Ελαιόλαδο: Το δώρο των θεών και ο βιασμός του από τα καρτέλ

Ο χυμός της ελιάς, το παρθένο ελαιόλαδο δηλαδή, διαθέτει ευεργετικές εφαρμογές τόσο στη διατροφή όσο και σε πλείστες άλλες μορφές χρήσης. Από επαλείψεις, αντιοξειδωτική – αντιρυτιδική δράση, ενάντια στην τριχόπτωση, ενυδατική κ.α.
Όλα αυτά εφ’όσον είναι στην πρωτογενή του μορφή δίχως οποιαδήποτε βιομηχανική επεξεργασία. Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε έκλπληκτοι έναν πακτωλό εκατομμυρίων να διαχέεται στα ΜΜΕ με σκοπό τη δυσφήμιση του παραγωγού και την “οσιοποίηση” των πολυεθνικών που λυμαίνονται την πρωτογενή παραγωγή και κερδοσκοπούν βιάζοντας οτιδήποτε φυσικό, καθιστώντας το όχι μόνο άχρηστο αλλά και επικίνδυνο για την ανθρώπινη και πλανητική υγεία. Αναδημοσιεύουμε τις αποκαλύψεις ενός παραγωγού έτσι όπως ανερτήθησαν στο press-gr. 

Καρτέλ και στο λάδι!

, .

ΙΔΟΥ….

Κατά τη διάρκεια της Μινωικής περιόδου, το ελαιόλαδο αποτελούσε την βάση της κρητικής οικονομίας. Απομεινάρια αυτής της σχέσης μπορούν ακόμα να επισημανθούν στα σωζόμενα χειροποίητα αντικείμενα που υπήρχαν στο παλάτι της άλλοτε παντοδύναμης πολιτείας της Κνωσού.
Η Αθηνά, θεά της σοφίας, αφιέρωσε την ελιά στην πόλη που είχε το όνομά της, την Αθήνα, ως απόδειξη των δεσμών της με την πόλη.
Ένα κλαδί ελιάς σε μορφή στεφανιού ήταν το χρυσό μετάλλιο που απένειμαν στους νικητές των αρχαίων ολυμπιακών αγώνων. Σύμφωνα με το μύθο τα στεφάνια αυτά προέρχονταν από μια ελιά που είχε φυτέψει ο ίδιος ο Ηρακλής.
Ο Όμηρος αποκαλούσε το ελαιόλαδο “χρυσό υγρό” και ο Ιπποκράτης “μεγάλο θεραπευτή”.
Σήμερα, στη σκιά των μεγάλων παραδόσεων και των μύθων, η Ελλάδα στηρίζεται ακόμα στην ελιά. Υπάρχουν 120.000.000 ελαιόδενδρα στην Ελλάδα, ή με μιαν άλλη θεώρηση, σε κάθε Έλληνα πολίτη αντιστοιχούν 12 ελιές. Η Ελλάδα είναι η τρίτη μεγαλύτερη παραγωγός εδώδιμων ελιών και ελαιόλαδου παγκοσμίως και κατέχει το 16% της διεθνούς αγοράς ελαιόλαδου. Πάνω από 450.000 οικογένειες εξαρτώνται από την παραγωγή ελαιόλαδου ως αρχική ή δευτερεύουσα πηγή εισοδήματος.
Η ελιά αποτελεί ταυτοχρόνως παγκόσμιο σύμβολο της ειρήνης και σύμβολο της Ελλάδας.
Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι το δέντρο της ελιάς μεγάλωσε και έθρεψε αμέτρητες γενιές Ελλήνων, κερδίζοντας έτσι τη θέση της ως αναπόσπαστο τμήμα του ελληνικού πολιτισμού.
Το ελαιόλαδο και οι ελιές, αποτελούν μία από τις κατηγορίες των ποιοτικών Ελληνικών προϊόντων που θα παρουσιαστούν στο 1ο Διεθνές Συνέδριο Ελληνικής Βιομηχανίας Τροφίμων, Οίνων, Ποτών, και Γαστρονομίας.
Ελιές

