ΚΑΙ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ; ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΜΙΑ ΣΟΚΟΛΑΤΑ ΣΤΟ ΕΓΓΟΝΑΚΙ ΤΟΥ. ΟΤΑΝ ΤΟΥ ΣΤΕΡΕΙΣ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ, ΤΟΝ ΕΞΕΥΤΕΛΙΖΕΙΣ.
-Να κλειδώσουμε σπίτι παπούδες και γιαγιάδες την μέρα των εκλογών, γιατί μας έχουν καταστρέψει…
Συνέντευξη στην ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ ΠΑΤΛΑΚΗ
Ασχολείται με το τηλεοπτικό ρεπορτάζ πάνω από τριάντα χρόνια ενώ την καυστική της πένα τρέμουν πολλοί άνθρωποι της ελληνικής τηλεόρασης. Η
στήλη της «Μέχρι Kεραίας» στην εφημερίδα Real News είναι από τις πρώτες σε αναγνωσιμότητα, ενώ πλέον τα social media έχουν γίνει η δική της «γιάφκα».
Η Ντέπυ Γκολεμά, η αυστηρή τηλεκριτικός, παραμένει -αν και συνταξιούχος- ένα πλάσμα με εφηβική ορμή. Όταν οι νεοέλληνες περιμένουμε τις εκπτώσεις και παρακολουθούμε τον ξεπεσμό της χώρας από τον καναπέ μας, η Ντέπυ Γκολεμά κηρύσσει τον δικό της… ανένδοτο μέσα από τη σελίδα της στο facebook. Ξεκίνησε να μετρά αντίστροφα μέχρι την ημέρα των εκλογών και καθημερινά παίρνει θέση στα όσα συμβαίνουν στη χώρα αυτή με καυστικά σχόλια, με θανατηφόρες ατάκες και δεν χαρίζεται σε κανέναν ακόμα και σε φίλους της όπως ο Σταύρος Θεοδωράκης, ή πρώην συναδέλφους της όπως η Μαρία Σπυράκη.
Μιλάμε για πολιτική λοιπόν με την Ντέπυ Γκολεμά αν και η ίδια θα προτιμούσε να ήμασταν καλύτερα -ως άνθρωποι και ως χώρα- και να μιλoύσαμε για τον Ολυμπιακό καθότι βαμμένη κόκκινη!
Αυτά τα χρόνια της κρίσης, τι άλλαξε στη δική σας ζωή, τι διαπιστώσατε για τον εαυτό σας;
Όπως όλοι οι άνθρωποι αναγκάστηκα κι εγώ να «κατεβάσω» τις επιθυμίες μου, τα θέλω μου, να δω περισσότερο το «πρέπει», που εγώ δεν είμαι άνθρωπος του «πρέπει» αλλά του «θέλω», αλλά δεν φανταζόμουν ποτέ ότι φτάνοντας στη σύνταξη και μετά από αρκετά χρόνια δουλειάς, αντί να απολάμβανα, θα απελπιζόμουν. Έτσι σκέφτηκα ένα «παιχνίδι» του να μετράω ανάποδα τις μέρες μέχρι τις εκλογές στις 25 Μαΐου και γράφω μικρά πολιτικά κείμενα περισσότερο, δηλαδή τις σκέψεις μου, και αυτά που θέλω και τυχαίνει να τα διαβάζουν κάποιοι άνθρωποι. Δεν ψωνίστηκα ούτε λέω ότι θ’ ασχοληθώ με την πολιτική. Απλώς δεν ανέχομαι άλλο αυτή την κατάσταση. Είμαι ένας εξοργισμένος άνθρωπος, ένας λυπημένος άνθρωπος, ένας φοβισμένος άνθρωπος και θέλω να τελειώνει όλο αυτό. Η Ελλάδα είναι μια χώρα πολιτισμού που θα μπορούσε να είναι αυτόνομη. Να ζει από τον τουρισμό της και τον πολιτισμό της και δεν το κάνει. Αντίθετα είναι βουτηγμένη στο χρέος και έχει έρθει ο Γερμανός και έχει κάτσει στο σβέρκο μου. Ε, δεν το ανέχομαι, δεν το μπορώ.»
