Μαύρη επέτειος σήμερα για την Ελλάδα. Πριν από ακριβώς τέσσερα χρόνια, στις 23 Απριλίου του 2010 ο τότε πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου μαγνητοσκοπεί στο ακριτικό Καστελόριζο την περιβόητη δήλωση υποταγής της Ελλάδας στους δανειστές και την γνωστή μας τρόικα, με το μελοδραματικό ύφος που δεν έπεισε κανένα, ακόμα και τέσσερα χρόνια μετά.
«Είναι ανάγκη, ανάγκη εθνική και επιτακτική, να ζητήσουμε επισήμως από τους εταίρους μας την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης, που από κοινού δημιουργήσαμε στην Ε.Ε. Έχω ήδη δώσει εντολή στον Υπουργό Οικονομικών να κάνει τις απαραίτητες ενέργειες», είχε πει τότε ο Γ. Παπανδρέου, με το πράσινο καραβάκι να περνά αργά και βασανιστικά στο πίσω μέρος του πλάνου.
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=4pC_d1M82uQ]
Πέρασαν τέσσερα χρόνια υπό το ζυγό των δανειστών, με 3.000 αυτοκτονίες, κοινωνία και οικονομία διαλυμένη, με μέτρα που δεν έχει βιώσει άλλος λαός της σύγχρονης ιστορίας. Η Ελλάδα μετρά πλέον 1,5 εκατ. ανέργους, πάνω από 2,6 εκατ. πολίτες χρωστούν σε ένα κράτος που διαλύθηκε και επιβάλλει μόνο φόρους. Χιλιάδες επιχειρήσεις έβαλαν λουκέτο, άλλες τόσες κρέμονται από ένα σχοινί.
Τέσσερα χρόνια μετά, την ίδια μέρα, προσπαθούν να μας πείσουν ότι η Ελλάδα «γύρισε» το τιμόνι στην κρίση και όρισαν την ίδια ημέρα την ανακοίνωση της Eurostat για την πιστοποίηση του πρωτογενούς πλεονάσματος για το 2013.
Τι άλλαξε λοιπόν;
Με νούμερα: το 2010 μπήκανε στο μνημόνιο με χρέος 329,5 δις ευρώ, με ένα ΑΕΠ 222,15 δις και ποσοστό χρέους προς ΑΕΠ 148,3%.
Το 2013, έκλεισε με χρέος 321,47 δις ευρώ, μετά από ένα κούρεμα χρέους και ανταλλαγής ομολόγων που δεν απέφεραν ουσιαστικά τίποτα, παρά μόνο διάλυση της οικονομίας, των ασφαλιστικών ταμείων και των ομολογιούχων, των ανθρώπων δηλαδή που είχαν εμπιστευθεί το ελληνικό κράτος. Το ΑΕΠ του 2013 έκλεισε στα 182,1 δις ευρώ, με το ποσοστό χρέους προς ΑΕΠ στο 175,7%.
Τι άλλαξε λοιπόν;
