Τι από τα δύο ισχύει τελικά; Τι θα έπρεπε να ισχύει;
Είναι άριστο να έχουμε στην ζωή μας μέτρο; Ή μήπως το άριστο πρέπει να είναι το μέτρο στην ζωή μας;
Ποιος είναι εκείνος ο δάσκαλος που δίδαξε με μέτρο και υπήρξε ευτυχής; Ποιος είναι εκείνος ο δάσκαλος που προσπάθησε να φτιάξει μαθητές ανώτερους από τον ίδιο και δυστύχησε; Ποιος είναι εκείνος ο άνθρωπος που μπόρεσε να αγαπήσει τα παιδιά του με μέτρο και δεν ντράπηκε για τον εαυτό του; Ποιος είναι εκείνος ο άνθρωπος που δεν προσπάθησε να δώσει και την ζωή του ακόμη για τα παιδιά του και δεν αισθάνθηκε το ρίγος το παγωμένο να τον κυριεύει και να διαπερνά συθέμελα όλο του το κορμί; Ποιος είναι εκείνος ο άνθρωπος που ερωτεύτηκε με λογική και μέτρο και αισθάνθηκε πλήρης; Ποιος είναι εκείνος ο άνθρωπος που δεν δόθηκε ολοκληρωτικά και τελειωτικά στον έρωτά του και δεν ένιωσε σαν ένας μικρός θεός; Ποιος είναι εκείνος ο άνθρωπος που χαιρόταν με μέτρο όταν βρισκόταν ανάμεσα στους φίλους του και ένιωθε γεμάτος; Ποιος είναι εκείνος ο άνθρωπος που δεν κυριεύτηκε από την άμετρη έλξη και θαλπωρή των φίλων του και δεν αισθάνθηκε δέος;
Ποιος είναι εκείνος ο άνθρωπος που μέτρησε τα όνειρά του με τον πόντο; Ποιος είναι εκείνος που έπιασε τον χάρακα και είπε ότι θα είναι τόσους πόντους δίκαιος, τόσα μέτρα ακέραιος, τόσες παλάμες ευγνώμων, τόσα κιλά φίλος και τόσα λίτρα ερωτευμένος;
Επιτέλους… ποιος είναι εκείνος που αποτόλμησε να έχει δυο πήχεις ιδανικά; Όποιος και να το έκανε, δεν κατάφερε παρά να είναι 2 σπιθαμές άνθρωπος…
Ποιος είναι εκείνος ο απολύτως αρνητικός που αρνήθηκε να περάσει από τον θετικό στον υπερθετικό βαθμό;
Ποιος είναι εκείνος που απαρνήθηκε την κατάχρηση και δεν κατέληξε να καταχραστεί τη ζωή του; Ποιος είναι εκείνος που έκανε απλή χρήση των δώρων του Θεού και τελικά δεν έζησε παρά μια ζωή άχρηστη;
Γιατί μπορεί αν δοκιμάζεις τα δώρα του Θεού με μέτρο, μπορεί να μην πληγωθείς ποτέ, μπορεί ποτέ να μην προδοθείς, μπορεί ποτέ να μην διαψευστείς, αλλά δεν θα ζήσεις ποτέ. Γιατί ποτέ και από κανένα μέτρο δεν θα ξεπηδούσε κανείς Αχιλλέας και κανείς Αλέξανδρος, και καμιά Πηνελόπη δεν θα ξαναφιλούσε τον αγαπημένο της. Καμιά αρρώστεια δεν θα γιατρευόταν αν οι ήρωες δεν ασώτευαν την ώρα τους και δεν ξόδευαν την ζωή τους αφειδώλευτα στα μουντά τα εργαστήρια. Η ανθρωπότητα πήγε μπροστά όχι χάρη στο μέτρο. Πήγε μπροστά επειδή κάποιοι δεν είχαν μέτρο.
Οι άνθρωποι που δεν έχουν μέτρο είναι καταδικασμένοι σε ένα διαρκές βάσανο. Η κοινωνία τους βασανίζει, αλλά επειδή μέσα της ξέρει τι τους οφείλει, μόλις πεθάνουν τους ευγνωμονεί. Μέτρο μπορεί – και πρέπει – να βάζει ο άνθρωπος στα υλικά αγαθά. Τα άλλα, τα σημαντικά, τα ανάερα και φευγαλέα, δεν σηκώνουν μέτρο. Δεν μπαίνουν στον χάρακα γιατί πολύ απλά δεν μπορούν να μετρηθούν. Ούτε να αναμετρηθούν. Αυτό είναι το μεγάλο τους πλεονέκτημα. Ίσως και το μεγάλο τους μειονέκτημα.
Αν ένα μέτρο πρέπει να έχει στη ζωή του ο άνθρωπος, τούτο μόνο να συλλογάται.
2 μέτρα χώμα τού φτάνουν.
Κάποτε, του περισσεύουν κιόλας…