Σήμερα, η Ελλάδα παράγει περίπου 120.000 τόνους επιτραπέζιων ελιών ετησίως.
Η εξαγωγή επιτραπέζιων ελιών είναι μια από τις σημαντικότερες γεωργικές εξαγωγές της χώρας.
Η συγκομιδή αρχίζει τον Οκτώβριο για τις επιτραπέζιες ελιές και συνεχίζεται για περίπου δύο μήνες, ανάλογα με τον τύπο ελιάς και τη γεωγραφική τους θέση.
Οι πράσινες ελιές – ουσιαστικά λιγότερο ώριμες από τις αντίστοιχες μαύρες – μαζεύονται πρώτες.
Στη συνέχεια συλλέγονται όλες οι μεγάλες μαύρες ελιές που αποτελούν έναν από τούς πιο γνωστούς “μεζέδες” της χώρας: οι σφιχτοδεμένες ελιές Καλαμών με την μυτερή άκρη και οι ζουμερές ελιές της Άμφισσας σε μια ποικιλία καφέ, μαύρων και μωβ χρωμάτων. Η τελευταία ποικιλία που μαζεύεται από το δένδρο είναι η ζαρωμένη μαύρη ελιά, η οποία ωριμάζει στα κλαδιά. Η συγκομιδή της μπορεί να γίνει ακόμα και το Μάρτιο και συντηρείται σε χονδρό αλάτι και όχι σε άλμη.
Στις σαλάτες οι ελιές είναι εύγευστες και ταιριάζουν με όλα τα είδη των λαχανικών, όπως με τις φρέσκες ώριμες ντομάτες, τα αγγούρια, τις πιπεριές, τα κρεμμύδια και άλλα. Συνδυάζονται επίσης θαυμάσια με τα λαχανικά που συντηρούνται στο ελαιόλαδο η στην άλμη, όπως οι ψημένες κόκκινες πιπεριές, το κουνουπίδι κ.ά.
Οι Έλληνες χρησιμοποιούν τις ελιές και σε μερικές σάλτσες που έχουν ως βάση τη ντομάτα και σερβίρονται με μακαρονάδες.
Υπάρχουν διάφορες πίτες και είδη ψωμιού που ολοκληρώνονται γευστικά μόνο με ελιές. Σε μερικά μέρη της χώρας, φαγητά κατσαρόλας περιλαμβάνουν συχνά ελιές. Ένα τέτοιο πιάτο προέρχεται από την Ζάκυνθο, όπου οι πατάτες μαγειρεύονται με κρεμμύδια, ντομάτες και μαύρες ελιές. Στην ηπειρωτική χώρα, οι ελιές ψήνονται και σερβίρονται σαν μεζές, και στην Κρήτη, ένας από τους πιο νόστιμους μεζέδες είναι οι “οφτές ελιές” δηλαδή οι ψημένες ελιές. Αυτή η διαδικασία εντείνει τη γεύση και το άρωμα της ελιάς και την κάνει ένα από τα καλύτερα ορεκτικά της ελληνικής κουζίνας.
Τα τελευταία χρόνια, η ελιά έχει κατακτήσει τη φαντασία των σύγχρονων δημιουργών, έτσι ώστε στη σημερινή ελληνική κουζίνα οι ελιές χρησιμοποιούνται παντού: στα φαγητά κατσαρόλας, στα τηγανητά, στα ψωμιά, στις πίτες, στις σάλτσες, στη γέμιση, και σε πολλά άλλα.
Ελαιόλαδο

