Σε’ σενα μιλάω, ναι!
Τι μουρμουρίζεις; Είσαι πολύ απασχολημένος να ρουφάς το καπουτσίνο σου για να μου δώσεις σημασία;
Ναι, το ξέρω ότι έχεις εξαιρετικά σημαντικές δουλειές να κάνεις, όπως ν’ ακούς προσεκτικά το χαζοκούτι που σου κάνει πλύση εγκεφάλου ή να χαζεύεις πρωϊνάδικα που εμπλουτίζουν τις ελάχιστες γνώσεις σου με όλων των ειδών τις άχρηστες πληροφορίες. όπως τι ποτό ήπιε η τραγουδίστρια μαζί με το κατά τριανταπέντε χρόνια νεότερο αγόρι της ή πώς τσιγαρίζεται το κρεμμυδάκι παρέα με το σκορδάκι.
Επίσης, πρέπει να ενημερωθείς για το πρόγραμμα του υποψηφίου τάδε και δείνα, αποτυχημένοι επαγγελματικά οι περισσότεροι και θα ήθελα να…
ήμουν βουλευτής αλλά δεν τα κατάφερα που τώρα βάζουν πλώρη για δήμαρχοι, περιφερειάρχες και ευρωβολευτές (είναι καλές οι προμήθειες από τις πλάκες στις πλατείες, είναι καλοί οι μισθοί στις Βρυξέλλες και το Στρασβούργο).
Εξάλλου, υπάρχει και το πρωτογενές πλεόνασμα (που δεν έχεις ιδέα τι πάει να πει αλλά κουνάς το κεφάλι σαν να είσαι απόφοιτος από London-School-of-Economics και άνω) και τα ψίχουλα που θα μοιράσουν στους χαχόλους για να τους ξαναψηφίσουν.
Ναι, έχεις δίκιο είσαι πολυάσχολος/η και ας μην έχεις δουλειά, γιατί η κρίση σε πέταξε έξω από την παραγωγική διαδικασία, γιατί «η οικονομία δεν ήταν ανταγωνιστική και έπρεπε να μειωθεί το κόστος εργασίας και να καταργηθεί το εργατικό δίκαιο», και ας χρωστάς σε όλο τον κόσμο (να μην πούμε για τις τράπεζες) γιατί ζεις με δανεικά κι’ αγύριστα, κι’ ας μην έχεις στον ήλιο μοίρα (γιατί κάποιοι φρόντισαν πολύ καλά γι’ αυτό, βάζοντάς σε σε μνημόνια που δεν έχουν λησμόνια).
Το κόμμα σου πάνω απ’ όλα, αλίμονο!
Σε ακούω να φωνασκείς στα καφενεία, στο χέρι κομπολόι και στο στόμα ψευτομαγκιά: «θα δουν αυτοί τι θα πάθουν, θα τους ρίξω μαύρο, θα το ρίξω στη ΧΑ, θα ψηφίσω μικρά κόμματα για να τους σκάσω», αλλά μετά, στην κάλπη και με το πρωτογενές πλεόνασμα να έχει ήδη ξοδευτεί για τα κοινόχρηστα, το ξανασκέφτεσαι και λες «όμως μια ζωή ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, αριστερός, κεντρώος, δημοκράτης, σοσιαλιστής, πειραματόζωο κλπ, δεν μπορώ να τους το κάνω αυτό, έχω ελπίδα, προσωρινά είναι τα μέτρα, θα περάσουν (γύρω στο 5450), έκαναν λάθη κι αυτοί αλλά προσπαθούν, δεν λέω, μου έταξαν ότι θα βρουν δουλίτσα στο παιδί, αχ, τι να κάνω, τους έχω αδυναμία».
Ναι, καλά το λες, αδυναμία τους έχεις, γι’ αυτό είσαι τόσο αδύναμος και ασήμαντος.
Δεν έχεις να φας, χρωστάς το σπίτι στην τράπεζα και πανωτόκια από δέκα κάρτες, όταν την εποχή των παχιών αγελάδων η γυναίκα σου ψώνιζε σαν τρελή, το χαράτσι έγινε μόνιμο εν αντιθέσει με το παιδί σου που δεν του ανανέωσαν τη σύμβαση και πήρε πόδι, οι φόροι πέφτουν στο κεφάλι σου με ταχύτητα νετρονίων, σε απειλούν από το πρωί έως το βράδυ ότι θα σε κλείσουν φυλακή αν δεν τους πληρώσεις, οι ληστές αλωνίζουν στη γειτονιά σου, αν αρρωστήσεις θα πεθάνεις σαν το σκυλί στ’ αμπέλι αφού δεν έχεις ιδιωτική ασφάλεια, τις προάλλες κηδέψατε τον φίλο σας με έρανο όταν απελπισμένος φούνταρε από το παράθυρο, αλλά είπαμε «το κόμμα σου κόμμα σου».
Και τελεία σου!
Γιατί τελειωμένο σε έχουν και στο δείχνουν με κάθε ευκαιρία.
Αδυνατείς να τους πάρεις στα σοβαρά ενώ αυτοί σου έχουν δηλώσει ότι δεν αστειεύονται.
Σαν τον ληστή που κραδαίνει το πιστόλι στα μούτρα σου κι εσύ νομίζεις ότι είναι ψεύτικο και σου κάνει πλάκα.
Σου λένε κατάμουτρα ότι θα χρωστάς μέχρι και τα λείψανα των προγόνων σου, τις μασέλες της μάνας σου, την παρθενιά της κόρης σου, τα αγέννητα παιδιά σου, το έδαφος και το υπέδαφος της χώρας σου, τα βράχια και τους ύφαλους, αλλά εσύ εκεί, αμετανόητος.