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Στην ομολογία δημοσιογράφων όπως η Μαρία Σπυράκη αλλά και ο Γιάννης Πρετεντέρης, ότι γνώριζαν πολλά αλλά δεν μίλησαν… για το καλό της χώρας, πως αντιδράτε;
Αυτή η κυνική ομολογία, ότι απέκρυψαν πράγματα, τάχα για το καλό της χώρας, μ’ έκανε έξαλλη. Στην περίπτωση της Σπυράκη θα έπρεπε ήδη να έχει επέμβει ένας εισαγγελέας. Που είναι οι εισαγγελείς σ’ αυτή τη χώρα; Όταν οι δημοσιογράφοι ομολογούν ότι ήξεραν αλλά δεν έλεγαν, αυτομάτως είναι ηθικοί αυτουργοί αυτού του δράματος που ζει όλη η Ελλάδα.
Τους δημοσιογράφους που ασχολούνται με την πολιτική, πώς τους κρίνετε;
Δεν θα το έκανα εγώ αυτό ποτέ. Νομίζω ότι ο ρόλος του δημοσιογράφου είναι να ελέγχει την εξουσία. Και μεταξύ μας, δεν υπάρχει και καμία εξαιρετική περίπτωση δημοσιογράφου που να έγινε καλός πολιτικός. Ελπίζω να μην αδικώ κανέναν, αλλά απ’ όσους θυμάμαι δεν βλέπω κανέναν. Πάρε παράδειγμα τον Καψή, που θεωρείτο ένας πετυχημένος διευθυντής και ήταν ο πλέον άχρηστος και ανίκανος υπουργός που πέρασε. Εννιά μήνες του δώσανε να φτιάξει την κρατική τηλεόραση -ήταν εγκληματικός ο τρόπος που έκλεισε- και δεν έκανε τίποτα. Έβαλε όλη την παρέα του, όλους τους φίλους του και παραιτήθηκε. Και τώρα ζητά την ψήφο μας στην Ευρωβουλή. Τσίπα δεν έχουν πάνω τους. Όχι μόνο ο Καψής, όλοι τους.
Με τον Σταύρο Θεοδωράκη απ’ όσο γνωρίζω διατηρούσατε μια φιλική σχέση. Σας ξάφνιασε η απόφασή του να πολιτευτεί; Στις αναρτήσεις σας στο facebook τού ασκείτε δριμεία κριτική.
Εγώ δεν πιστεύω ότι ο Σταύρος ξύπνησε ένα πρωί και είπε: «Θα κάνω το Ποτάμι». Νομίζω ότι είναι μια εντολή για πολιτικούς συγκεκριμένους λόγoυς. Για να κόψει ψήφους, προφανώς από τον ΣΥΡΙΖΑ. Τον ακούω να καταφέρεται εναντίον του και μου κάνει εντύπωση πως μπορείς να καταφέρεσαι εναντίον κάποιου που δεν έχει κυβερνήσει και να μην τα βάζεις πρωτίστως με τα κόμματα που κυβέρνησαν όλα αυτά τα χρόνια. Αυτό σε υποψιάζει κάπως. Παιδί του ΠΑΣΟΚ ήταν ο Σταύρος και μάλιστα πολύ χωμένος μέσα σ’ αυτό. Μάλιστα ήταν ένας άνθρωπος, ο οποίος επί Σημίτη στην ΕΡΤ πήρε πάρα πολλά χρήματα. Έκανε μια εκπομπή η οποία μας κόστισε πιστεύω κοντά στα 2 εκατομμύρια ευρώ γύρω στο 2000-2004.
Στην κόντρα που έχει ξεσπάσει ανάμεσα στον Λάκη Λαζόπουλο και τον Σταύρο Θεοδωράκη ποια είναι η θέση σας;
Εγώ θα σου πω ότι είμαι με τον Λάκη, όχι επειδή είναι φίλος μου, αλλά επειδή συμφωνώ κυρίως μ’ αυτά που λέει. Πολλοί τον χαρακτηρίζουν λαϊκιστή αλλά έχουμε μπερδέψει λίγο τις έννοιες σήμερα. Δηλαδή το να σχολιάσει την αυτοκτονία ενός ανθρώπου που έπεσε από τον 5ο και αυτοκτόνησε είναι λαϊκισμός;
Κατηγορείται όμως πλέον και ο Λάκης Λαζόπουλος, ότι είναι ένας άνθρωπος που σχολιάζει καυστικά την εξουσία ενώ συναγελάζεται με ανθρώπους της εξουσίας και γνωστούς επιχειρηματίες. Με λίγα λόγια είναι κι αυτός ένα γρανάζι του συστήματος που πολεμά.
