ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΑ ΜΠΛΟΚΑ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

της Τουτουντζίδου Μαριάνθης
Με τις μεγάλες κινητοποιήσεις πρώτα των εργαζόμενων στα Μέσα Μεταφοράς και τώρα των αγροτών,ήταν και είναι αμενόμενο ότι θα επιστρατευτούν όλα τα μέσα καταστολής από την τρόικα εσωτερικού.Εκείνο όμως που δε θα πρέπει να θεωρεί δεδομένο και αναμενόμενο η κυβέρνηση είναι η στάση των πολιτών απέναντι στους αγώνες των συμπολιτών μας, καθώς και απέναντι στα κοινά μας πλέον προβλήματα και αιτήματα.
Όσο αφορά τώρα τις μεθόδους καταστολής των αγώνων, εφαρμόζονται όλες οι παλιές συνταγές πάντα με την αμέριστη συμπαράσταση σημαντικής μερίδας των ΜΜΕ.Καταρχήν,εκφράστηκε ο πόνος από τα κανάλια των εργολάβων για την ταλαιπωρία
των πολιτών-κι ας τη ζούμε πλέον καθημερινά εξαιτίας των μνημονιακών πολιτικών.Η οργή ύστερα των ταλαιπωρημένων, η οποία διογκώθηκε και προβλήθηκε ιδιαίτερα -αν και ήταν πολύ πιο ήπια από άλλες εποχές.Μετά ο Κεδίκογλου που ευτυχώς μας θύμισε τα περί εφαρμογής των νόμων…Και ήταν μόλις λίγες μέρες μετά από το φιάσκο της ψηφοφορίας στη βουλή για τη λίστα Λαγκάρντ που επικαλέστηκε τη νομιμότητα.Μας έδωσε και μια συμβουλή που τη θυμήθηκε προφανώς από τη σχολική του ηλικία:Να μη κάνουμε στους άλλους αυτό που δε μας αρέσει να μας κάνουν!!!
Φυσικά χρησιμοποίησαν και την κατασυκοφάντηση των εργαζομένων όσο αφορά τα αιτήματά τους:άλλη μια “συντεχνία” με παράλογες απαιτήσεις,για την οποία οι αποδοχές υπολογίζονται με μέσους όρους, αφενός για να εξαπατούν τους ιθαγενείς και αφετέρου για να γίνεται η σύγκριση με το μηδενικό εισόδημα ως το πλαφόν των 500 ευρώ που όρισαν για να ζούμε…Όλες οι “συντεχνίες” εξάλλου δεν μπορεί να έχουν την ίδια αντιμετώπιση ,με αυτές των τραπεζιτών,επιχειρηματιών,εφοπλιστών, με τους εκπροσώπους των οποίων ο πρωθυπουργός έσπευσε στο Κατάρ για να κλείσει συμφωνίες,ακριβώς σα να είναι η χώρα το τσιφλίκι τους.Και τέλος η επιστράτευση να παρουσιάζεται ως φυσικό επακόλουθο “της τάραξης της τάξης” που επέφερε η τρικομματική κυβέρνηση “της σταθερότητας και αξιοπιστίας” .Όσο για την ακροδεξιά στροφή στην οποία παραπέμπουν οι ενέργειές της, δε φαίνεται να την απασχολεί,ούτε για να την κρύβει πλέον…
Τώρα έρχεται η σειρά των αγροτών.Αν ο τόπος μπορεί να έχει μια ελπίδα ανάπτυξης και ανασυγκρότησης, αυτή είναι η στήριξη του πρωτογενους τομέα παραγωγής.Οι αγρότες βρίσκονται στο δρόμο όχι για να τους κατανοήσει ο Κεδίκογλου και ο Τσαυτάρης αλλά για να υπάρξει λύση στα αυτονόητα αιτήματά τους,εφόσον από την εκποίηση της ΑΤΕ ως την αύξηση του κόστους παραγωγής και τη γενικότερη σχεδιαζόμενη ΚΑΠ ,οι ίδιοι αδυνατούν πλέον να καλλιεργήσουν τα χωράφια τους,έχουν σοβαρά προβλήματα επιβίωσης,ενώ ο χαρακτηριζόμενος από την κυβέρνηση “ως πυλώνας ανάπτυξης του τόπου”, η γεωργία,φαίνεται να καταρρέει από τις εφαρμοζόμενες πολιτικές.
Καταρχήν το ερώτημα που γεννιέται είναι τι θα κάνει ο ίδιος ο πρωθυπουργός.Θα συνεχίσει να τρέχει αγχωμένος στο εξωτερικό να φέρει “επενδύσεις”πουλώντας όσο-όσο και “ανάπτυξη” με μισθούς πείνας και μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας,αδιαφορώντας για τις αντιδράσεις και τα αιτήματα της κοινωνίας;Θα συνεχίσει να αδιαφορεί για την παρατεινόμενη ανθρωπιστική κρίση που προκαλεί από την εξαθλίωση ,τη δυστυχία και την απόγνωση μέχρι το βίαιο θάνατο;Θα συνεχίζει να εφαρμόζει το μοναδικό “σχέδιο” για τη χώρα μετά και από την κυνική ομολογία των ίδιων των εμπνευστών του ότι είναι αποτυχημένο;
Προφανώς αυτό θα συνεχίσει να πράττει, εφόσον ποτέ δεν είχε κανένα όραμα,καμιά σχεδιαζόμενη άλλη πολιτική εκτός από την τυφλή υποταγή στο μνημόνιο για το οποίο-για να φρεσκάρουμε και τη μνήμη μας-πολλές φωνές εντός της χώρας από την πρώτη στιγμή διατείνονταν ότι θα είναι ολέθριο.