Παρόλο που το ελαιόλαδο παράγεται στην Ελλάδα πάνω από 4000 χρόνια, έχει και σημαντικό παρόν αλλά και ελπιδοφόρο μέλλον. Αναγνωρίζεται παγκοσμίως για την αγνότητα και την εξαιρετική γεύση του και αποτελεί ένα από τα κορυφαία ποιοτικά ελληνικά προϊόντα. Η μοναδική του θέση στην ελληνική διατροφή αποδεικνύεται από το γεγονός ότι είναι η βάση όλων των ελληνικών παραδοσιακών συνταγών.
Ακόμη και σήμερα τα ελαιόδενδρα στην Ελλάδα έχουν την ίδια αντιμετώπιση που είχαν και 2500 χρόνια πριν. Οι κάτοχοι τους τα αγαπούν και τα φροντίζουν.
Όπως και στο παρελθόν, η καλλιέργεια της ελιάς είναι ακόμα κυρίως οικογενειακή επιχείρηση. Και όπως συμβαίνει σε κάθε οικογενειακή επιχείρηση όπου οι άνθρωποι δένονται με το αντικείμενο της δουλειάς τους, έτσι και στην καλλιέργεια της ελιάς οι Έλληνες “αγκαλιάζουν” κάθε δένδρο τους με μοναδική προσοχή και φροντίδα.
Η καλλιέργεια της ελιάς είναι διεσπαρμένη σε όλη τη χώρα, παρόλο που η Πελοπόννησος και η Κρήτη κατέχουν πάνω από το 65% της συνολικής παραγωγής. Η μέση ετήσια παραγωγή ελαιόλαδου είναι 350.000 τόνοι.
Η μακροχρόνια καλλιέργεια, σε συνδυασμό με ευνοϊκό κλίμα και τις ποικιλίες που έχουν προσαρμοσθεί στο ελληνικό έδαφος συμβάλλουν στην παραγωγή ελαιόλαδου κορυφαίας ποιότητας παγκοσμίως.
Το 80% του ελληνικού ελαιόλαδου έχει τη διάκριση “έξτρα παρθένο” την κορυφαία κατηγορία ταξινόμησης στον κόσμο. Το γεγονός αυτό καθιστά την Ελλάδα τον μεγαλύτερο παραγωγό “έξτρα παρθένου” ελαιόλαδου στον κόσμο. Η ανώτερη ποιότητα του ελληνικού “έξτρα παρθένου” ελαιόλαδου αναγνωρίζεται στο διεθνές εμπόριο, και είναι ο λόγος για τον οποίο 150-200 χιλιάδες τόνοι του καλύτερου ελαιόλαδου εξάγονται στην Ιταλία και την Ισπανία και πωλούνται ακριβότερα σε σχέση με ελαιόλαδα άλλης προέλευσης.
Σε διεθνές επίπεδο, η Ελλάδα έχει τη μεγαλύτερερη κατά κεφαλήν κατανάλωση ελαιόλαδου, με το μέσο Έλληνα να καταναλώνει περισσότερα από 15 κιλά ετησίως. Δεύτεροι έρχονται οι Ισπανοί, με 11 κιλά κατά κεφαλήν κατανάλωση ετησίως.
Τα βιολογικά ελαιόλαδα και οι ελιές ειδικής προέλευσης, γίνονται όλο και πιο δημοφιλή στην εσωτερική αγορά σημειώνοντας αύξηση περισσότερο από 30% ετησίως.
Έρευνες δείχνουν ότι το ελαιόλαδο είναι η υγιέστερη επιλογή μεταξύ άλλων φυτικών ελαίων και είναι αναπόσπαστο τμήμα μιας ισορροπημένης διατροφής. Το ελαιόλαδο συμβάλλει στη μείωση της LDL χοληστερόλης χωρίς να επηρεάζει τα επίπεδα της HDL χοληστερόλης. Προστατεύει από τις διάφορες ασθένειες, και μειώνει την αρτηριακή πίεση. Μειώνει την πιθανότητα καρκίνου του μαστού κατά 45%, και επίσης θεωρείται ότι παίζει ρόλο στην μείωση του καρκίνου του εντέρου. Προστατεύει από την γήρανση των κυττάρων και ενισχύει τη μνήμη. Επίσης, συμβάλλει στην υγεία του κεντρικού νευρικού συστήματος και των εγκεφαλικών κυττάρων.
Ποιοτικές κατηγορίες
Υπάρχουν τρεις κατηγορίες ελαιόλαδου: Παρθένο, εξευγενισμένο(ραφιναρισμένο) και πυρηνέλαιο.
Παρθένο ελαιόλαδο
Παράγεται από την πολτοποίηση του καρπού είτε με μηχανικά μέσα είτε με άλλες φυσικές επεξεργασίες σε συνθήκες που δεν αλλοιώνουν τη σύνθεσή του. Αυτές οι επεξεργασίες περιορίζονται στο πλύσιμο, το διαχωρισμό, τη φυγοκέντριση και το φιλτράρισμα.
Στη συνέχεια, τα παρθένα ελαιόλαδα ταξινομούνται σύμφωνα με την οξύτητά τους. α) Εξαιρετικά παρθένο ελαιόλαδο είναι η κορυφαία κατηγορία με ελεύθερη οξύτητα όχι μεγαλύτερη από 0,8 γρ. ανά 100 γραμμάρια. Είναι ιδανικό για τις σαλάτες και τις σάλτσες.
β) Παρθένο ελαιόλαδο, με ελεύθερη οξύτητα που δεν υπερβαίνει τα 0,2 γρ. ανά 100 γραμμάρια. Είναι ιδανικό για το μαγείρεμα.
Εξευγενισμένο ελαιόλαδο
