Γράφει η Μαρία Σεφέρου
Ωραία πραγματικά λόγια, που εμπνέουν κι ανάβουν μέσα μας μια σπίθα ελπίδας. Τι κρίμα, όμως, που στην πράξη ο κ. Παπανδρέου τα διέψευσε και τα αναίρεσε… Τι ατυχία που το ήθος της πολιτικής του εν δυνάμει πρωθυπουργού είχε άλλο στίγμα στην ομιλία του στο London School of Economics, την περασμένη Δευτέρα, 27/4/09, και αυτοδυσφημίστηκε ως επιδείξας περίεργο πολιτικό ήθος και αμφίβολες αξίες… Τι θλιβερό που ο Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς απογοήτευσε το ακροατήριό του, που ήλπιζε ότι θα εμπνευσθεί από τις σοσιαλιστικές αρχές και αξίες με τις οποίες, ως πρόεδρος, όφειλε να διακατέχεται…
Και τι τραγικό που ως αυριανός πρωθυπουργός της Ελλάδας δεν έχει καταφέρει να ξεπεράσει το μικρόκοσμο των προσωπικών του συμφερόντων και φιλοδοξιών, την κομματική εμπάθεια εναντίον του αντιπάλου του, ή τουλάχιστον να προσποιείται ότι την έχει ξεπεράσει όταν βρίσκεται στο εξωτερικό, ώστε να μη δίνει την εντύπωση μιας χώρας πολιτικά πρωτόγονης, κατακερματισμένης και αλληλοσπαρασσόμενης. Τι κρίμα που έδωσε τροφή στους άσπονδους φίλους μας, τους Βρετανούς και όχι μόνο, για να μας οικτίρουν και να μας περιγελούν ακόμη περισσότερο, και να έχουν λόγους να θεωρούν τον εν δυνάμει πρωθυπουργό της χώρας ως επιπόλαιο και καιροσκόπο…
Με πολλή θλίψη και απογοήτευση γράφω τούτες τις γραμμές, πολύ περισσότερο όταν ακολουθούν το προηγούμενο άρθρο μου, που ήταν ένα δριμύτατο κατηγορώ εναντίον της ΝΔ και του κυρίου Καραμανλή. Δυστυχώς, θα το επαναλάβω για άλλη μια φορά, η Ελλάδα δε γεννάει πια πολιτικούς ΗΓΕΤΕΣ που να μετρούν τα λόγια τους, που να εμπνέουν και ν’ αξίζουν το σεβασμό και την εμπιστοσύνη μας…
Μίλησα με μερικούς προβληματισμένους οπαδούς του ΠΑΣΟΚ και ήταν εμφανώς απογοητευμένοι με τη δυσφήμηση και το διασυρμό της Ελλάδας στο εξωτερικό από τον πρόεδρό τους. Μάλιστα ντρέπονταν για λογαριασμό του και προσπαθούσαν να δικαιολογήσουν το ανθελληνικό του παραλήρημα ως γκάφα. Γκάφα; Συγχωρούνται τέτοιες γκάφες εναντίον της πατρίδας του σ’ έναν εν δυνάμει πρωθυπουργό; Και πώς να είναι κανείς σίγουρος ότι αύριο-μεθαύριο, ως πρωθυπουργός, ο κ. Παπανδρέου δε θα κάνει περισσότερες γκάφες στην εξωτερική πολιτική, που μπορεί ν’ αποβούν και μοιραίες για τη χώρα, όταν ήδη έχουμε και ανησυχητικά δείγματα, όπως εκείνο το: “Προσωπικά πιστεύω ότι είναι καλύτερα να έχουμε μερικά στρέμματα γηs λιγότερα από εκείνα που μαs ανήκουν, και να κοιμόμαστε τα βράδια ήσυχοι και ασφαλείs”; Δυστυχώς, όταν κάποιος χαρακτηρίζεται από επιπολαιότητα, τότε είναι επιρρεπής σε γκάφες. Εξάλλου, ως Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, ο κ. Παπανδρέου ενδέχεται να βρεθεί και μπροστά σε δύσκολα διλλήματα όταν πρόκειται να υπερασπιστεί τα συμφέροντα της χώρας μας έναντι των γειτόνων. Αποκλείεται να συμβεί και αυτό στους πονηρούς καιρούς που ζούμε;
Το χειρότερο όμως είναι ότι ο κ. Παπανδρέου γνώριζε ότι αυτά που έλεγε διέσυραν και δυσφημούσαν τη χώρα μας. Εκείνο βέβαια που δεν καταλάβαινε, κι εδώ είναι το πιο ανησυχητικό για έναν ηγέτη, είναι ότι αυτά που είπε κυρίως διέσυραν και δυσφημούσαν τον ίδιο στα μάτια της διεθνούς κοινότητας που γελάει εις βάρος μας. Υπονόμευαν αυτό τούτο το κύρος και την αξιοπιστία του ιδίου μεταξύ των αρχηγών των άλλων κρατών.
