Τότε φυλάκιζαν τους αγωνιστές!
Σήμερα φυλακίζουν και δολοφονούν τη σκέψη.
Γράφει ο Θύμιος Παπανικολάου
Η δικτατορία είναι μια συνήθεια του αίσχους:
Μια μηχανή που σε καθιστά κωφάλαλο,
Ανίκανο να ακούσεις, ανήμπορο να μιλήσεις
Και τυφλό σε ό,τι είναι απαγορευμένο να κοιτάξεις.
Εντουάρντο Γκαλεάνο
Κάθε δικτατορία είναι μια «μηχανή», που πρώτα απ΄ όλα καταδιώκει και βασανίζει τους νέους. Καθεστώς στείρο, όπως είναι, μισεί θανάσιμα καθετί που μεγαλώνει και κινείται. Πολλαπλασιάζει μόνο τις φυλακές και τα νεκροταφεία. Δεν μπορεί να παράγει τίποτε άλλο από κρατούμενους, πτώματα, ρουφιάνους και εξόριστους. Το να είσαι νέος και μάλιστα πολιτικοποιημένος νέος, για τη δικτατορία είναι έγκλημα.
Οι αφηγήσεις για τη δικτατορία της 21ης Απριλίου είναι «αφηγήσεις» καπηλείας, ηρωποίησης, πολιτικής εξαργύρωσης, «αφηγήσεις» νάρκωσης και λήθης. Και αυτή η πρόσφατη ιστορία μας έχει δοθεί μασκαρεμένη και αφυδατωμένη από τα πολιτικά της μηνύματα.
Αυτή η «ιστορία» σε σχέση με την αληθινή ιστορία, είναι όπως ο εφιάλτης σε σχέση με τα βιώματα της πραγματικής ζωής. Η αλήθεια και η μυθολογία διαπλέκονται και τη θέση των πολιτικών αιτημάτων και μηνυμάτων έχει πάρει το ωχρό πρόσωπο εκείνων που επιδιώκουν όχι μόνο να σβήσουν τις αγωνιστικές μνήμες, αλλά και να επιβάλλουν τον ολοκληρωτισμό του αυτοκρατορικού λόγου.
Εξατμίζουν την ιστορική ουσία, δαιμονοποιούν κάποιες εξωτερικές όψεις της δικτατορίας και τις έννοιες με αρνητική συναισθηματική φόρτιση για να επικαλύψουν και να εξωραΐσουν το ιστορικό παρόν.
Αυτό το μικρό κείμενο δεν αποπειράται την αποκατάσταση της ιστορίας. Δεν είναι ιστορικό κείμενο. Απλώς θέλει να επισημάνει ότι ο σημερινός κυρίαρχος πολιτικός λόγος είναι ένας ταριχευμένος πολιτικός λόγος που αφού έχει μετατρέψει την ιστορία της χούντας σε μούμια Αιγυπτιακή τη χρησιμοποιεί για να επικαλύψει το σύγχρονο εφιάλτη: Το μακάβριο ολοκληρωτισμό της πλανητικής αυτοκρατορίας.
Ο σύγχρονος σκοταδισμός
Η χούντα της 21ης Απριλίου μπροστά στην πλανητική χούντα που ζούμε σήμερα φαντάζει σαν αποκριάτικος καίσαρας. Η δικτατορία της 21ης Απριλίου φυλάκιζε τους αγωνιστές και τους αντιπάλους της. Η σημερινή δικτατορία του πλανητικού κράτους υπερβαίνει αυτά τα όρια, είναι χωρίς όρια. Φυλακίζει και δολοφονεί ανθρώπους και ιδέες, αποδομεί την Ιστορία, ακρωτηριάζει συνειδήσεις, ανατρέπει τους μηχανισμούς τη σκέψης: Επιβάλει την ενιαία σκέψη και την ενιαία ταυτότητα.
Οι συνταγματάρχες δεν μπορούσαν να εξοντώσουν τις ιδέες και την ελπίδα. Σήμερα έχουν τελειοποιηθεί τα βασανιστήρια της επιβολής της σιωπής και της καλλιέργειας του τρόμου, έχει αναχθεί σε επιστήμη η τεχνική εξόντωσης των ανθρώπων, των ιδεών και της ελπίδας.
Η Νέα Tάξη χρειάζεται ανθρώπους που να αισθάνονται ελεύθεροι και ανεξάρτητοι, μη υποκείμενοι σε καμιά εξουσία ή αρχή ή συνείδηση, ωστόσο πρόθυμους να δέχονται διαταγές, να κάνουν ό,τι απαιτούν από αυτούς, να εφαρμόζουν καλά στην κοινωνική μηχανή, χωρίς τριβή, ανθρώπους που να μπορούν να καθοδηγούνται χωρίς εξωτερική βία, να ποδηγετούνται χωρίς ηγέτες, να παρακινούνται χωρίς σκοπό. Σήμερα θέλουν πλάσματα με στενό, μίζερο μυαλό, ταπεινά περιχαρακωμένο στην απληστία και στην ατομική αναρρίχηση. Θέλουν πλάσματα άβουλα, χειραγωγήσιμα, πειθαρχημένα, γρανάζια της κοινωνικής μηχανής: Ο σκοταδισμός στην πιο ακραία, μοχθηρή και εφιαλτική του μορφή.
