Αμερικανούς στην πρώτη τους διπλωματική ήττα από το τέλος του ψυχρού πολέμου και ύστερα: Η Μεγάλη Βρετανία, η τουλάχιστον, σημαντικά τμήματα της πολιτικής της ελίτ αναγνώρισαν το γεγονός ότι η Συρία αποτελεί ζώνη πυρασφάλειας στην εξάπλωση των ένοπλων εκείνων στοιχείων που συνιστούν τον τζιχαντισμό.
Άλλωστε η Μεγάλη Βρετανία έχει ήδη μεγαλύτερα προβλήματα συνοχής από ότι οι παραγωγοί ειδήσεων θέλουν να δείξουν και από ότι οι καταναλωτές ειδήσεων θέλουν να παραδεχτούν:
Το 2014 γίνεται δημοψήφισμα για την ανεξαρτητοποίηση της Σκωτίας. Αν η Σκωτία φύγει, θα αποτελέσει παράδειγμα και για την Ιρλανδία συνθήκες που έχουν άμεσα να κάνουν και με την πρόσφατη σύλληψη του επικεφαλής του Sinn Fein Gerry Adams για ένα ιδιαίτερα απεχθές έγκλημα που αποδόθηκε στον IRA, τον Επαναστατικό Ιρλανδικό Στρατό το … 1972.
Η Μεγάλη Βρετανία μπορεί να μην είναι στο κοντινό μέλλον και τόσο μεγάλη.
Η ίδια η Μεγάλη Βρετανία σκέφτεται να κάνει το δικό της δημοψήφισμα για έξοδο της από την Ευρώπη το 2017.
Και η ιδέα της μεγάλης Ευρώπης μπορεί να μην ταιριάζει σε μια πολύ μικρότερη Ευρώπη.
Αλλά για την άλλη Ευρώπη, της αποσύνθεσης, της διάλυσης και του απομονωτισμού που τα μήντια μας κρύβουν επιμελώς, θα έχουμε την ευκαιρία να μιλήσουμε στο επόμενο άρθρο.
Τώρα θα μιλήσουμε για κάτι που σε αντίθεση με τη Μεγάλη Βρετανία και τη Μεγάλη Ευρώπη, είναι ήταν και θα παραμείνει μεγάλο: Τον Αλλάχ και τις οργανώσεις που γίνονται στο όνομα του.
Το παράδειγμα της Boko Haram.
Στομάχια ανακατεύτηκαν στο άκουσμα της είδησης ότι η τρομοκρατική οργάνωση Boko Haram απήγαγε 276 κοριτσάκια σχολικής ηλικίας σκοτώνοντας και άλλους 300 άμαχους στη Νιγηρία τον προηγούμενο μήνα.
Τα καλά νέα είναι ότι περίπου πενήντα από αυτά ξέφυγαν. Και εκεί τελειώνουν τα καλά νέα.
Ας δούμε όμως ποια είναι αυτή η οργάνωση.
Η Boko Haram μπορεί να μην είναι άμεσα γέννημα θρέμμα του «Πολέμου κατά της τρομοκρατίας» και της χρηματοδότησης πριν και μετά αυτού της ισλαμικής τρομοκρατίας από ΗΠΑ-Σαουδική Αραβία- Ισραήλ- Πακιστάν κλπ.
Αλλά δημιουργήθηκε ένα χρόνο μετά την προκήρυξη του πολέμου κατά της τρομοκρατίας.
Το όνομα Boko Haram σημαίνει «η δυτική εκπαίδευση είναι αμαρτία» ενώ το όνομα που αρχικά επιλέχτηκε για την οργάνωση ήταν «Η Σύναξη των ανθρώπων της παράδοσης για Προσηλυτισμό και Τσιχάντ».
Παρότι τα ονόματα της δηλώνουν αρκετά σαφώς τις προθέσεις της, ήταν η σύλληψη και η πιθανώς δολοφονία του ηγέτη της Mohamedd Yusuf από τις νιγηριανές αρχές που άνοιξε το κεφάλαιο του τρόμου με αποκορύφωσή του την απαγωγή των κοριτσιών.
Παρότι η Boko Haram δεν είναι απευθείας γόνος της πολιτικής των ΗΠΑ, ο μεγαλύτερος όγκος της οικονομικής της δραστηριότητας δεν προέρχεται από τη Νιγηρία.