Πριν από μερικά χρόνια ο Γ. Παπανδρέου είχε κατηγορήσει τον Κ. Καραμανλή για παρόμοιο αμάρτημα, αν και κατά τη γνώμη μου άλλο πράγμα είναι η δημοσιονομική απογραφή, που κάθε κυβέρνηση οφείλει να κάνει, κι εφόσον ανήκουμε στην Ευρώπη δε μπορούμε να την αποκρύψουμε, κι άλλο το κουτσομπολιό προς δυσφήμηση και διασυρμό. Να τι έγραφε περί της απογραφής στις 10/10/04 ο Νίκος Νικολάου στο ΒΗΜΑ : « Στην Ελλάδα αντί να ασχολούμεθα ως πολιτικά κόμματα και ως κοινωνικοί φορείς με το δικό μας επίσης απειλητικό δημόσιο χρέος (…), σκιαμαχούμε ακόμη για τα θλιβερά ευρήματα της απογραφής της κυβέρνησης, ενώ οι υπεύθυνοι για την απόκρυψη χρεών και ελλειμμάτων έχουν το θράσος να κατηγορούν για συκοφάντηση της χώρας αυτούς…»
Όταν ήμασταν μικρά παιδιά, μια από τις συμβουλές του μακαρίτη του πατέρα μας – συμβουλή την οποία δεν κουραζόταν να επαναλαμβάνει – ήταν η εξής: «Όταν μαλώνετε καμιά φορά αναμεταξύ σας σαν αδέλφια, να προσπαθείτε να λύνετε μόνοι σας τις διαφορές, ή να έρχεστε σε μένα ή στη μητέρα σας για να σας βοηθήσουμε να τις λύσετε. Σε καμία περίπτωση να μην πάτε σε ξένο ή γείτονα για να κατηγορήσετε τον αδελφό ή την αδελφή σας. Ο ξένος θα χαρεί όταν εσείς διασύρετε τον αδελφό σας και μέσα του θα θεωρήσει ότι δεν έχετε καλή ανατροφή από την οικογένειά σας. Ακόμη, αν ο αδελφός σας, ή η αδελφή σας πέσουν σε κάποιο ολίσθημα που έγινε γνωστό και σας πιάσει κάποιος χαιρέκακος γείτονας για να τον/την κατηγορήσει σ’ εσάς, εσείς να προσπαθήσετε να δικαιολογήσετε τον αδελφό σας, να του βρείτε έστω κάποια ελαφρυντικά, και ποτέ δε θα συμμαχήσετε με το γείτονα ώστε να ρίχνετε μαζί του το λίθο του αναθέματος εναντίον του αδελφού σας.» Αυτά μας έλεγε ο πατέρας μας, τα οποία άλλωστε είναι και αυτονόητα.
