_______________________________________________________________________________________________
Σε όλες τις χώρες του κόσμου οι κρατούμενοι το σκάνε. Αυτό έχουν στο μυαλό τους, αυτό κάνουν, όταν τους δίνεται η ευκαιρία – οι βαρυποινίτες τουλάχιστον που δεν έχουν να χάσουν τίποτα. Το πολύ-πολύ να τους πιάσουν και να τιμωρηθούν για ένα πλημμεληματάκι και σιγά τα λάχανα, τα είπαμε αυτά.
Και τι «βγαίνει» μέχρι στιγμής από την δίκη (κλικ εδώ); Ότι είχαν βοήθεια από τα μέσα, κάτι βεβαίως που όλοι καταλάβαμε από την αρχή, δεδομένης της απίστευτης σαπίλας των φυλακών, που όμως δεν είναι τωρινό φαινόμενο.
Το θέμα είναι ότι δεν υπάρχει σε όλο τον κόσμο άλλη χώρα που μια απόδραση να γίνεται … ρυθμιστής των πολιτικών εξελίξεων, όπως στην Ελλάδα. Το πρόβλημα είναι ότι η (για γέλια) πολιτική και «μηντιακή» εκμετάλλευση της απόδρασης έρχεται να την αναδείξει σαν τον πιο γελοίο κρίκο σε μια αλυσίδα γεγονότων που ξέσπασαν αμέσως μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες και οδήγησαν στην διασάλευση της εσωτερικής έννομης τάξης.
Ακούγεται κάπως «καθεστωτικό» αυτό, αλλά αφού όλοι θεωρούμε ότι δεν υπάρχει «επαναστατική κατάσταση» στην Ελλάδα, πρέπει τότε και να διερωτηθούμε σε τι οφείλεται αυτή η πρωτοφανής κοινωνική και συστημική «ανομία» που είπε και ο Γιώργος. Ευθύνεται μόνο η παροιμιώδης πλέον ανικανότητα της κυβέρνησης Καραμανλή; Ή μήπως πρέπει να μιλάμε και για μια συστηματική προσπάθεια καταρράκωσης των ήδη σοβαρά διαταραγμένων (από εποχής ΠΑΣΟΚ) θεσμικών πυλώνων της χώρας που κλιμακώνεται τα τελευταία χρόνια με τα παραδικαστικά, τα εκκλησιαστικά, τις υποκλοπές και κυρίως την τρομοκρατία;
Και ποιος είναι ο ρόλος των ΜΜΕ που είτε για λόγους ανταγωνισμού, είτε για λόγους συμφερόντων δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να προβάλλουν και να διεκτραγωδούν κι άλλο αυτήν την κατάσταση; Γιατί με αυτά που βλέπουμε και ακούμε δεν μπορούμε παρά να θέσουμε, όπως και ο φίλος i-reporter, το εξής ερώτημα: «Τι γίνεται ρε παιδιά; Πότε γίναμε Καμπούλ και δεν το πήραμε…χαμπάρι; Πότε φτιάχτηκαν 2-3 τρομοκρατικές οργανώσεις, αντάρτικο πόλεων και στρατοί που απειλούν με κοινωνικό αιματοκύλισμα;».
Ποια είναι η απάντηση σε όλα αυτά ; Η επόμενη ημέρα και ο Καραμανλής που δεν …φεύγει με τίποτα. Ο μακρύς και επώδυνος θάνατος της «μεταπολίτευσης» και η δημιουργία του «νέου» από ένα «παλιό», που είναι όμως διεφθαρμένο χρεοκοπημένο και ανεπαρκές. Κι αυτό επειδή τον πρώτο λόγο στις αλλαγές που γίνονται δεν τον έχουν οι υγιείς κοινωνικές δυνάμεις του τόπου, που για άλλα ενδιαφέρονται και κυρίως πώς να επιβιώσουν. Τον έχουν συγγενείς αποτυχημένων πολιτικών και πρωθυπουργών και παιδιά κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών που ούτε καν ελληνικά δεν ξέρουν να γράψουν.
Έχουν να δουν λοιπόν πολλά τα μάτια μας ακόμα …