Δημοσιεύματα θέλουν οργανώσεις τύπου Αλ Κάιντα να έχουν συμβάλει στη χρηματοδότηση της.
Σε δηλώσεις του ο απόστρατος συνταγματάρχης του αμερικανικού στρατού Chris Moghalou δήλωσε πως τα έσοδα της οργάνωσης από ληστείες αλλά και από τις οικονομικές δραστηριότητας της σωματεμπορίας αλλά του λαθρεμπορίου ναρκωτικού και όπλων με άλλες οργανώσεις του είδους από το 2006 εως και το 2011 ανέρχονται στα 70 εκατομμύρια δολάρια.
Τα κοριτσάκια απήχθηκαν από την Boko Haram όχι μόνο για εσωτερική κατανάλωση. Πολλά από αυτά θα πωληθούν σε καλές τιμές στα δίκτυα που περιλαμβάνουν και ισλαμιστικές οργανώσεις που εμπλέκονται και στη Συρία.
Στο παρελθόν είδαμε επίσης και δημοσιεύματα όπου Σύριες πρόσφυγες απαγάγονταν για να πωληθούν ως σεξουαλικές σκλάβες.
Αυτό το ιδιότυπο είδος οικονομίας τροφοδοτεί αυτού του τύπου τις οργανώσεις και φαίνεται να μην είναι τόσο σπάνιο για τις οργανώσεις φανατικών ισλαμιστών.
Αλλά για να μην είμαστε και άδικοι, φανατικοί ισλαμιστές δεν χρειάζεται πάντα να εξαναγκάζουν γυναίκες να γίνονται σεξουαλικές σκλάβες: Γιατί υπάρχουν και εθελόντριες σεξουαλικές σκλάβες…
Η ισλαμιστική παράκρουση έχει φτάσει σε τέτοια σημεία ώστε μουσουλμάνος κληρικός υπαγόρευσε πως γυναίκες θα πρέπει να κάνουν τη σεξουαλική τους Τζιχάντ. Και δεν εννοούσε φυσικά σεξουαλική απελευθέρωση απέναντι στους φαλλοκράτες μουσουλμάνους αλλά το ακριβώς αντίθετο: Να γίνουν σεξουαλικές σκλάβες των τζιχαντιστών.
Και δημοσιεύματα θέλουν δεκάδες γυναίκες να ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα.
Το 2013 η κυβέρνηση της Τυνησίας προσπάθησε να αποτρέψει μουσουλμάνες Τυνήσιες από το να κάνουν την τζιχάντ τους στη Συρία.
Σήμερα είναι η βρετανική κυβέρνηση που προσπαθεί να αποτρέψει μουσουλμάνους Βρετανούς να κάνουν την τζιχάντ τους στη Συρία.
Όχι τόσο γιατί φοβούνται τι θα πάθουν αυτοί εκεί, αλλά το τι θα κάνουν όταν και όσοι επιστρέψουν από το συναγελασμό τους με πολεμιστές τύπου Boko Haram.
Η σύγκρουση των πολιτισμών όπως την οραματίστηκε ο Samuel Huntington to 1992 έχει αρχίσει να παίρνει σάρκα και οστά. Άρχισε να υλοποιείται από αυτούς που τον σχεδίασαν στη Μέση Ανατολή και μέσω της Ουκρανίας περνάει και στην Ευρώπη.
Αν δεν υπάρξουν διπλωματικές λύσεις και αμοιβαίες υποχωρήσεις από όλους τους παίκτες της γεωπολιτικής σκακιέρες η παγκόσμια σταθερότητα μπορεί να απειληθεί.
Όσο για τα 226 Νιγηριανά κοριτσάκια που απήχθηκαν, δεν χρειάζεται κανείς πονόψυχος και ευαίσθητος να ανησυχεί για αυτά: Βρίσκονται σε καλά χέρια.
Στα Χέρια του Αλλάχ. Και όπως συχνά λέγεται: Allahu Akbar: Ο Αλλάχ είναι μεγάλος.
Πέτρος Αργυρίου, 8/5/2014
(Στο επόμενο άρθρο μας: Η άλλη Ευρώπη. Η Ευρώπη των αυτονομιστών και των εθνικιστών που: Αιτίες και αιτιατά)
http://agriazwa.blogspot.gr/2014/05/226-2500.html