Ας πάμε όμως να δούμε μερικά κίτρινα σημεία της ομιλίας του κ. Παπανδρέου στο Λονδίνο, σημεία που, όπως προείπα, διασύρουν όχι μόνο την Ελλάδα αλλά και τον ίδιο, και που πιστοποιούν κάποια επιπολαιότητα στο χαρακτήρα του – κάτι που με κάνει ν’ ανησυχώ σφόδρα για την αποτελεσματικότητα της αυριανής πρωθυπουργίας του. Καλά είναι τα πράσινα οράματα, καλύτερη όμως είναι η σοβαρότητα και η υπευθυνότητα.
«Ταξιδεύοντας σ’ όλο τον κόσμο και βλέποντας τις δυνατότητες που έχει η χώρα μου να σπαταλιώνται ανώφελα, καταλαβαίνω την απογοήτευση της νέας γενιάς. Μόλις πριν από λίγους μήνες, όπως είπε ο Καθηγητής Featherstone, χιλιάδες νεαροί Έλληνες βγήκαν στους δρόμους για να εκφράσουν την απογοήτευσή τους για το πολιτικό μας σύστημα.
Με το δίκιο τους οι νέοι Έλληνες, νιώθουν απόγνωση. Τα τελευταία πέντε χρόνια, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, η νεοσυντηρητική κυβέρνηση, έφερε την οικονομία μας στο χείλος της χρεοκοπίας και πάγωσε την πρόοδο σε όλα τα μέτωπα.
Όπως τόσοι Έλληνες, αισθάνομαι λύπη, αλλά και αγανάκτηση για τη χώρα μου, μια χώρα όπου πριν από πέντε μόνο χρόνια, οι άνθρωποι είχαν αυτοπεποίθηση και ήταν αισιόδοξοι για το μέλλον τους, (….)
Σήμερα, η Eurostat κατατάσσει την Ελλάδα ανάμεσα στις πιο απαισιόδοξες χώρες και λαούς της Ε.Ε. Στην ελληνική αγορά εργασίας, η πολιτική χειραγώγηση και η υποστήριξη «των φίλων» αποκλείουν τους απόφοιτους των πανεπιστημίων από τις αξιοπρεπείς εργασίες και τις καλές προοπτικές. Ένας στους τέσσερις νέους είναι άνεργος. Οι γονείς, εξουθενωμένοι από τα χρέη, πρέπει να κάνουν δύο και τρεις δουλειές για να ζήσουν την οικογένειά τους. Ένας στους πέντε Έλληνες ζει τώρα κάτω από το όριο της φτώχειας.
Οι ελληνικές οικογένειες πληρώνουν από το εισόδημά τους για την υγεία και την παιδεία, περισσότερα από οποιονδήποτε άλλο Ευρωπαίο. Τα κρατικά κονδύλια για την παιδεία αντιστοιχούν μόλις στο 3% του ΑΕΠ, το μικρότερο ποσοστό της Ευρωζώνης.
Το εκπαιδευτικό μας σύστημα πνίγει τις φιλοδοξίες της δυναμικής νεολαίας μας, ευνοεί την ανιαρή, παπαγαλίστικη μάθηση και δεν αντιστοιχεί στις ανάγκες της οικονομίας μας. Επίσης, μαθαίνω ότι πολλοί νέοι Έλληνες αναρωτιούνται μήπως είναι καλύτερο να εγκαταλείψουν τη χώρα τους, για ένα καλύτερο μέλλον στο εξωτερικό, κάτι που ακούγαμε περίπου σαράντα χρόνια πριν, ακόμα και πιο παλιά, όταν είχαμε μαζική μετανάστευση.
