Οι gay τα καταφέρνουν μια χαρά σχεδόν σ όλες τις δουλειές.
Είναι χαριτωμένοι,επικοινωνιακοί, δημιουργικοί, διαθέτουν φαντασία, χιούμορ, σπιρτάδα.
Αν υπάρχει ένας τομέας που κάνει προβληματική τη παρουσία τους, αυτός είναι η Πολιτική.
Πάρτε για παράδειγμα τη Ποτσουάνα, μια υπόγεια χώρα στις όχθες του Αμαζονίου.
Στη Ποτσουάνα τα τελευταία χρόνια οι κάτοικοι εκλέγουν κρυφogay, στη θέση του πρωθυπουργού.
Απο μόνο του αυτό αποτελεί, πρόβλημα. Ο συνειδητοποιημένος gay, δεν έχει λόγους να κρύβεται πίσω απο ένα μούφα γάμο και απο μια ανυπόφορη ζωή-βιτρίνα. Πόσο μάλλον πίσω απο ένα μουστάκι που ως γνωστόν είναι ο φερετζές ακόμη και του Μητσάρα του νταλικιέρη.
Πρόσφατα για παράδειγμα, βουλευτής της αντιπολίτευσης της Ποτσουάνα, αποφάσισε να χωρίσει την όμορφη συζυγό του για να ζήσει το πάθος του με τον George τον Bigman, ένα ρωμαλέο αγόρι που του πήρε τα μυαλά. Κατά πάσα πιθανότητα, ο βουλευτής θα γίνει αρχηγός του κόμματός του, πολύ πιθανόν και πρωθυπουργός.
Εκανε τη σωστή κίνηση για να δείξει στα σκοτεινά αφεντικά, ότι είναι πρόθυμος για ολα. Υπάκουη οδαλίσκη.
Τώρα να παίρνεις ένα παληκάρι που γουστάρει τη μαλαπέρδα, να τον παντρεύεις, να του κάνεις παιδιά και στη συνέχεια να τον κάνεις πρωθυπουργό, είναι επικίνδυνο για τη χώρα της Ποτσουάνα.
Ενας τέτοιος πρωθυπουργός, είναι διαρκώς εκβιαζόμενος απο διάφορά σκοτεινά και φανερά συμφέροντα τα οποία τον “κρατάνε” με οπτικοακουστικό υλικό απο την εφηβία του, τότε που έπνιγε το κουνέλι στις κουκέτες των κολλεγίων αλλά και αργότερα καθώς μεγάλωνε πλάι σε άλλα αγόρια, πολλά αγόρια.
Κανονικά θα έπρεπε οι κάτοικοι της Ποτσουάνα να επιτρέπουν σ αυτά τ αγόρια να φθάνουν ως το αξίωμα του δημάρχου. Οι δήμαρχοι δεν πειράζει να πηγαίνουν το γράμμα η να ντύνονται βασίλισσες στις παρελάσεις και να διασκεδάζουν τους πολίτες.
Ο πρωθυπουργός της Ποτσουάνα όμως, απο τη στιγμή που είναι gay και θαμώνας της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ στην εφηβία του-χανουμάκι των ισχυρών gay παπούδων του πλανήτη-δεν μπορεί παρά να εκτελεί πιστά τις επιθυμίες τους.
Η Ποτσουάνα υπέφερε πολύ απο τους gay πρωθυπουργούς της. Κινδυνεύει μάλιστα να μείνει η μισή, εξαιτίας της ευκολίας με την οποία στήνουν κώλο στους πάσης φύσεως ισχυρούς, οι gay πρωθυπουργοί της αλλά και οι δήθεν ισχυροί υπουργοί της.
Οι πρωθυπουργοί της Ποτσουάνα-όπως είναι φυσικό-αναθέτουν στους αγαπημένους τους υπουργικά πόστα αλλά και θέσεις κλειδιά της εξουσίας. Ετσι γίνεται το σύστριγγλο, της τρελής και το πληρώνουν ακριβά οι πολίτες.
Κυβερνητικό έργο όμως δεν γίνεται.
Το αν είναι gay η όχι ο Μπαράκ Ομπάμα, απασχολεί έντονα τους αμερικανούς πολίτες (και τους δημοσιογράφους), οι οποίοι παρατηρούν έλλειψη τεστοστερόνης στην αντίδραση του πλανητάρχη στη περίπτωση της BP κι οχι μόνο. Γι αυτό και αποκαλούν τον Κλίντον “μαύρο” πρόεδρο-τριγυρνούσε με το πουλί στο χέρι στο Λευκό Οίκο- και τον Μπαράκ “λευκό” πρόεδρο.
Πολλοί απο τους αναγνώστες θα σπεύσουν να με χαρακτηρίσουν ρατσίστρια. Ας μη βιασθούν.
Τους παρακαλώ ν αναλογισθούν πρώτα απ όλα που κατάντησε η εύφορη Ποτσουάνα και πόσο έχουν εξαθλιωθεί οι ζωές των κατοίκων της, εξαιτίας του γεγονότος ότι οι τελευταίοι πρωθυπουργοί της, ήταν κρυφοgay, και έρμαια, ταπεινωμένα έρμαια, τους πάθους τους…