______________________________________________________________________________________________
Το ελληνικό (έθνος) κράτος κοντεύει να κλείσει έναν κύκλο σχεδόν δυο αιώνων μετά την ίδρυσή του, προϊόν της Επανάστασης απέναντι στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Παρά το μακρύ αυτό χρονικό διάστημα, η Ελλάδα δεν έχει διαφύγει από το πλαίσιο, τις συνήθειες και τη λειτουργία της Τουρκοκρατίας.
Το ελληνικό κράτος παραμένει διεφθαρμένο, πελατειακό, αχανές, αναποτελεσματικό, γραφειοκρατικό, απολύτως ξεπερασμένο. Από αυτό διαβιούν ο μισός πληθυσμός (δημόσιοι υπάλληλοι και έχοντες σχέση με το δημόσιο τομέα) και η κλεπτοκρατία του μεγάλου κεφαλαίου.
Οι πόλεις μας μοιάζουν με τσιμεντένιους τουρκομαχαλάδες, οι διαχειριστές της κρατικής περιουσίας με θλιβερούς μπέηδες κι αγάδες, η παραοικονομία (φοροδιαφυγή + διαφθορά) ισούται ουσιαστικά με την οικονομία, οι δημόσιες παροχές (Υγεία, Παιδεία, Ασφάλεια, Άμυνα) είναι τριτοκοσμικού επιπέδου, το μοντέλο του κεφαλαίου είναι αντεθνικό και ληστρικό, πολιτιστικά η Ελλάδα έχει χάσει κάθε ταυτότητα.
Βρισκόμαστε με αυτήν την έννοια οικονομικά στη δεκαετία του 1830, εθνικά στην αναγκαιότητα να ανακαλύψουμε ένα νέο 1909 και πολιτιστικά στο …2009 (επειδή είναι δύσκολο να ανακαλύψουμε κάτι χειρότερο στην ιστορία του ελληνικού έθνους).
Οι μεγάλοι αντίπαλοί μας δεν είναι ούτε Αμερικανοί, ούτε Άγγλοι, ούτε Ρώσοι, ούτε Γάλλοι, ούτε Γερμανοί. Οι μεγάλοι εχθροί της Ελλάδας είναι δυο: οι «φραγκολεβαντίνοι» (ευρωπαϊκή ενσωμάτωση) και οι «νεοθωμανοί» (ελληνοτουρκική συνδιαχείριση). Και στις δύο περιπτώσεις το κράτος των (νέο)Ελλήνων οδηγείται στην χρεοκοπία και τον αφανισμό.
Το ερώτημα «τι Ελλάδα θέλουμε» αποκτά έτσι ουσιαστικό περιεχόμενο.
Καταρχήν θα πρέπει να οργανώσουμε το θεσμικό μας πλαίσιο. Το Σύνταγμα και τους νόμους. Όχι με αναθεωρητική λογική, αλλά με συντακτική. Να προδιαγράψουμε το πολίτευμα, τη δημοκρατική λειτουργία, τη δομή, τα όρια και το περιεχόμενο του κράτους. Που το θέλουμε μικρό, ευέλικτο, ρυθμιστικό, κοινωνικό και προπαντός καθαρό ως προς τη δομή και την λειτουργία του. Ένα κράτος – πυρήνα της ισχυρής διεθνούς παρουσίας των Ελλήνων (ομογένεια).
Ο στόχος αυτός είναι το προαπαιτούμενο για να ανακαλύψουμε και να γνωρίσουμε εκ νέου τον Πολιτισμό μας – τον Πολιτισμό των Ελλήνων και όχι των (νέο)Ελλήνων. Να γκρεμίσουμε και να ξαναχτίσουμε τις πόλεις μας, να συγκροτήσουμε την χέρσα γη μας, να κτίσουμε τον μεγαλύτερο εμπορικό στόλο στην Οικούμενη, να διατηρήσουμε την παγκόσμια κληρονομιά της ανθρωπότητας που έχουμε υπό τον έλεγχό μας: την Ελλάδα.
Δύσκολο; Φυσικά και είναι δύσκολο. Όσο και η προσπάθεια και τα οράματα της «Φιλικής Εταιρείας» κι εκείνων όπου Γης που αγωνίστηκαν για να συγκροτήσουν τη νέα χώρα των Ελλήνων….
σσΟ: Βασική προϋπόθεση είναι να γίνουμε εμείς Φιλικοί προς τους εαυτούς μας Εταίροι.