Κάτω από όλα αυτά τα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα, υπάρχει και μια αδιαμφισβήτητη αίσθηση ότι, δεν έχουμε δικαιοσύνη, αλλά ότι επικρατεί το δίκαιο του ισχυρού. Υπάρχει η αίσθηση της διαφθοράς, της ανισότητας, η αίσθηση ότι το πολιτικό μας σύστημα είναι αιχμάλωτο και ότι πολλοί πόροι, ανθρώπινοι ή φυσικοί, κατασπαταλώνται. Αυτή δεν είναι η πραγματική Ελλάδα. Η μεγάλη πλειοψηφία των διαδηλωτών δεν ήταν οι βίαιοι μαχητές, που ίσως είδατε στην τηλεόραση. Ήταν απλοί άνθρωποι, από όλες τις κοινωνικές τάξεις, που βγήκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν ειρηνικά κατά της κοινωνικής αδικίας και του διεφθαρμένου κράτους.»
ΕΛΕΟΣ, κύριε Παπανδρέου! Κι εγώ κάνω σκληρή κριτική στα κακώς κείμενα, αλλά δε θα μπορούσα ποτέ να διανοηθώ αυτή την κριτική να τη γράψω στα αγγλικά και να τη δημοσιεύσω σε ξένες εφημερίδες για να διασύρω τη χώρα μου και να βγάλω το άχτι μου εναντίον του ενός ή του άλλου κόμματος. Τα εν οίκω μη εν δήμω, λέει η λαϊκή σοφία. Αυτό το ανθελληνικό παραλήρημα ενός εν δυνάμει πρωθυπουργού δε θα μπορούσε να το ξεπεράσει ούτε ο πιο ανθέλληνας Σκοπιανός! Μήπως νομίζατε πως βρισκόσασταν μέσα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο; Μήπως ο λόγος που εκφωνήσατε ήταν γραμμένος για κάποια προεκλογική συγκέντρωση στην Ελλάδα;
Αλλά και ως προς την ουσία των επιχειρημάτων σας αστοχήσατε. Ήσασταν τυχερός που δεν υπήρξε κανένας δημοσιογράφος να σας κολλήσει στον τοίχο, κάνοντας την απλή ερώτηση: «Αφού πριν από πέντε χρόνια ήταν όλα καλά και άγια στην Ελλάδα, και οι Έλληνες είχαν αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία, γιατί ο κ. Σημίτης κατέβηκε άρον-άρον από την προεδρία του κόμματος και, αντιδημοκρατικά φερόμενος, σας πρόσφερε το δαχτυλίδι της διαδοχής, ώστε ν’ αποφύγει το κόμμα σας μια συντριπτική και ταπεινωτική ήττα; Και γιατί μετά από τη μαύρη τετραετία της ΝΔ, η πλειοψηφία των Ελλήνων ξαναψηφίζει τους ίδιους και δεν επιστρέφει στο σωτήρα της, το ΠΑΣΟΚ; Τρελοί ήταν οι μισοί Έλληνες που ψήφισαν και πάλι τον Καραμανλή, και μάλιστα λίγες μέρες μετά από τις πυρκαγιές του Αυγούστου 2007, που κόντεψε να καεί η μισή Ελλάδα;»
Πάμε τώρα στην παπαγαλίστικη μάθηση, την ευθύνη της οποίας αποδώσατε και πάλι στη Νέα Δημοκρατία! Εσείς, κύριε Παπανδρέου, που διατελέσατε Υπουργός Παιδείας επί των κυβερνήσεων του πατρός σας, τι κάνατε για να καταργήσετε την παπαγαλίστικη μάθηση; Τι έκαναν οι κυβερνήσεις Σημίτη, στις οποίες υπήρξατε και Υπουργός Εξωτερικών, για να καταργήσουν την πατροπαράδοτη παπαγαλίστικη μάθηση, που τη φορτώσατε στην πενταετία της Νέας Δημοκρατίας, την οποία, ειρήσθω εν παρόδω, δεν υπερασπίζομαι που δεν την κατάργησε;
