Η γεωπολιτική των αγωγών και της ενεργειακής εξάρτησης είναι βασικό στοιχείο των εξουσιαστικών σχεδιασμών. Σε αυτή την παγκόσμια σκακιέρα, λαοί και διεθνές δίκαιο έρχονται σε δεύτερη μοίρα μπροστά στις μεθοδεύσεις υπερδυνάμεων που εποφθαλμιούν στον έλεγχο τόσο των ενεργειακών πηγών όσο και των διαύλων διάθεσης τους. Η περίπτωση της Θράκης είναι ενδεικτική για το πως καλιεργούνται σενάρια εκμετάλλευσης ακόμα και πληθυσμιακών ομάδων προς όφελος των αντικρουόμενων μεγαθηρίων. Αντίστοιχη είναι και η επιβουλή Βουλγαρικών εδαφών με πρόσχημα την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και οι αλληλεπιδράσεις που δημιουργούνται σε Βουλγαρία – Ελλάδα. Εμφανέστερη αυτών, η συντονισμένη προσπάθεια δημιουργίας πλασματικής εχθρότητας ανάμεσα στον Βουλγαρικό και Ελληνικό λαό.
Η μουσουλμανική μειονότητα της Βουλγαρίας αγγίζει τις 700,000 ψυχές, κοντά στο 10% του συνολικού πληθυσμού και απαρτίζεται από Πομάκους, Τουρκόφωνους, Τατάρους, Μουσουλμάνους Τσιγγάνους και άλλες μικρότερες ομάδες. Η Άγκυρα ακολουθώντας την πάγια τακτική της, προσπαθεί να εγείρει αίσθημα Τουρκοφροσύνης βάσει των θρησκευτικών φρονημάτων. Τα προβλήματα με τους ψευδομουφτήδες είναι παρόμοια με την Ελλάδα. Παρά τα γεγονότα του 1994 όπου η Βουλγαρική κυβέρνηση καθαίρεσε τους 
εγκάθετους μουφτήδες, σταδιακά η Άγκυρα επανάκτησε τον έλεγχο τοποθετώντας δικούς της ανθρώπους ως θρησκευτικούς ηγέτες. Με παρόμοιες μεθοδεύσεις η Άγκυρα αρνείται την Πομακική ταυτότητα και αναφέρεται ισοπεδωτικά σε “Τούρκους” της Βουλγαρίας τους οποίους υπολογίζει σε 800,000 ή αλλιώς 13% επί του συνολικού πληθυσμού. Η “Κίνηση Δικαιωμάτων και Ελευθεριών” (MRF) που εκφράζει τη μειονότητα εκπροσωπείται με 34 έδρες στη Βουλγαρική βουλή, με 13% ποσοστό στις πρόσφατες εκλογές καταλαμβάνοντας την τρίτη θέση.
Το γεγονός αυτό δείχνει την αναστροφή της Τουρκικής επιρροής με την αγαστή συνεργασία των ΗΠΑ, μέσα σε μόλις 14 χρόνια από την αποδυνάμωση της σκληρής πολιτικής που ακολούθησε το Κομμουνιστικό καθεστώς έναντι της πρώτης απόπειρας αποδόμησης του Βουλγαρικού έθνους από την Τουρκία και τον Λευκό Οίκο. Ο τότε πρόεδρος Zhivkov με την ομπρέλα της Μόσχας, διαβλέποντας την Δυτική μεθόδευση, εξαπέλυσε διωγμό όχι μόνο στις κεφαλές της Τουρκικής προπαγάνδας αλλά και σε ολόκληρο τον πληθυσμό που ήθελε να αυτοχαρακτηρίζεται “Τουρκικός”. Το σχέδιο λοιπόν αποκοπής των πηγών ενέργειας της Μόσχας από τη Δύση ακυρώθηκε.
Τώρα, με την τριμερή συμφωνία Ρωσίας, Βουλγαρίας, Ελλάδας τα αντικρουόμενα συμφέροντα έχουν εξαπολύσει ένα πλέγμα επικοινωνιακών ενεργειών και εμπλοκής για να διαφυλάξουν τα συμφέροντα τους.
Η Ρωσία έχει το πλεονέκτημα των παραδοσιακών σχέσεων. Ως προς την Ελλάδα, προέβη σε ενέργειες κοινωφελούς χαρακτήρα όπως ενίσχυση κατά τη διάρκεια των πυρκαγιών ώστε να διατηρήσει το λαϊκό έρεισμα που διαθέτει. Ως προς την πολιτική σκηνή, ταυτίστηκε με τον Έλληνα πρωθυπουργό, Κώστα Καραμανλή δημιουργώντας επισφάλειες για τη συνέχιση του έργου σε περίπτωση εκλογικής ήττας του πρωθυπουργού. Επομένο είναι να αρνείται την ύπαρξη Εθνικών μειονοτήτων τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Βουλγαρία.
Ως προς τη Βουλγαρία, η Ρωσία έχει συγκεκριμένους μοχλούς πίεσης με πρώτο το φυσικό αέριο. Η ανακατασκευή του πυρηνικού εργοστασίου στο Κοζλοντούι επανήλθε στο τραπέζι από την πλευρά της Ρωσίας, υπάρχει όμως ένσταση από την ΕΕ. Το έργο είναι εξέχουσας σημασίας για την Βουλγαρική οικονομία.
Οι ΗΠΑ χρησιμοποιούν άλλους τρόπους διείσδυσης και επιβολής συμφερόντων. Ο πλέον συνηθισμένος είναι η χρήση των μειονοτήτων κατά το δοκούν.
