ΤΑ «ΚΑΜΠΑΝΑΚΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΜΠΑΝΕΣ».
Δεν αναφέρομαι βέβαια στις καμπάνες των εκκλησιών αν και λόγο των ημερών είναι κάτι λογικό.
Αναφέρομαι στις «καμπάνες» της υγείας που χτυπούν πένθιμα στην Ελλάδα.
Θα αναρωτηθούν πάρα πολλοί, «ποιας υγείας»;
Εκείνης που την κομμάτιασαν, την «τεμάχισαν» ΟΛΕΣ οι κυβερνήσεις;
Εκείνης που ο κοσμάκης την χρυσοπλήρωσε και την χρυσοπληρώνει για να μπορέσει ΚΑΠΟΤΕ να την έχει, να μην πεθάνει πριν την ώρα του;
Εκείνης που έγινε βορά διαφόρων απατεώνων, οι οποίοι βρήκαν την ευκαιρία να θησαυρίσουν σε βάρος ενός ολόκληρου λαού;
Πραγματικά, ΠΟΙΑΣ ΥΓΕΙΑΣ.
Και ενώ πολλοί είναι στον κόσμο τους εξασφαλισμένοι γιατί τα «έχουν» και μπορούν να πληρώσουν ανά πάσα στιγμή γιατρούς και φάρμακα, πολλοί περισσότεροι, ΔΕΝ έχουν και πλέον δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που κινδυνεύουν ανθρώπινες ζωές.
Οι φωστήρες της πολιτικής, σχεδίασαν (και σχεδιάζουν) ένα σωρό περικοπές ΠΟΥ;
Στην υγεία (και αλλού, αλλά η υγεία μας ενδιαφέρει τώρα).
Αφού για πολλά χρόνια η χώρα μας πλήρωνε το τετραπλάσιο κόστος σε φάρμακα, αναλώσιμα κλπ (γιατί έπρεπε κάποιοι να πάρουν τις προμήθειες τους οδηγώντας στην καταστροφή τα ασφαλιστικά ταμεία) ΤΩΡΑ ΞΥΠΝΗΣΑΝ και είδαν ότι «κάτι δεν πάει καλά».
Άρχισαν οι περικοπές λοιπόν με τα όποια αρνητικά αποτελέσματα, τα οποία να είστε σίγουροι τα ΜΜΕ αποφεύγουν επιμελώς να θίξουν, και ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΥΓΕΙΑΣ (τον οποίο οι Ελληνικές κυβερνήσεις τον έχουν γραμμένο στα παλαιοτερα των υποδημάτων τους) άρχισε να χτυπά «καμπανάκια κινδύνου» για τη χώρα μας.
«Κι άλλο «καμπανάκι» από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας για την Ελλάδα
Τον κώδωνα του κινδύνου για την δραματική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το Εθνικό Σύστημα Υγείας (ΕΣΥ) κρούει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας.
Τραγικές ελλείψεις σε υγειονομικό και φαρμακευτικό υλικό, καταγγελίες ασθενών και συνεχείς προειδοποιήσεις, αλλά και αποχωρήσεις, γιατρών και νοσηλευτικού προσωπικού συνθέτουν το εφιαλτικό σκηνικό που επικρατεί αυτή τη στιγμή σε νοσοκομεία τόσο της Αττικής όσο και της περιφέρειας. Και όλα αυτά σε μια περίοδο που η προσέλευση στα δημόσια νοσοκομεία λόγω της οικονομικής κρίσης έχει αυξηθεί κατά 30%.
Όπως επισημαίνει και ο διευθυντής του Ευρωπαϊκού Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (ECDC) Μαρκ Σπρένγκερ σε συνέντευξη του στο πρακτορείο Reuters, «υπάρχουν νοσοκομεία που η οικονομική δυσχέρεια δεν τους επιτρέπει να έχουν ούτε καν τα στοιχειώδη: γάντια, ρόμπες και αντισηπτικά μαντίλια».
Επί του θέματος της κακής κατάστασης του ΕΣΥ αναφέρθηκε και ο εκπρόσωπος του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας στην Ευρώπη Ρομπέρτο Μπερτολίνι υπογραμμίζοντας ότι «οι χώρες πρέπει να είναι πολύ προσεκτικές όταν επιλέγουν τι θα κόψουν και τι θα κρατήσουν. Πρόκειται για μια πολύ σοβαρή υπόθεση που μπορεί να έχει αντίκτυπο στην υγεία του πληθυσμού άμεσο και μεσοπρόθεσμο, αυξάνοντας έτσι αντί μειώνοντας το κόστος της δαπάνης της υγείας».
Την ίδια στιγμή, η ελληνική κυβέρνηση επιρρίπτει την ευθύνη για τον «Μεσαίωνα» που επικρατεί στο ΕΣΥ στους γιατρούς, οι οποίοι σε ρόλο σαμποτέρ υποδαυλίζουν το έργο του υπουργείου και επιδιώκουν να προκαλέσουν πολιτική αστάθεια. Άραγε, θα κωφεύσει και απέναντι στις δυσοίωνες προβλέψεις των διεθνών φορέων, που αιτούνται επιτακτικά τη λύση του ζητήματος στον χώρο της ελληνικής υγείας;
Προς το παρόν, τα δεδομένα καταμαρτυρούν ότι οι διαρκείς περικοπές προσωπικού και η κατακόρυφη μείωση των κονδυλίων, ακόμη και για τα στοιχειώδη, καθιστούν ορατό τον κίνδυνο να χαθεί οριστικά η μάχη στην υγεία με μη αναστρέψιμες συνέπειες για το κοινωνικό σύνολο.»
Πως σας φάνηκε;
Μια «ωραία ατμόσφαιρα» (που έλεγε και ο Ντίνος Ηλιόπουλος) ε;
Η κυβέρνηση ρίχνει το μπαλάκι των ευθυνών στους γιατρούς, οι γιατροί στην κυβέρνηση, και στη μέση ο λαουτζίκος ποδοπατιέται γιατί όπως λέει και η παροιμία, «μαλώνουν τα βουβάλια, και την πληρώνουν τα βατράχια».
Η ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΑ και η ΑΝΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ σε όλο τους το μεγαλείο.
Και ο κόσμος περιμένει.
ΤΑ Α.Μ.Ε.Α (για να μην ξεχνιόμαστε) , ακόμα περιμένουν (και ένας Θεός ξέρει για πόσο) τις επιτροπές αναπηριών.
Περιμένουν, και πάρα πολλοί ΠΕΙΝΑΝΕ.
Βέβαια, δεν πάει να βαρόνε όσες καμπάνες θέλει;
Το μόνο αποτέλεσμα από τις «κωδωνοκρουσίες» είναι ΕΜΕΙΣ να σταυροκοπιόμαστε παρακαλώντας τον ύψιστο να μας προφυλάξει από ΟΛΟΥΣ αυτούς που διαχειρίζονται (πλέον) τις ζωές μας.
Εκείνοι;
Στον κόσμο τους, και όχι με καμπάνες, αλλά ούτε με κανόνια δεν παίρνουν χαμπάρι.
Βασίλης Τσούγκαρης