Ας έλθουμε και στο κόστος της Παιδείας για την οποία οι Έλληνες γονείς πληρώνουν πολλά κι εσείς τους συμπονάτε. Άραγε η παραπαιδεία με τη μάστιγα των φροντιστηρίων καθιερώθηκε από τον Κώστα Καραμανλή την τελευταία πενταετία, ή είναι αμαρτία-πρόβλημα της τελευταίας πεντηκονταετίας; Και το ΠΑΣΟΚ, που κυβέρνησε τη χώρα σχεδόν επί μία εικοσαετία, τι έκανε για να καταπολεμήσει την παραπαιδεία; Ποιος εμπόδισε το κόμμα της πράσινης ΑΛΛΑΓΗΣ να επιφέρει τις απαιτούμενες αλλαγές και στην Παιδεία;
Και πάμε στη δικαιοσύνη, κύριε πρόεδρε του ΠΑΣΟΚ, για την οποία είπατε ότι «υπάρχει και μια αδιαμφισβήτητη αίσθηση ότι δεν έχουμε δικαιοσύνη, αλλά ότι επικρατεί το δίκαιο του ισχυρού.» Μπράβο! Πώς το καταλάβατε κύριε Παπανδρέου; Νεοδημοκρατικό φαινόμενο είναι κι αυτό; Ή μήπως είναι απλά η εφαρμογή του νόμου της ζούγκλας που επικρατεί όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε όλες τις χώρες, αφού ο άνθρωπος χωρίς παιδεία και αξίες είναι σαν ένα αιμοβόρο ζώο της ζούγκλας που τρέφεται από τις σάρκες των φυτοφάγων;
Σχετικά με την Υγεία, κύριε Παπανδρέου, για την οποία πονάτε, δήθεν, επειδή οι Έλληνες πληρώνουν πολλά, σας ερωτώ: Μήπως τα μεγαθήρια ιδιωτικά θεραπευτήρια, όπως το Ιατρικό Κέντρο και άλλα, άνθισαν και γιγαντώθηκαν την τελευταία πενταετία κατά τη διακυβέρνηση της χώρας από την επάρατη Δεξιά; Διαβάζω εδώ ότι «Το ΙΑΤΡΙΚΟ ΑΘΗΝΩΝ Ε.Α.Ε. ιδρύθηκε το 1983 με σκοπό να καλύψει τις αυξημένες ανάγκες για παροχή υψηλής ποιότητας υπηρεσιών υγείας.» Ώστε, λοιπόν, μόλις δυο χρόνια μετά την άνοδο στην εξουσία του Ανδρέα Παπανδρέου, δηλαδή κατά την άνθιση του απόλυτου “σοσιαλισμού” στην Ελλάδα, ιδρύθηκε ο κολοσσός του Ιατρικού Κέντρου! Και επειδή το Εθνικό Σύστημα Υγείας δεν έφτασε δυστυχώς ποτέ τα ευρωπαϊκά standards, το Ιατρικό Κέντρο βρήκε πρόσφορο έδαφος στη “σοσιαλιστική” χώρα μας, και έκτοτε αυξήθηκε σφόδρα. Σήμερα ο Όμιλος του Ιατρικού Αθηνών διαθέτει οκτώ σύγχρονες νοσηλευτικές μονάδες σε διάφορα μέρη της Αττικής και ένα νοσοκομείο, το Ιατρικό Διαβαλκανικό Θεσσαλονίκης, που θεωρείται η πλέον σύγχρονη νοσηλευτική μονάδα της Ευρώπης. (Δείτε εδώ)
Κύριε Παπανδρέου, εάν ειλικρινά πιστεύετε ότι για την κακοδαιμονία της Ελλάδας φταίει αποκλειστικά και μόνο η πενταετής, αποτυχημένη ομολογουμένως, διακυβέρνηση της χώρας μας από τη ΝΔ, τότε δε γνωρίζετε τίποτα για τα αυτοκαταστροφικά και παραδοσιακά κουσούρια του Ελληνικού λαού, και θα είστε κι εσείς απλά ένας ακόμη αποτυχημένος πρωθυπουργός που θα προδώσει τα όνειρα και τις ελπίδες των ψηφοφόρων του. Η παραπαιδεία, κύριε Παπανδρέου, οφείλεται στο ότι η χώρα μας είναι ο παράδεισος του “παρα-“. Εδώ ανθεί όχι μόνο η παραπαιδεία αλλά η παρανομία γενικώς, η παραοικονομία, το παραεμπόριο, η φοροδιαφυγή, η αισχροκέρδεια, τα φακελάκια στο ΕΣΥ, τα φακελάκια στις εφορίες, στις πολεοδομίες, τα γρηγορόσημα, και κάθε τι που συνιστά τη διαφθορά που εσείς αποδίδετε αποκλειστικά και μόνο στην ηγεσία της ΝΔ. Σα λαός, κάτι δε μας πάει καλά, κι αν δεν κάνετε τη διάγνωση, κι αν δε βρείτε τη θεραπεία, η Ελλάδα θα πηγαίνει, όπως πηγαίνει, από το κακό στο χειρότερο, είτε με πράσινη κυβέρνηση, είτε με γαλάζια είτε με παρδαλή.