Τα ιδεώδη της Νέας Εποχής
Το ιδεώδες της παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας μας είναι η υπνωτική αρμονία, η μηχανοποίηση της σκέψης, ο λήθαργος του υποκειμένου. Γι αυτό οι μηχανισμοί της πλανητικής Χούντας στοχεύουν:
* Στην αποδόμηση της ιστορίας, της συλλογικής συνείδησης και των αγωνιστικών παραδόσεων. Κατακερματίζουν τον «παλαιό» κοινωνικό ιστό, με πρόσχημα την ενημέρωση και τον προβληματισμό. Κατακερματίζουν τον «ιστό» της σκέψης και της Έκφρασης με πρόσχημα την ελευθερία της σκέψης και της έκφρασης.
*Στην παράλυση της σκέψης και της βούλησης. Υποσκάπτουν τη λογική αποδομώντας κάθε αυτονόητο και κάθε κοινωνικό κριτήριο. Η «νέα λογική» θεωρεί κάθε άποψη εξ ίσου έγκυρη, γιατί ο καθένας είναι φορέας της δικής του αλήθειας. Καταργούν στην πράξη τη λογική, όταν υποβιβάζουν σύνθετες έννοιες στο επίπεδο των αγοραίων απλουστευτικών εξισώσεων. Καταστρέφουν τη σκέψη με τις σούπες των κοινοτοπιών και την ασυδοσία της «ατομικής άποψης». Παραλύουν τη λογική διαμέσου της τυπικής και της «δημοκρατικής» τήρησης ίσων αποστάσεων μεταξύ δικαίου και αδίκου, θύματος και θύτη, καταπιεσμένων και καταπιεστών, βίας και αντι-βίας, καλού και κακού κλπ. Καταστρέφουν, τέλος, κάθε κοινωνικό, ταξικό, πνευματικό, ηθικό, εθνικό, θρησκευτικό έρεισμα του ανθρώπου με το δογματικό πλουραλισμό.
* Στην κατασκευή πραγμάτων και ανθρώπων χωρίς σύνορα, χωρίς όρια, χωρίς περιορισμούς: «ανοικτά σύνορα», πολύ-πολιτισμικός πολτός, ανοχή χωρίς όρια, πάθη και ένστικτα χωρίς όρια, δηλαδή άνθρωποι χωρίς αναστολές, χωρίς δισταγμούς, χωρίς ενοχές, νοσηρά ατομικιστές, εν δυνάμει απατεώνες και που θα είναι περήφανοι για το ρεαλισμό τους και τον κυνισμό τους…
Με δύο λόγια η σύγχρονη δικτατορία της Νέας Τάξεις έχει ως έμβλημά της το μίσος για τη σκέψη και τη βούληση και στοχεύει στην κατασκευή ανθρώπων δειλών, μοιραίων και άβουλων οι οποίοι θα ανέχονται τα πάντα και θα παρακολουθούν, δίχως να το αντιλαμβάνονται, την αποσάθρωση και αποτέφρωση του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος.
Ο αόρατος πόλεμος
Με τη Χούντα των συνταγματαρχών είχαμε να κάνουμε με συμβατικό πόλεμο. Αυτή μας δίωκε, μας φυλάκιζε, μας βασάνιζε, αλλά διατηρούσαμε πλήρη διαύγεια του πνεύματός μας, είχαμε επίγνωση της ήττα μας. Γνωρίζαμε δηλαδή ότι η εξωτερική ελευθερία μας είχε αλωθεί, αλλά η ελευθερία της σκέψης και της βούλησής μας, συνακόλουθα και της δράσης μας παρέμενε αλώβητη. Συνεπώς η υποδούλωσή μας ήταν προσωρινή.
Με τη σημερινή Χούντα της Νέας Τάξης ο πόλεμος είναι αόρατος, δραματικά πιο επικίνδυνος και καταστροφικός από ένα συμβατικό πόλεμο. Σήμερα ο εχθρός ( η πλανητική Χούντα) στρέφεται επιπλέον και κατά της λογικής, για να την απορυθμίσει, στρέφεται και κατά της βούλησης, για να την αλώσει. Η Νέα Χούντα εξοντώνει δηλαδή και τη σκέψη και τη βούληση, με τα παραπλανητικά δολώματα της «ελευθερίας χωρίς όρια, χωρίς σύνορα, χωρίς περιορισμούς». Γεννά ηττημένους χωρίς διαύγεια πνεύματος, ώστε να έχουν επίγνωση της ήττας τους, ηττημένους υπερήφανους για την ήττα τους…
Ας μην υπερτιμούμε και δαιμονοποιούμε, συνεπώς, τη βαρβαρότητα των «συμβατικών» δικτατορικών καθεστώτων, επικαλύπτοντας και αποκρύπτοντας ή εξωραΐζοντας τον εφιάλτη του σύγχρονου φασισμού της Νέας Τάξης: Αυτό που κάνει η ηττημένη και καλοαναθρεμμένη «αριστερά»…