Κοίταξε, λόγω της θέσης του λογικό είναι να έχει σχέσεις με ανθρώπους της εξουσίας. Όμως είναι ένας άνθρωπος που κάνει σάτιρα, ένας άνθρωπος που λέει τα πράγματα σταράτα, μας έχει δώσει ευτυχισμένες στιγμές γέλιου και δεν είμαι εγώ από τους ανθρώπους που θα τον πω λαϊκιστή. Δέχομαι τις απόψεις των άλλων, αλλά έτσι όπως τον ξέρω και τον έχω ζήσει 30 χρόνια τώρα, δεν πιστεύω ότι αυτός ο άνθρωπος είναι λαϊκιστής.
Αν δεχόταν τελικά να πολιτευτεί με τον ΣΥΡΙΖΑ θα ήσασταν σύμφωνη με την απόφασή του;
Όχι. Και είναι και μια κουβέντα που την έχουμε κάνει. Όχι γιατί αυτομάτως θα έδινε ακόμα μια γερή πάσα σ’ όσους τον κατηγορούν αλλά και γιατί δεν θα μπορούσε να πει τίποτα άλλο μετά. Δεν νομίζω ότι ήρθε η ώρα του Λάκη ν’ ασχοληθεί με την πολιτική.
Από τη μεταπολίτευση και μετά δώσατε ποτέ την ψήφο σας σε κόμμα που κυβέρνησε;
Ασφαλώς. Προέρχομαι από μια δεξιά οικογένεια αλλά δεν ήμουν ποτέ δεξιά και δεν ψήφισα ποτέ μου δεξιά – ο Θεός να με βοηθήσει, δε νομίζω ότι θα ψηφίσω και ποτέ. Το ’81, όπως όλη η Ελλάδα, ήμουν κι εγώ στο Σύνταγμα για να ακούσω τον Ανδρέα Παπανδρέου. Έχω ψηφίσει δύο φορές ΠΑΣΟΚ, το ομολογώ. Δυστυχώς, έχω συμβάλλει κι εγώ σ’ όλο αυτό, απλά ως δημοσιογράφος, που βλέπει τα πράγματα από κοντά άρχισα ν αντιλαμβάνομαι τι γίνεται…
Αν σας ζητούσα ονόματα πολιτικών που θεωρείτε επικίνδυνους για τον τόπο, ποιους θα μου αναφέρατε;
Θεωρώ ότι είναι ξεπεσμός για μια χώρα να έχει Υπουργό τον Άδωνη Γεωργιάδη. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος στη συνέχεια. Είναι στα όρια του εγκλήματος όσα έκανε για τη χώρα. Ο Θόδωρος Πάγκαλος, που μπορεί να είναι συνταξιούχος, αλλά έχει χρεωθεί λανθασμένους χειρισμούς σε πολύ σοβαρά εθνικά θέματα όπως είναι τα Ίμια αλλά και η περίπτωση Οτσαλάν. Ο Σημίτης νομίζω ότι ήταν η καταστροφή της Ελλάδας για μένα. Είναι μεγάλος ο αριθμός, ποιους να πρωτοαναφέρω. Κυρίως με απογοητεύει η Αριστερά. Με απογοητεύουν οι άνθρωποι αυτοί, επειδή δεν μπορούν, για το καλό της χώρας, να παραμερίσουν βασικές διαφωνίες και να πουν ότι συνταιριάζουν σε ένα πράγμα για να πάμε μπροστά ως χώρα. Πιστεύω ότι η Αριστερά, αν ήθελε -γιατί δεν θέλει- θα μπορούσε να είχε αυτή τη στιγμή ξελασπώσει τη χώρα.
Δυστυχώς ζούμε σε μια χώρα που η ατιμωρησία κυριαρχεί. Σε μια χώρα όπου οι πολιτικοί της, είναι ανεύθυνοι, ανέντιμοι και πραγματικά θα ήθελα να τους δω να τιμωρούνται. Βλέπετε, πέρα από το τι έγινε, με τους νέους ανθρώπους που αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν -και αυτό είναι εξαιρετικά σοβαρό- ανάγκασαν τους μεγάλους σε ηλικία ανθρώπους, που έχουν πολεμήσει, έχουν αγωνιστεί σκληρά στη ζωή, να μην έχουν αξιοπρέπεια. Και ποια είναι η αξιοπρέπεια του μεγάλου ανθρώπου; Να πάρει μια σοκολάτα στο εγγονάκι του. Όταν του στερείς κάτι τέτοιο, τον εξευτελίζεις. Δεν σου λέω γι’ αυτούς που ψάχνουν στα σκουπίδια, για τους άνεργους, για τους νέους ανθρώπους που ξαναγυρίζουν στο πατρικό και ζουν ξανά με το χαρτζιλίκι των γονιών. Καταστάσεις πρωτόγνωρες που όλοι τις βλέπουμε και θλιβόμαστε. Όλοι πλέον ψάχνουμε προς το τέλος του μήνα τις τσέπες μας μπας και βρούμε κάτι. Είναι τεράστια κατάπτωση, ντροπή και κάποια στιγμή ο ελληνικός λαός πρέπει να δώσει μια απάντηση.