Ίσως τα 400 χρόνια της Τουρκοκρατίας “δουλεύουν” ακόμη στο συλλογικό υποσυνείδητο του Έλληνα και θεωρεί την εκάστοτε κυβέρνησή του ως Τούρκο αγά και τον εαυτό του ως ραγιά. Ίσως το κατάπτυστο φακελάκι έχει αντικαταστήσει το μπαξίσι – χρηματικό ποσό που έδινε ο υπόδουλος ραγιάς στον Τούρκο για να του κάνει μια εξυπηρέτηση. Ίσως το ξεγέλασμα της εκάστοτε κυβέρνησης με τη φοροδιαφυγή να είναι μια υποσυνείδητη μορφή αναρχίας εναντίον του ξένου κατακτητή. Ίσως ο Έλληνας να βλέπει ακόμη στο πρόσωπο του συμπατριώτη του που κατέχει κάποιο διοικητικό πόστο τον Τούρκο ή το γενίτσαρο.
Πάντως, κύριε Παπανδρέου, το πρόβλημά μας είναι θέμα ηθικής και πολιτικής παιδείας του Έλληνα, και χρήζει επιστημονικής ανάλυσης από ειδικούς. Και καμία κυβέρνηση, όσο ενάρετη, έντιμη και ικανή και αν είναι – και εύχομαι να γίνει το θαύμα και να είναι η δική σας κυβέρνηση το πρότυπο – δε μπορεί να απαλείψει ως δια μαγείας τα εγγενή και διαχρονικά προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας, αν πρώτα δεν αλλάξει νοοτροπία ο ελληνικός λαός και κυρίως η πολιτικο-οικονομική ολιγαρχία που τον εκμεταλλεύεται και τον εξαπατά..