Και στην περίπτωση των αγροτών καμιά πολιτική απόφαση δε θα παρθεί,παρά μόνο η πάγια τακτική του “βλέπουμε και κάνουμε”ανάλογα με τις αντιδράσεις του πειραματόζωου.Αρκεί να κερδίσουν τον απαιτούμενο χρόνο να κλείσουν τις συμφωνίες με τους διαπλεκόμενους φίλους τους.Και μέχρι τότε η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ θα συκοφαντούν τους εργαζόμενους,θα κρίνονται οι απεργίες παράνομες,θα δημιουργούν σκόπιμες εντάσεις,θα εφαρμόζουν τη βίαιη καταστολή.Ο πρωθυπουργός θα συμεριφέρεται ως τριτοκλασάτος manager εντός της χώρας και ως πρόθυμος μεσίτης εκτός.
Η συγκεκριμένη κυβέρνηση που εκλέχτηκε-με όποιους τρόπους-από έναν λαό για να τον εκπροσωπεί ,είναι φανερό πλέον ότι εκπροσωπεί τις εγχώριες οικονομικές και πολιτικές ελίτ και τους ξένους συνεργάτες τους.Γι’ αυτό είναι αυταπάτη να περιμένουμε να υπερασπιστούν τις στοιχειώδεις ανάγκες των πολιτών που οι ίδιοι εξάλλου τις στέρησαν. Και είναι αυτές ακριβώς οι ανάγκες που οι αγρότες αλλά και πολλοί ακόμη εργαζόμενοι προβάλλουν επίσης με τα αιτήματά τους , αφορούν όλους μας και κρίνονται απαραίτητα για την επιβίωσή μας:κατάργηση των χαρατσιιών,συντάξεις,περίθαλψη,όρια συνταξιοδότησης κλπ.
Τα κοινά πλέον αιτήματα των εργαζομένων γίνονται αιτήματα ολόκληρης της κοινωνίας. Γι’αυτό παρόλες τις προσπάθειες της κυβέρνησης και των ΜΜΕ να δημιουργήσουν αντιπαλότητα ανάμεσα στις διάφορες κοινωνικές ομάδες,να επικαλούνται κάθε φορά συμφέροντα συντεχνιών και ενδεχόμενες παλιές “αμαρτίες” τους,δεν είναι εύκολο να πείσουν.Δεν έχουν κανένα ηθικό έρεισμα, εφόσον και οι αμαρτίες του παρελθόντος, όπου δεν θεσμοθετήθηκαν από τους ίδιους,τις επέτρεψαν και πάλι γιατί αποκόμιζαν οφέλη.Ύστερα τους βαραίνει η αντίφαση της φοροδιαφυγής,της διαφθοράς ,των σκανδάλων από τη μια και η ηθικολογία και οι τιμωρητικές πολιτικές από την άλλη.
Περισσότερο όμως δεν πείθουν γιατί αποκαλύπτεται όλο και περισσότερο η γύμνια τους, όσο αφορά το εφαρμοζόμενο “σχέδιο” για τη σωτηρία της χώρας που ταυτίστηκε με τη σωτηρία των τραπεζών.Ο μοναδικός στόχος πλέον της κυβέρνησης, αφού πέτυχε τη διάλυση του κοινωνικού κράτους για δημιουργία ιδανικών συνθηκών για επενδυτές,είναι από ‘δω και πέρα να κερδίζει όσο περισσότερο χρόνο για να ολοκληρώσει μετά την εξαθλίωση των πολιτών, την αρπαγή της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας-πάντα κατά τις δεσμεύσεις(;) της χώρας…
Αυτή επομένως η παντελής έλλειψη σχεδίου για αντιμετώπιση των προβλημάτων επιβίωσης,το φιάσκο της ανάπτυξης,ο αυταρχισμός και η ακροδεξιά στροφή της κυβέρνησης είναι οι πλέον σοβαροί λόγοι για τους οποίους οι πολίτες δεν πείθονται ότι ο “εχθρός”τους είναι ο αγρότης,ο οδηγός του τραμ,ο δάσκαλος,ο φαρμακοποιός…Η συνειδητοποίηση όλων αυτών και η αναγκαιότητα για λήψη άμεσων δράσεων ως τροχοπέδη της πορείας προς το γκρεμό,καθορίζει και τη δική μας στάση απέναντι σε κάθε κοινωνική ομάδα που αγωνίζεται.Ο διχασμός είναι ο δρόμος που υποδεικνύει και συμφέρει την κυβέρνηση,η ενότητα είναι η προυπόθεση που θα οδηγήσει στους κοινούς αγώνες ως τη μόνη ελπίδα στο σκοτάδι του νεοφιλελεύθερου αυταρχισμού.
Και τα παρκαρισμένα οχήματα των αγροτών στις εθνικές οδούς από τη μια άκρη της χώρας στην άλλη είναι μια εστία αντίστασης και ελπίδας.
Όπως τότε στα σιωπηλά χρόνια της χούντας το σύνθημα στους τοίχους:ΨΩΜΙ,ΠΑΙΔΕΙΑ,ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ…