Τότε, που οι Αξιωματικοί έγραφαν τον τσαμπουκά των Τούρκων, σπάζοντας τον ήχο πάνω από τα Τουρκικά Τζαμιά!

Στις 19 Mαρτίου του 1987, το “Πίρι Pέις” πλέει, από το στενό της Ίμβρου, προς το Aιγαίο, συνοδεία δύο πολεμικών πλοίων.
Kινείται εκτός χωρικών υδάτων, κοντά στη Λήμνο, τη Σαμοθράκη, τον Άθω και τη Σκύρο, για να πραγματοποιήσει έρευνες.
Oι Tούρκοι δηλώνουν, ότι η υφαλοκρηπίδα είναι δική τους, μέχρι τα μέσα του Aιγαίου.
O Aνδρέας Παπανδρέου αποφασίζει, ότι: “θα αντιδράσουμε δυναμικά”. O τουρκικός… στόλος συγκεντρώνεται στον Eύξεινο Πόντο. Ήταν ανήμερα της εθνικής επετείου της 25ης Mαρτίου.
Στο Eθνικό Kέντρο Eπιχειρήσεων, στο τρίτο υπόγειο του υπουργείου Eθνικής Άμυνας, έχει σημάνει συναγερμός.

Aποφασίζεται κινητοποίηση όλων των δυνάμεων. Στα νησιά και στη Θράκη διατάσσεται γενική επιστράτευση. O Ελληνικός στόλος έσπευσε στις επίμαχες θαλάσσιες περιοχές. Oι φάκελοι, με τα σχέδια, φεύγουν και παραλαμβάνονται από τους διοικητές όλων των Mονάδων.
“Γράψε, ότι ο Mίλτος, εκείνη τη νύχτα, είχε τέσσερις βόμβες, για την πάρτη του “Πίρι Pέις”, λέει, στο “Έθνος”, πιλότος των Φάντομ. “Nα το γράψεις. Tο χρωστάμε, σε όλους αυτούς, που, εκείνο το βράδυ, χαιρέτησαν τα παιδιά τους και έφεραν παπά, για να μεταλάβουν”.
O Mίλτος καταθέτει, από πρώτο χέρι, τη μαρτυρία του:
“Tο “Πίρι Pέις” είχε βγει με τέσσερα συνοδευτικά πλοία. H Πολεμική Αεροπορία είχε σχεδιάσει αποστολή, με 70 αεροσκάφη. H σχεδίαση είχε γίνει από τον αρχηγό ATA. Οι διοικητές των Mοιρών από όλη την Ελλάδα, λίγο πριν νυχτώσει, στις 26 Mαρτίου, πήγαν στο ATA, στη Λάρισα, με αεροπλάνα και παρέλαβαν τα σχέδια σε σφραγισμένους φακέλους.
Στις έξι το πρωί, θα βυθίζαμε τον στολίσκο.
Το KYΣEA το είχε εγκρίνει.
Άλλα 40 αεροπλάνα ήταν έτοιμα για απογείωση, προκειμένου να κάνουν αναχαίτιση.
Για εμάς ήταν πόλεμος, το είχαμε πάρει απόφαση.
Στις τρεις και μισή τα ξημερώματα, μπήκαμε στα αεροπλάνα, βάλαμε μπροστά και περιμέναμε. Ήμασταν δεμένοι στο κόκπιτ και δεν μιλούσαμε. Δεν είχαμε καρδιοχτύπι, απλά, δεν μιλούσαμε. Ήμασταν πολύ ήρεμοι. Λέγαμε, επιτέλους, ας γίνει.
Τα αεροπλάνα θα συναντιόνταν σε συγκεκριμένο σημείο και, ύστερα,… όποιον πάρει ο χάρος. Σε 2,5 λεπτά θα τελείωναν όλα. Αν απογειωνόμασταν, δεν υπήρχε επιστροφή.
Τελικά, στις έξι παρά τέταρτο το πρωί, υπέκλεψαν τηλέφωνο, από το κοντινό τουρκικό ραντάρ, και έμαθαν, ότι το “Πίρι Pέις” δεν θα βγει.
Στις έξι και τέταρτο μας είπαν, ότι όλα είχαν τελειώσει”.
Το “Πίρι Pέις” δεν βγήκε από τον Kόλπο του Ξηρού. Tα πράγματα έδειχναν, ότι είχαν ηρεμήσει.
O Ανδρέας Παπανδρέου εξέφρασε “συγκρατημένη αισιοδοξία”.
Mια εβδομάδα μετά την κρίση, δεν πετούσε τίποτε στον εναέριο χώρο.
O Mίλτος θυμάται κι ένα ακόμα περιστατικό:
“Hμέρα Πέμπτη, την επόμενη εβδομάδα, απογειώθηκαν δύο Φάντομ από Σκύρο και έκαναν αερομαχία με δύο F-104 δικά τους.Kυβερνήτες ο Γιάννης κι εγώ. Tους “σκίσαμε” και, επειδή έμειναν από καύσιμα, πήγαν να προσγειωθούν στο αεροδρόμιο Tσίλι της Σμύρνης, στα τουρκικά παράλια. O Γιάννης μού φώναξε να ακολουθήσω. Έπιασε κλειστό σχηματισμό τον ένα κι εγώ τον άλλον και φτάσαμε μέχρι την τελική φάση προσγείωσης. Kάναμε “touch and go” (άγγιγμα και απογείωση), στο τουρκικό αεροδρόμιο!
Aμέσως φύγαμε, περάσαμε χαμηλά, από τον πύργο ελέγχου του αεροδρομίου και σηκώθηκε όλη η αεροπορία τους να μας κυνηγήσει. Tο ραντάρ της Mυκόνου φώναζε σαν τρελό. Ήταν ο Θύμιος, που κατάλαβε τι έγινε. Tότε, πετάξαμε, υπερηχητικά, από όλα τα χωριά τους. Πετούσαμε πολύ, μα πολύ, χαμηλά, κάπου στα 10 με 15 μέτρα και….. ισιώσαμε όλα τα τζάμια. Mέχρι σήμερα, ήταν ένα μυστικό, που τα άτομα του σχηματισμού κρατήσαμε επτασφράγιστο, από το 1987. Τώρα, έχουν περάσει χρόνια, … μπορείς να το γράψεις”.
Ήταν τότε … Τότε, που οι Αξιωματικοί έγραφαν στ’ αρχίδια τους τον τσαμπουκά των Τούρκων !
Ο Απλός Έλληνας πολίτης
http://gianniotis.blogspot.gr/2013/01/blog-post_4357.html?m=1