Γράφει η Μαρία Σεφέρου
Η μια μετά την άλλη, οι διάφορες γειτονιές της Αθήνας παίρνουν γεύση κουκούλας για να μη μείνει, ως φαίνεται, καμία παραπονεμένη. Διότι οι κουκουλοφόροι είναι παιδιά με έντονο το περί “δικαίου” αίσθημα και δε θέλουν ν’ αδικήσουν κανένα! Επέδραμαν, λοιπόν, χτες το μεσημέρι στην καρδιά της αριστοκρατικής Αθήνας καμιά σαρανταριά κουκουλοφόροι και “πού πονεί και πού σε σφάζει”, που λέει και η παροιμία. Με σιδηρολοστούς, βαριοπούλες και τσεκούρια επέπεσαν μετά μανίας σε καταστήματα, τράπεζες και αυτοκίνητα και τα έκαναν γυαλιά-καρφιά, διαταράσσοντας τη μακαριότητα εκατοντάδων ανέμελων πολιτών που απολάμβαναν τον καφέ τους κι έκαναν τα ψώνια τους. Το σκηνικό βεβαίως είναι συνηθισμένο εις το Καραγκιοζιστάν και δεν θα ’πρεπε ν’ αποτελεί είδηση, αλλά τα Μέσα Μαζικής Εξαθλίωσης δε χορταίνουν από τέτοια θεάματα. Βλέπε λεπτομέρειες εδώ.
Οι νεαροί ήταν, λέει, ομοιόμορφα ντυμένοι με μαύρες στολές, κουκούλες και μπότες και, αφού τελείωσαν την “υψηλή” αποστολή που τους είχαν αναθέσει τ’ αόρατα αφεντικά τους, αποσύρθηκαν με την ησυχία τους στη Νομική “Σχολή”, ένα από τα άντρα ασυλίας που διαφυλάττουν γι’ αυτούς ως κόρην οφθαλμού οι πανεπιστημιακοί “δάσκαλοι” της νεοελληνικής συμφοράς. Στο δρόμο τα άτακτα “παιδάκια” άφησαν τυπωμένα φέιγ-βολάν, όπου ανέφεραν πως εκφράζουν την υποστήριξή τους σε αναρχικό που βρίσκεται φυλακισμένος για ληστεία και απαιτούν την απελευθέρωσή του.
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος επανέλαβε τη χιλιοειπωμένη και μηδέποτε υλοποιούμενη διαβεβαίωση ότι «η κυβέρνηση και ολόκληρη η κοινωνία είναι αποφασισμένοι να μην επιτρέψουν σ’ αυτά τα στοιχεία να παρεμποδίσουν την λειτουργία της πόλης και να προκαλούν ζημιές στις περιουσίες ανυποψίαστων πολιτών. Ασφαλώς δεν θα πετύχουν τα σχέδιά τους»
Όπως ήταν αναμενόμενο, στα χθεσινοβραδυνά “μενού” των δελτίων ειδήσεων το κύριο πιάτο ήταν τα μεσημεριανά ανδραγαθήματα των κουκουλοφόρων. Μεγάαλο πάρτι! Άνοιξα κι εγώ τον ALTER για να δω τι και πώς, και βλέπω το Νίκο Χατζηνικολάου να ξελιγώνεται στα γέλια καθώς αντάλλασσε σχόλια με τον άλλο “μεγάλο” της Δημοσιογραφίας το Μάκη Τριανταφυλλόπουλο. Προσπάθησα να μπω στο πνεύμα του πολυβραβευμένου παρουσιαστή ειδήσεων για να καταλάβω κι εγώ ποιο ήταν το αστείο και γιατί γελούσε, αλλά δεν μπόρεσα. Θυμήθηκα απλά το «γελά ο μωρός καν τι μη γελοίον ει»… Ερωτώ, όμως, τον κ. Χατζηνικολάου αν θα γελούσε το ίδιο σε περίπτωση που οι κουκουλοφόροι είχαν κάψει το δικό του μαγαζί ή τη δική του λιμουζίνα. Θα το θεωρούσε και τότε ένα χαριτωμένο αστείο; Η οργή μου για το μεγαλοδημοσιογράφο που γελούσε ήταν τώρα μεγαλύτερη από εκείνη που είχα νιώσει για τους αδίστακτους κουκουλοφόρους, και αυτή ήταν η κύρια αιτία να γράψω τούτο το κείμενο…
Πριν προλάβω να συνέλθω από το σοκ, ή μάλλον από την αηδία, βλέπω την κυρία Κάτια Μακρή να υψώνει τη φωνή της με αγανάκτηση και να καταγγέλλει την Αστυνομία που δεν έκανε καμία σύλληψη. Θέλω λοιπόν να της απαντήσω μέσα από τούτο άρθρο ότι τα ΜΜΕ και κάποια ούλτρα “προοδευτικά” κόμματα, με τη μακροχρόνια εμπάθειά τους εναντίον των αστυνομικών και το διασυρμό που τους έχουν κάνει, τους έχουν “ευνουχίσει”, αγανακτήσει και φοβίσει, με αποτέλεσμα να μη μπορούν πια να λειτουργήσουν όπως θα έπρεπε. Δεν έχουν ούτε τον ενθουσιασμό ούτε τη θέληση να διακινδυνεύσουν τη ζωή τους για την προστασία μιας αχάριστης κοινωνίας που τους χλευάζει και τους μισεί, και που όταν ένας αστυνομικός πέφτει με αυτοθυσία πάνω στο καθήκον του λένε “ας πρόσεχε”, ενώ όταν κατά λάθος προκαλεί το θάνατο κακοποιού αποκαλούν όλους τους αστυνομικούς συλλήβδην “μπάτσους, γουρούνια, δολοφόνους”, ζητώντας την κεφαλή του άτυχου αστοχήσαντος επί πίνακι….