Τι κι’ αν πεινάς; Κάνεις τράκα από αυτούς που έχουν, τους «βολεμένους», τους «δημόσιους υπάλληλους», «τους έχοντες», που τους βρίζεις μαζί με το χαζοκούτι αλλά σε αυτούς προστρέχεις να σε βοηθήσουν να επιβιώσεις.
Όπου υπάρχει ακόμη περίσσευμα ανθρωπιάς, γιατί η κρίση έφερε ανείπωτη σκληρότητα και ψύχρα στις καρδιές μας.
Ζητιανεύεις, κλαίγεσαι, σφίγγεσαι, με κάποιο τρόπο τα καταφέρνεις κουτσά στραβά, έως πότε δεν ξέρεις, αφού σε φορολογούν από το πρώτο ευρώ, το άγονο χωράφι με τις πέτρες που βρήκες από τον πατέρα σου, το κοτέτσι που έβαλες δυο κότες ίσα να τρως κανένα αυγουλάκι. Σου φορολογούν και τις κότες αλλά και τον κόκορα του γείτονα που τις γυροφέρνει, αφού θα έχεις προστιθέμενη αξία από τις ορμές του.
Σου ξεπουλάνε τα πάντα, σαν να ήταν τα αμπελοχώραφα του παππού τους, αλλά εσύ συνεχίζεις να μην νοιάζεσαι.
Σου καίνε τη σημαία, αλλά «ποιος ενδιαφέρεται», σύμβολο εθνικιστικής προπαγάνδας και μικροαστικού σκοταδισμού, σου είπε η αριστερή θολοκουλτούρα κι’ εσύ τους πίστεψες, όπως πίστεψες ότι οι πολιτικές που ακολουθεί η Ε.Ε. (που με ψέμα και δόλο σε έβαλαν για να σε φάει ο λύκος στην κυριολεξία) ακολουθεί τεχνοκρατικές πολιτικές και δεν διαπράττει εθνοκτονίες επιβάλλοντας την αλλαγή της δημογραφικής σύνθεσης με τα διάφορα Δουβλίνα.
Βυθίζεσαι στην αποχαύνωση και την απάθεια σαν τον Τιτανικό, σε λίγο θα φουντάρεις. Σκασίλα σου μεγάλη, όμως, αφού έτσι σ’ έφτιαξαν.
Συνέχισε να βλέπεις το χαζοκούτι και τους μεγαλόσχημους «δημοσιογράφους» με τους παχυλούς μισθούς και τα διαμαντικά στο λαιμό τους.
Συνέχισε να πιστεύεις ο,τι σου πασάρουν, συνέχισε να φοβάσαι και τη σκιά σου (αφού ο Πούτιν, σου λένε, τα βάζει με τη Δύση), συνέχισε να τρέμεις στην ιδέα ότι η Ελλάδα θα «βγει στις αγορές», «θα γυρίσει στη δραχμή», «δεν θα έχει δανεισμό από την ΕΚΤ και το ΔΝΤ» και αυτό φυσικά θα είναι καταστροφικό γιατί η Ελλάδα δεν μπορεί να είναι ανεξάρτητη αλλά πάντα ραγιάς και σκλάβος των ορέξεων των κορακιών της Υ/Ε.
Μέχρι και την Τράπεζα της Ελλάδας ιδιωτικοποίησαν, και κανείς δεν ξέρει ποιοι είναι ακριβώς οι μέτοχοι, το σημαντικό είναι ότι παραμένεις στη ζώνη του ευρώ!
Συνέχισε να πιστεύεις κάθε είδους ανοησία που σου σερβίρουν, άλλωστε σου είχαν πει ότι η χώρα σου πρέπει να μπει στα μνημόνια για να έχει να πληρώνει μισθούς και συντάξεις, ασφαλιστικά ταμεία και νοσοκομεία.
Δύο μνημόνια μετά, η χώρα είναι γεμάτη άνεργους, άστεγους, εξαθλιωμένους, χωρίς ασφάλεια, χωρίς υγεία, χωρίς καν ένα μέτρο γης να θαφτούν από κάτω, αφού ακόμη και τα νεκροταφεία στοιχίζουν και στην Ελλάδα ούτε οι νεκροί δεν βρίσκουν ανάπαυση καθώς όποιος δεν έχει συγγενείς που να μπορούν να πληρώνουν τον ξεθάβουν!
Συνέχισε να μην αντιδράς, συνέχισε να δέχεσαι παθητικά τον θάνατό σου, τη συντριβή σου, την καταστροφή σου ενώ αυτοί, που εσύ ανέδειξες στην εξουσία με την ψήφο σου, πλουτίζουν όλο και περισσότερο, εκτελώντας σαν καλοί υπάλληλοι τις εντολές των πολυεθνικών συμφερόντων.
Και αυτό το λες Δημοκρατία, και πώς όχι, αφού στο μάθημα της ιστορίας έκανες κοπάνα και ιδέα δεν έχει σε τι χώμα πατάς και κατοικείς.
Γι’ αυτό και το λερώνεις, γι’ αυτό και θα το χάσεις.
Μόνο μην κατηγορείς τους άλλους, μην κάνεις τον καμπόσο στους ομοίους σου απειλώντας, ωσάν την απατημένη ότι θα κερατώσεις τον άντρα σου με τον πρώτο τυχόντα, κι’ ας έχει σύφιλη και AIDS, και θα σου κοστίσει τη ζωή σου!
Η κατάστασή σου ένα όνομα μόνο έχει:
ΑΠΟΚΤΗΝΩΣΗ!
Σε λυπάμαι!
Εκάτη