Όμως τα ακόμη πιο “πατριωτικά” τα φύλαξε ο κ. Παπανδρέου για τις απαντήσεις σε ερωτήσεις που δέχτηκε μετά το πέρας της ομιλίας του. Με τη φόρα που είχε πάρει εναντίον της Νέας Δημοκρατίας o πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, όταν ρωτήθηκε και για την Αστυνομία υπενθύμισε το ρόλο που είχε παλιά η Αστυνομία, η οποία είχε φακελωμένους, όπως είπε, πολλούς Έλληνες. Αυτή, τόνισε, είναι μία διαχρονική αντίληψη της Δεξιάς στην Ελλάδα. Διέσυρε δηλαδή και την Ελληνική Αστυνομία, ανασύροντας από το οστεοφυλάκιο και εμφυλιοπολεμικές ιστορίες που πιθανότατα δεν ήταν γνωστές στο ακροατήριό του. Δείτε εδώ
Και για να “θάψει” ακόμη πιο βαθιά τη ΝΔ, αναφερόμενος στα γεγονότα του περασμένου Δεκεμβρίου τόνισε ότι επί των ημερών του ΠΑΣΟΚ δεν νοείτο να πυροβοληθεί 15χρονος. Με άλλα λόγια η ΝΔ είχε δώσει στην Αστυνομία την εντολή να πυροβολεί στο ψαχνό! Προφανώς στο κεφάλι του κ. Παπανδρέου η ΝΔ ταυτίζεται με τη Χούντα, και αυτά που είπε είναι κατάλοιπα από κείνα που άκουγε από τον πατέρα του εναντίον της Δικτατορίας και των συνταγματαρχών πριν από 40 χρόνια, όταν ήταν ακόμη έφηβος. Επειδή όμως στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάνε για σκοινί, κι επειδή ο λαός έχει αδύνατη μνήμη, κι εμένα δε μου αρέσουν οι άδικοι καταλογισμοί, θα θυμίσω ότι επί της δεύτερης πρωθυπουργίας του Ανδρέα Παπανδρέου, ένας άλλος αστυνομικός είχε πυροβολήσει έναν άλλο άτυχο μαθητή, το Μιχάλη Καλτεζά, που ήταν κι αυτός δεκαπεντάχρονος – κοίτα σύμπτωση! (Δείτε εδώ) Θα του άρεσε του κ. Παπανδρέου να πήγαινε ο τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο εξωτερικό και να κατηγορούσε τον πατέρα του ότι είχε δώσει εντολή στην Αστυνομία να πυροβολεί στο ψαχνό;
Αλλά και το θεσμό της Δικαιοσύνης κατασυκοφάντησε ο “πατριώτης” κ. Παπανδρέου, ξεσκίζοντας και γελοιοποιώντας εντελώς τόσο την πατρίδα του (δηλαδή τη θετή πατρίδα του διότι ο Jeffrey είναι γεννημένος στην Αμερική). Είπε μεταξύ άλλων: «είναι ανησυχητικό το φαινόμενο της παρέμβασης της Δικαιοσύνης στα πολιτικά πράγματα. Υπάρχει, είπε, μια σειρά υποθέσεων που “μυρίζουν” διαφθορά και τις οποίες η κυβέρνηση αρνείται να φέρει στη Βουλή προς εξέταση. Και όχι μόνο αρνείται, πρόσθεσε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, αλλά βρίσκει και αρκετούς συμμάχους στο χώρο της δικαιοσύνης. Αυτή η πρακτική υπογράμμισε υπονομεύει το δημοκρατικό πολίτευμα.» (Δείτε εδώ)
Αχ, κύριε Παπανδρέου μου! Φαίνεται πως δεν αποδεχτήκατε ακόμη την αμαρτωλή ιστορία του κόμματός σας και των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ! Όλοι το ίδιο είστε κύριε Παπανδρέου στο φαΐ, στη ρεμούλα, στη διαπλοκή και στη συγκάλυψη. Και πράσινοι και μπλε, όλοι στο ίδιο καζάνι της διαφθοράς βράζετε, δυστυχώς για την Ελλάδα! Το όντως βρώμικο 1989 το ξεχάσατε; Ο Κοσκωτάς δεν υπήρξε ποτέ; Το γιουγκοσλαβικό καλαμπόκι που το βαφτίσατε ελληνικό ήταν αποκύημα της φαντασίας της Δεξιάς; Η μεγάλη απάτη στο χρηματιστήριο το 1999-2000 ήταν ανύπαρκτη; Οι βαλίτσες της Siemens που το κόμμα σας έλαβε είναι ανύπαρκτες; Αυτά όμως δεν τα διατυμπανίζουμε προς τα έξω!