Από τον ΣΥΡΙΖΑ τι περιμένετε; Πολλοί είναι αυτοί που λένε ότι ο Αλέξης Τσίπρας φάσκει κι αντιφάσκει, ότι δεν υπάρχει ουσιαστικό πρόγραμμα κ.ά.
Δεν αντιλέγω σ’ αυτά αλλά αυτό που προέχει για μένα είναι να φύγουν αυτοί που κυβερνούν. Να φύγει αυτή η καταστροφή της χώρας. Τι θα έρθει, είναι ένα θέμα που θα το εξετάσουμε στον καιρό του. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κάνει δύο βασικά πράγματα: δίκες, για να στείλει στη φυλακή ή όπου αλλού τους υπεύθυνους που μας έφτασαν εδώ και επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, δεν θα μπορέσει να σταθεί. Ελπίδες δεν έχω πολλές, αλλά είναι μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν ξαναψηφίζω ανθρώπους οι οποίοι κατέστρεψαν τη χώρα.
Μα γιατί, αφού έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα…
Ναι βέβαια, το οποίο θα το πληρώσουμε πολύ ακριβά μετά τις εκλογές. Κοίταξε, αυτό που με εκνευρίζει πάρα πολύ στους έλληνες πολιτικούς είναι ότι κανείς δεν κοιτά τι γίνεται στην Ευρώπη. Το μόνο που κοιτάνε είναι το πως θα παραμείνουν στην εξουσία. Το αντιμετωπίζουν περισσότερο ως εθνικές εκλογές και δεν κοιτάνε τι γίνεται στην Ευρώπη που μετά τις εκλογές θα είναι μια άλλη Ευρώπη. Ένα ευρωκοινοβούλιο που στη βάση του θα αποτελείται από αντιμνημονιακούς πολιτικούς. Κι αντί να κοιτάμε τι θα γίνει στην Ευρώπη και αν υπάρχει Ευρώπη, μας έβαλαν Ελιές, Ποτάμια, Μπαλτάκους και ό,τι άλλο σκέφτονται για να μας αποσπάσουν την προσοχή. Δηλαδή, δεν είναι κατάντια να θέλουμε να στείλουμε στην Ευρώπη Ζαγοράκη, Χριστοδουλόπουλο και λοιπούς; Ή να έχουμε στη Βουλή ένα παιδί που μπορεί να είναι ολυμπιακός, αλλά είναι αγράμματο, όπως ο Αποστολάκης; Να στείλουν Ευρωβουλή ανθρώπους που να γνωρίζουν ξένες γλώσσες, είναι βασικό αυτό, νέους ανθρώπους με παγκόσμια αντίληψη των πραγμάτων.
ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΛΑΘΗ
Ασχολείστε χρόνια με τον γεμάτο ίντριγκα κόσμο της τηλεόρασης. Τελικά όμως και η πολιτική μοιάζει να έχει άμεση σχέση με την τηλεόραση.
Η τηλεόραση άσκησε παραπληροφόρηση, πέρασε ψεύδη, όπως ομολογήθηκε, τα δελτία ειδήσεων είναι χειραγωγημένα. Υπάρχει τόση διαπλοκή της πολιτικής με την τηλεόραση, τέτοιο μπλέξιμο, που δεν ξεχωρίζουν. Όταν ο καναλάρχης παίρνει από το κράτος έργα. Όταν ο πολιτικός για να σταθεί υπηρετεί το X συγκρότημα, όλα γίνονται ένα κουβάρι. Όταν δεν δίνονται άδειες, από το 1989 λειτουργούν παράνομα οι τηλεοπτικοί σταθμοί, κι αυτό είναι νομοθετικό, είναι της εξουσίας, άντε να το ξεμπερδέψεις.
