ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΗΣ «ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗΣ» ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ
ΓΙΑ ΧΡΕΗ ΠΡΟΣ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ
Μιλώντας στον Ρ/Σ Real FM, και στους δημοσιογράϕους κ. Κ. Χαρδαβέλλα και κα Α.Λάζου, ο
Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Καθηγητής κ. Προκόπης Παυλόπουλος, αναϕερόμενος στην ανάγκη κατάργησης της «αντικειμενικής» ποινικής ευθύνης για χρέη προς το Δημόσιο, επισήμανε, μεταξύ άλλων, και τα εξής:
« Ι. Η δραματική οικονομική κρίση επέϕερε και την ακόλουθη, εξίσου δραματική, συνέπεια: Τους τελευταίους 15 μήνες, ήτοι από τον Ιανουάριο του 2013 ως το τέλος Μαρτίου του 2014, οι ληξιπρόθεσμες οϕειλές των ιδιωτών -ϕυσικών και νομικών προσώπων- προς την εϕορία αυξήθηκαν κατά 13 δισ. ευρώ, ενώ ο αριθμός των νέων αυτών οϕειλετών ανήλθε σε 2.450.000. Τελικώς δε τα συνολικά ληξιπρόθεσμα χρέη προς το Δημόσιο, τα οποία το 2009 ήταν 30 δισ. ευρώ, σήμερα ανέρχονται στο ύψος των 65,4 δισ. ευρώ!
ΙΙ. Υπ’ αυτές τις προϋποθέσεις:
Α. Πρώτον, είναι πλέον αδιανόητο να συνεχισθεί η εϕαρμογή διατάξεων, όπως εκείνες του άρθρου 3 παρ. 1 του ν. 3943/2011 της Κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου, οι οποίες καθιερώνουν ένα είδος «αντικειμενικής» ποινικής ευθύνης. Ήτοι ποινικής ευθύνης για χρέη προς το Δημόσιο, ανεξάρτητα από το αν ο οϕειλέτης υπέχει υπαιτιότητα. Η εξίσωση «Φτωχός= Εγκληματίας» είναι αδιανόητη για κάθε έννοια κράτους δικαίου, αϕού έρχεται σε κατάϕωρη αντίθεση προς τις διατάξεις του άρθρου 7 παρ. 1 εδ. α΄ του Συντάγματος, κατά τις οποίες «έγκλημα δεν υπάρχει, ούτε ποινή επιβάλλεται χωρίς νόμο, που να ισχύει πριν από την τέλεση της πράξης και να ορίζει τα στοιχεία της». Αλλά και προς τις διατάξεις των άρθρων 2 παρ. 1 και 5 παρ. 1 του Συντάγματος, οι οποίες καθιερώνουν τις γενικές ρήτρες του σεβασμού της Αξίας του Ανθρώπου και της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητάς του. Το Υπουργείο Δικαιοσύνης, όπως έχει δεσμευθεί δημοσίως, οϕείλει ν’ απαλείψει αμέσως από τη νομοθεσία μας αυτόν τον απίστευτο ποινικό αναχρονισμό, τον οποίο έχω επισημάνει εδώ και πάνω από επτά μήνες (Νοέμβριος του 2013, κατά την εκδήλωση της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων).
Β. Και, δεύτερον, είναι αδιανόητο, από κοινωνική και συνταγματική άποψη, να γίνει δεκτή η απαράδεκτη απαίτηση της Τρόικας, σύμϕωνα με την οποία το Δημόσιο θα μπορεί να εκπλειστηριάζει ακίνητα ϕορολογουμένων για ληξιπρόθεσμα χρέη τους, απομειώνοντας την τιμή πρώτης προσϕοράς (εκκίνησης) στο ένα τρίτο της αντικειμενικής τους αξίας ή ακόμη και χαμηλότερα! Διότι δεν είναι νοητό και συνταγματικώς αποδεκτό π.χ. το ακίνητο να ϕορολογείται με αντικειμενική αξία, η οποία μάλιστα είναι πολύ υψηλότερη της εμπορικής, αλλά όταν «βγαίνει» στον πλειστηριασμό για χρέη προς το Δημόσιο να εκτιμάται στο ένα τρίτο της αντικειμενικής αυτής αξίας ή και χαμηλότερα. Η στοιχειώδης συνταγματική τάξη επιβάλλει, σ’ αυτές τις περιπτώσεις και εϕόσον ο οϕειλέτης αδυνατεί να εξοϕλήσει το χρέος του, το Δημόσιο να παίρνει το ακίνητο στην αντικειμενική του αξία- αϕού με βάση αυτήν το ϕορολογεί- να εισπράττει ό,τι οϕείλει ο ιδιοκτήτης και, εϕόσον υπάρχει περίσσευμα, να το επιστρέϕει στον ιδιοκτήτη.»