Βέβαια, το πώς η Αστυνομία έφτασε στην αναποτελεσματικότητα που έφτασε το γνωρίζει ακόμη και ο ελάχιστα ενημερωμένος πολίτης αυτής της χώρας. Οι μόνοι που τάχα δεν το γνωρίζουν, και απορούν σαν τις μωρές παρθένες, είναι οι δημοσιογράφοι, οι οποίοι σήμερα το βράδυ διερρήγνυαν και πάλι τα ιμάτιά τους γιατί η Αστυνομία δεν επενέβη, αφού δυο τρεις αστυνομικοί βρίσκονταν στο άλλο τετράγωνο, και άλλοι κανά δυο πάρα κάτω. Μα τι να σου κάνουν πέντε-έξι αστυνομικοί απέναντι σ’ ένα μενόμενο πλήθος ντοπαρισμένων και αποφασισμένων κουκουλοφόρων, όταν μάλιστα τους απαγορεύεται να χρησιμοποιήσουν το όπλο τους, κι όταν τα ΜΜΕ στέκονται με το χέρι στη σκανδάλη για να τους εκτελέσουν έτσι κι ανοίξει καμιά μύτη;
Ας υποθέσουμε όμως ότι τα ΜΑΤ έφταναν στο Κολωνάκι σε χρόνο DT και ορμούσαν κατά των κουκουλοφόρων με τα εργαλεία που διαθέτουν για τέτοιες περιπτώσεις. Θα έπεφταν τα κατάλληλα χημικά και οι κροτίδες κρότου-λάμψης και θ’ άρπαζαν μερικούς από το χέρι ή το πόδι για να τους φορέσουν τις χειροπέδες. Οι υπόλοιποι κουκουλοφόροι θ’ αντιδρούσαν βίαια, θα επακολουθούσε μάχη σώμα με σώμα, οι συλληφθέντες δεν θα ήταν πρόθυμοι να οδηγηθούν στην Ασφάλεια και γι’ αυτό θα σέρνονταν κατά γης, θα υπήρχαν ίσως και κάποιοι τραυματισμοί, και το βράδυ, τα Μέσα Μαζικής Εξαθλίωσης θα οργίαζαν εναντίον των αστυνομικών με τους γνωστούς απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς, δείχνοντας και τις κατάλληλες φωτογραφίες για να τονίσουν τις αστυνομικές “βαρβαρότητες”. Διότι δεν φαντάζομαι να φαντάζεται κανείς ότι η Αστυνομία μπορεί να κάνει συλλήψεις προσφέροντας μπουκέτα με λουλούδια, ή ότι οι συλληφθέντες θα προσέρχονταν στην Ασφάλεια ειρηνικά, αγκαζέ με κάποιον αστυνομικό. Τι λέτε; Δεν γίνονται αυτά ούτε στα παραμύθια. Πόσο μάλλον στην κοινωνία μας όπου η βία των κακοποιών, κουκουλοφόρων και μη, έχει αποδείξει ότι δεν έχει όρια.
Αυτά τα λίγα είχα να πω επί του προκειμένου, και να εκφράσω τους φόβους μου ότι αν δεν αποκατασταθεί η τιμή, η αξιοπρέπεια, ο σεβασμός και η κατανόηση που οφείλουμε όλοι, και πρώτα τα κόμματα και τα ΜΜΕ, να έχουμε προς τους πενιχρά αμειβόμενους αστυνομικούς, που ασκούν το πιο άχαρο και επικίνδυνο λειτούργημα, οι αθλιότητες με τους κουκουλοκουμπουροφόρους θα συνεχίζονται κάπως έτσι και χειρότερα. Κι αν δεν αρθεί το άσυλο των δημοκρατικώς ανιάτων στα πανεπιστήμια, εκεί θα κρύβονται οι κακοποιοί μετά από τις βαρβαρότητές τους, και μην περιμένουμε θα δούμε σαν κοινωνία άσπρη μέρα.
Κατά τ’ άλλα δεν προάγει την κοινωνική ειρήνη και ομόνοια όταν οι δημοσιογράφοι και οι αντιπολιτευόμενοι πολιτικοί τα ρίχνουν όλα στην κυβέρνηση, την όποια κυβέρνηση, επειδή δε δίνει διαταγή στους αστυνομικούς να πυροβολούν στο ψαχνό. Εδώ που φτάσαμε, χρειάζεται συστράτευση για συλλογική και συνετή αντιμετώπιση του προβλήματος της εγκληματικότητας και της τρομοκρατίας.