Λοιπόν, επειδή νιώθω ότι χάνω τα λόγια μου μιλώντας σε ώτα μη ακουόντων, τελειώνω τονίζοντας το εξής: Την επόμενη φορά που θα πάτε στο εξωτερικό και θα επιχειρήσετε πάλι να συκοφαντήσετε, να διασύρετε και να μειώσετε την Ελλάδα, ταυτίζοντάς την με τη Δεξιά, να ξέρετε ότι αυτογελοιοποιείστε στη συνείδηση όλων εκείνων που έχουν στοιχειώδη νοημοσύνη και κάποιες ηθικές και πολιτικές αξίες. Μειώνετε το κύρος σας σαν ηγέτη και δυσφημείτε τον εαυτό σας. Είδατε κανέναν άλλο εν δυνάμει πρωθυπουργό να πηγαίνει στο εξωτερικό και να εξευτελίζει τη χώρα του, στο όνομα μιας δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης που δε γουστάρει; Δεν ξανάγινε αυτό στην οικουμένη κι ούτε θα ξαναγίνει, εκτός κι αν κάποιος έχει ψυχολογικά προβλήματα οπότε πρέπει να καταφύγει σε ψυχοθεραπεία.
Τώρα καταλαβαίνω γιατί ο λαός, με το αλάνθαστο αισθητήριο που διαθέτει, σας φέρνει δεύτερο και καταϊδρωμένο στο ερώτημα των δημοσκοπήσεων για την καταλληλότητά σας ως πρωθυπουργού, και μάλιστα παρά την παταγώδη αποτυχία του Καραμανλή. Κάτι ξέρει ο λαός. Προτιμάει το ΠΑΣΟΚ από τη ΝΔ, αλλά εσάς σας θεωρεί το αδύνατο χαρτί! Όχι, ο λαός δεν είναι σχιζοφρενής! Το ένστικτό του δε λαθεύει. Για προσέξτε το αυτό σας παρακαλώ, προτού μας συσσωρεύσετε κι άλλες συμφορές όταν γίνετε πρωθυπουργός της χώρας μας.
Α, ναι, παρά λίγο να ξεχάσω και το ανέκδοτο που είπατε πώς όταν με το καλό ανεβείτε στην εξουσία θα καταπολεμήσετε και το νεποτισμό! Μακάρι να το κάνετε, αλλά δεν πείθετε, αφού είστε ο ίδιος προϊόν νεποτισμού… Μάλιστα προκαλέσατε ελαφρώς, όταν είπατε στην ομιλία σας, στο London School of Economics, «Είμαι τυχερός που έχω δύο καλούς συμβούλους: το γιο μου Ανδρέα και την κόρη μου, τη Μαργαρίτα, που φοιτά εδώ, στο Λονδίνο.» Νάναι καλά τα παιδιά και να προοδεύουν. Άραγε προαλείφονται κι αυτά για την πολιτική; Και μετά οι Έλληνες βαυκαλιζόμαστε με την ιδέα ότι απαλλαχτήκαμε από τον αναχρονιστικό θεσμό της βασιλείας…
Και επειδή η γλώσσα λανθάνουσα λέει την αλήθεια, κάποια στιγμή ο κ. Παπανδρέου είπε στο ακροατήριό του: «Μην εμπιστευθείτε το πεπρωμένο σας σε κάποια ανώτερη δύναμη, ούτε σε κάποιον ηγέτη, που θα σας υποσχεθεί τον επίγειο παράδεισο, ή που δηλώνει πως θα σας σώσει.» Μετά από τέτοια δήλωση, θα φταίει ο άνθρωπος αν τον εμπιστευθούμε ότι θα μας σώσει με την πράσινη ανάπτυξη; Αμ δε θα φταίει, αφού μας προειδοποίησε! Αλλά το χειρότερο, που θα το αφήσω σ’ εσάς να το σχολιάσετε για να μην παραφερθώ, είναι η δήλωση να μην εμπιστευθούν οι νέοι το πεπρωμένο τους σε κάποια ανώτερη δύναμη! Τι εννοούσε άραγε; Μάλλον για μεταφυσική δύναμη μιλούσε, αφού στη συνέχεια αναφέρθηκε και σε φυσικό ηγέτη.
Μην παραλείψετε να δείτε το σχετικό VIDEO.