Όταν είδατε τη Λιάνα Κανέλλη να πηγαίνει καλεσμένη στην βραδινή εκπομπή του Πέτρου Κωστόπουλου που άφησε εκατοντάδες κόσμου απλήρωτους, όταν είδατε τον Αλέξη Τσίπρα να μιλά στον Κουρή πως νιώσατε;
Βασικά δεν θα πρεπε να συμβεί κάτι τέτοιο. Αλλά και η Λιάνα τώρα τελευταία είναι… κάπως, αλλά δεν θέλω να σχολιάσω. Ο Τσίπρας από την άλλη, είπε ότι δεν θέλει να δώσει συνέντευξη στα μεγάλα κανάλια, για να μην ασπαστεί όλη αυτή τη διαπλοκή. Κατά τη γνώμη μου, μέσα στα πολλά προβλήματα που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι δεν υπάρχει ένας άνθρωπος να τους εξηγήσει τι πρέπει να κάνουν σ’ αυτόν τον τομέα. Καταλαβαίνω να μη θέλεις να πας στα κανάλια της διαπλοκής, σαφώς όμως δεν επιλέγεις να πας στον Κουρή και σαφώς δεν επιλέγεις να πας στο Action 24 που είναι το κανάλι του Βενιζέλου. Αν δεν το ξέρει ο κ. Τσίπρας, μπορεί να ρωτήσει να του το πούμε. Ήταν λάθος αυτό που έγινε.
Ζούμε σε μια δημοκρατική χώρα;
Ούτε κατά διάνοια. Ζούμε σε μια χώρα η οποία φτιάχνει νόμους όποτε τη βολεύει. Όταν είχαμε δικτατορία ξέραμε ότι είχαμε δικτατορία. Τώρα έχουμε δικτατορία αλλά είναι καλυμμένη με το όνομα της δημοκρατίας. Όταν δεν μπορείς να βρεις το δίκιο σου, όταν νιώθεις ξένος στον τόπο σου, δεν νιώθεις ότι ζεις σε δημοκρατία.
ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ
Μένετε χρόνια στο κέντρο της Αθήνας. Τι είναι αυτό που σας πληγώνει περισσότερο;
Από το Μαρούσι και πάνω υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων που ελάχιστα καταλαβαίνει απo αυτά που τραβάμε. Στο κέντρο βλέπω κάθε μέρα νέους ανθρώπους να ζητιανεύουν, μεγάλους ανθρώπους να ψάχνουν τα σκουπίδια, ναρκομανείς. Όσον αφορά στην πόλη τι να πεις. Εγώ γεννήθηκα στην Ομόνοια, στη Λυκούργου και θυμάμαι ως παιδί ότι έπαιζα στις πρώτες κυλιόμενες σκάλες τότε. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο όμορφη ήταν τότε η Ομόνοια. Η Αθήνα στερείται νερού. Όταν θέλεις να ισοπεδώσεις ψυχικά τους κατοίκους μια πόλης κλείνεις το νερό της. Παλιά είχαμε πολλά συντριβάνια. Το νερό είναι συστατικό και πηγή ζωής του ανθρώπου. Όταν του το κλείνεις τον στερεύεις και ψυχικά. Κλείνοντας όλα τα συντριβάνια σε Ομόνοια, Κλαυθμώνος και αλλού, μας ξέραναν κι εμάς. Δες όλες τις ευρωπαϊκές πόλεις. Έχουν ένα ποτάμι. Εμείς μπαζώσαμε τα ποτάμια όπως μπαζώσαμε και το μυαλό μας.
Τι περιμένετε σ’ αυτές τις εκλογές;
Αυτές οι εκλογές είναι πολύ κρίσιμες και θα πρέπει κάθε ελληνικό σπιτικό να σκεφτεί, όχι τι έχασε σε υλικό επίπεδο, αλλά αν θέλει τα παιδιά του, τα εγγόνια του να ζήσουν καλύτερα. Αν δεν θέλει να έχει ξενιτεμένο το παιδί του από ανάγκη και όχι από επιλογή, θα πρέπει πάρα πολύ να σκεφτεί που θα ρίξει την ψήφο του. Κι επίσης θα ήθελα να παρακαλέσω γιαγιάδες και παπούδες να τους κλειδώσουμε σπίτι εκείνη την ημέρα, γιατί μας έχουν καταστρέψει!
http://kourdistoportocali.com