Αυτή η κατηγορία είναι ένα μίγμα εξευγενισμένου και παρθένου ελαιόλαδου. Η ελεύθερη οξύτητα δεν μπορεί να υπερβεί τα 0,1 γρ ανά 100 γραμμάρια.
Πυρηνέλαιο
Αυτή η κατηγορία είναι ένα μίγμα εξευγενισμένου πυρηνέλαιου και βρώσιμου παρθένου ελαιόλαδου. Η ελεύθερη οξύτητα δεν μπορεί να υπερβεί τα 0,1 γρ ανά 100 γραμμάρια.
Ηλιέλαια και λοιπά βρωμ-έλαια!!!
Δείχνουν ελαιόλαδο όταν μιλάνε για το νοθευμένο ηλιέλαιο και δεν συγκινείται κανείς!!!
Το πρώτο βήμα: Η δυσφήμηση του ελαιόλαδου.
Αφού πρώτα κατηγόρησαν συλίβδην και μάλιστα με κρατικής επιχορήγησης ενορχηστρωμένη διαφήμιση, την αποφυγή αγοράς χύμα ελαιόλαδου σε τενεκέ, από τους δράστες-αγρότες παραγωγούς (άλλωστε τι πολυεθνικές θα ήταν!), ωθήσανε τους καταναλωτές στα ράφια των Σούπερ Μάρκετ να αγοράσουν τα δικά τους τυποποιημένα και ελεγμένα υποτίθεται λάδια.
Έτσι οι σούπερ ενημερωμένοι καταναλωτές κατάπιαν με περισσή λαιμαργία το δόλωμα λες και ανακάλυψαν την πυρίτιδα και έστρεψαν περιφρονητικά την πλάτη σε φίλους, πατριώτες, συναδέλφους και συγγενείς παραγωγούς, που χρόνια τους προμήθευαν στην πόρτα τους φθηνό αγνό παρθένο λαδάκι ελιάς, αγοράζοντας τώρα ακριβότερα το ελαιόλαδο από τα Σούπερ Μάρκετ για να είναι σίγουροι υποτίθεται για την ποιότητά του και την υγεία τους. Κούνια που τους κούναγε όμως !
Το δεύτερο βήμα: Η στροφή στα σπορέλαια.
Με μεθοδευμένες κινήσεις άρχισε η υπερ-διαφήμιση των σπορέλαιων, μαργαρινών και των συναφών προϊόντων για να κόψουν πελάτες από το ακριβό υποτίθεται ελαιόλαδο, εκθειάζοντας τα προτερήματά τους. Για τα μειονεκτήματά τους ούτε λόγος. Και στην περίπτωση αυτή οι καταναλωτές ανταποκρίθηκαν με την ίδια λαιμαργία αγοράζοντας όλα τα φθηνά λαμπερά σπορέλαια και μαργαρίνες, νομίζοντας ότι αγοράζουν κάτι ελαφρύτερο υγιεινότερο και συνάμα ισάξιο του ελαιόλαδου. Και εδώ μάπα το καρπούζι !
Το τρίτο βήμα: Η παραπλάνηση του καταναλωτή.
Αλήθεια ποιοι καταναλωτές έχουν δει από κοντά ή σε βίντεο πως παράγονται τα σπορέλαια; Έχει αναρωτηθεί κανείς πως συλλέγονται οι καρποί, πως μεταφέρονται, αν καθαρίζονται, πως πολτοποιούνται, πως μεταφέρεται ο πολτός σε άλλα εργοστάσια και σε άλλα κράτη, πως φυγοκεντρίζονται και τι χημικά πρόσθετα ρίχνονται για να βγει το λαμπερό τους λάδι και μάλιστα σε πολύ φθηνή τιμή – περίπου όσο ένα μπουκάλι νερό; Το μόνο που γνωρίζουν σίγουρα όλοι οι καταναλωτές από προσωπικές εμπειρίες και συνεχή βίντεο είναι το πώς βγαίνει το ελαιόλαδο, πως μεταφέρονται οι ελιές στο λιοτρίβι, πως πλένονται, πως συνθλίβονται, πως φυγοκεντρίζονται με προσθήκη ζεστού νερού και πως ρέει το έξτρα παρθένο χρυσοπράσινο ελαιόλαδο στα δοχεία μεταφοράς.
Την εικόνα όμως αυτή του παραδοσιακού λιοτριβιού με το αγνό λαδάκι διάλεξαν και δείχνουν -από βίντεο αρχείου- αναιδείαστα όλα τα κανάλια την ώρα που σχολιάζουν το θέμα που προέκυψε με το νοθευμένο και καρκινογόνο βρωμο-ηλιέλαιο, συνδέοντας συνειρμικά το αγνό ελαιόλαδο μ’ αυτό σπορέλαιο!!!
Τι δουλειά έχει στην περίπτωση αυτή το βίνεο αυτό; Γιατί δεν δείχνουν βίντεο με την παραγωγή του ηλιέλαιου, αφού το θέμα αφορά ηλιέλαιο, να το δει ο κόσμος και να μη ξαναφάει ποτέ του σπορέλαια; Μήπως δεν έχουν τέτοια βίντεο γιατί δεν τους αφήνουν οι εταιρείες να πλησιάσουν καν στις εγκαταστάσεις παραγωγής; Ακόμα και στη περίπτωση αυτή που φταίει το βρωμο-ηλιέλαιο, την πληρώνει έμμεσα το ελαιόλαδο και αυτό από ηθελημένη (;) δημοσιογραφική αφέλεια ή ηλιθιότητα.
Κύριοι, δυστυχώς πρέπει να αφήσουμε τους καναπέδες και να βρούμε μόνοι μας την αλήθεια. Αν θέλουμε αγνά προϊόντα μπορούμε να τα βρούμε, φτάνει να το θέλουμε. Εμπιστοσύνη πουθενά και σε κανέναν.
JK