Δεύτερος τρόπος είναι η ενεργοποίηση του πολιτικού Λόμπυ που ελέγχει μέσα σε κάθε χώρα το οποίο είναι βέβαια υπερκομματικό. Θυμάστε τη στάση της ΥΠΕΞ, την “περίεργη” κωλυσιεργεία του κου Χατζηδάκη που εξόργισε τον Καραμανλή, την στάση Αλαβάνου κλπ.
Τρίτος τρόπος είναι η ενεργοποίηση των “μέσων επιρροής”: διευθυντές ειδήσεων ορισμένων ΜΜΕ, ΜΚΟ, αλλά και παρακρατικές οργανώσεις που λειτουργούν αφανώς ή συντεταγμένα με στρατιωτικές δομές.
Προς το παρόν, η Ρωσία φαίνεται να κυριαρχεί, γεγονός που φέρνει το τελευταίο χαρτί ενεργοποίησης μειονοτήτων ενεργά στο τραπέζι από την πλευρά των ΗΠΑ. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως, η αποσταθεροποίηση θα συσπειρώσει Ελλάδα και Βουλγαρία λόγω κοινών χαρακτηριστικών.
Σε αυτή την κατεύθυνση έχει ξεκινήσει μια σωρευμένη δημιουργία φυλετικού μίσους μεταξύ Βουλγαρικού και Ελληνικού λαού που θα λειτουργήσει ανασταλτικά σε ανάληψη συντονισμένης δράσης μεταξύ των δύο χωρών.
Στην Ελλάδα γίνεται εκτενής αναφορά σε κάθε έγκλημα που εμπλέκονται Βούλγαροι υπήκοοι. Παράλληλα, στο θέμα των Σκοπίων επεισέρχονται ανύπαρκτες προσωπικότητες εγείροντας θέμα εδαφικών απαιτήσεων σε Ελληνικά εδάφη, υπερθεματίζοντας ουσιαστικά τις Σκοπιανές θέσεις με Βουλγαρική αλυτρωτική προβιά. Δεν παραθέτουμε συνδέσμους και θεωρούμε λάθος όσους κάνουν έμμεση διαφήμιση σε έμμισθους πράκτορες βγάζοντας τους από την ανυπαρξία τους.
Στον αντίποδα, στη Βουλγαρική κοινή γνώμη δημοσιοποιούνται εκτενώς κατασκευασμένες υποθέσεις που καλλιεργούνται και γιγαντώνονται εντός Ελληνικού κράτους δίνοντας την εντύπωση ότι ο Ελληνικός λαός μισεί τον Βουλγαρικό. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της Αμαρύνθου για την οποία θα μιλήσουμε αναλυτικά στο άμεσο μέλλον. Η δημιουργια και διασπορά ψευδών ειδήσεων όμως είναι χαρακτηριστική για το πως το Lobbying και τα ΜΜΕ λειτουργούν ακόμα και εκτός νόμου μένοντας βεβαίως στο απυρόβλητο:
Εφημερίδες και κανάλια έβγαλαν απόφαση διατυμπανίζοντας τον “βιασμό” πριν ακόμη τελειώσει η προανάκριση. Κανείς δεν τιμωρήθηκε. Αυθαίρετα δε άρχιζαν να μιλούν για “ρατσιστικό έγκλημα” ενώ τα Βουλγαρικά μέσα αναπαρήγαγαν αυτές τις κατασκευασμένες ειδήσεις (καθ’ ότι δεν είχε αρχίσει καν η προανάκριση).
Πολιτικοί του Lobby όπως ήταν αναμενόμενο, ανέλαβαν έργο. Αποκορύφωμα, η δήλωση της Ντόρας Μπακογιάννη που χαρακτήρισε την υπόθεση “απαίσιο κρούσμα ρατσισμού” από το βήμα του συνεδρίου για τη συνεργασία των ευρωπαϊκών νεολαιών (!)
Οργάνωση κινούμενη σε φασιστικά πρότυπα (μελανοχιτώνες) κατέφθασε στο χωριό που διαδραματίστηκε το συμβάν με πολυτελή πούλμαν, προκειμένου να “διαμαρτυρηθεί”, με την παρουσία βέβαια των ΜΜΕ για να αναμεταδώσουν την ενέργεια. Βλέπετε την συντονισμένη δράση και των τριών παραγόντων που προαναφέραμε.
Τραγική ειρωνία: Την ίδια περίοδο στην ίδια περιοχή ένα 16χρονο ορφανό κορίτσι βιάσθηκε, βασανίσθηκε και υπέσθει ανίατη βλάβη από αλλοδαπό. Γι’ αυτή την άτυχη κοπέλα δεν υπήρξε καμία οικονομική ενίσχυση, καμία δήλωση συμπαράστασης, καμία προβολή. Ο σεξισμός σε όλο του το μεγαλείο.
Παρόμοια περίπτωση προς εκμετάλλευση και αυτή της Κωνσταντίνας Κούνεβα η οποία προς τιμήν της, απαγόρευσε την οποιαδήποτε καπηλεία της εγκληματικής ενέργειας που έγινε σε βάρος της. Την παραποίηση ενός ταξικού – σεξιστικού εγκλήματος δηλαδή και τη μετατροπή του σε “αντιβουλγαρικό – ρατσιστικό”.
Σε κάθε περίπτωση, οι αποφάσεις περνούν από τα χέρια των λαών που μπορούν με συνονισμένη δράση να διαφυλάξουν τα συμφέροντα τους έναντι της όποιας οικονομικής ολιγαρχίας.