To παρασκήνιο της επαναγοράς των ομολόγων αποκαλύπτουν οι New York Times!
H ακριβότερη επαναγορά των ομολόγων, το e-mail της Deutsche Bank και οι πιέσεις του IIF
Με τίτλο «τα hedge funds πέτυχαν αξιόλογα κέρδη στην ελληνική επαναγορά χρέους», η εφημερίδα New York Times φέρνουν στο φως το παρασκήνιο της επαναγοράς των ελληνικών ομολόγων από τη δευτερογενή αγορά, που τελικά μας στοίχισε ακριβότερα απ’ ότι υπολογίζαμε.
Εκεί που στέκεται η εφημερίδα είνια στις ρήτρες συλλογικής δράσης, τα λεγόμενα CAC’s, τα οποία είχε ενεργοποιήσει η Ελλάδα πρόσφατα, κατά της διάρκεια του PSI την άνοιξη. Όπως αναφέρει, αυτή και μόνο η κίνηση έδωσε στα funds την ευκαιρία να αποκομίσουν μεγαλύτερα κέρδη και η Ελλάδα να πληρώσει παραπάνω 2 δις ευρώ για να πραγματοποιήσει την επαναγορά.
Το δημοσίευμα αποκαλύπτεται ότι τον Νοέμβριο 2012 ο αρμόδιος επίτροπος για τις Οικονομικές και Νομισματικές Υποθέσεις Όλι Ρεν είχε λάβει ένα e-mail από το υψηλόβαθμο στέλεχος της Deutsche Bank Χακάν Βολίν. Αυτό το e-mail, σύμφωνα με την εφημερίδα, έλεγε ότι η ενεργοποίηση των ρητρών συλλογικής δράσης στην επαναγορά ελληνικού χρέους δεν θα προκαλούσε προβλήματα είτε στην Ελλάδα είτε στη ζώνη του ευρώ, ενώ το ίδιο στέλεχος πρότεινε στην Ευρώπη να υιοθετήσει σκληρή στάση απέναντι στα ιδιωτικά κεφάλαια αντιστάθμισης κινδύνου που είχαν αγοράσει ελληνικά ομόλογα.
Ο Χακάν Βολίν υποστήριζε πως η κίνηση αυτή ήταν καθ ‘όλα νόμιμη και δεν θα αναστάτωνε τις αγορές. Στόχος ήταν τα hedge funds να πουλήσουν στα επίπεδα των 28 – 30 λεπτών ανά ευρώ, αντί των 34 – 35 λεπτών ανά ευρώ, κάτι που θα μείωνε περαιτέρω το χρέος.
Οι «New York Times» υποστηρίζουν ότι η μη ενεργοποίηση των ρητρών συλλογικής δράσης «είναι μια άλλη υπενθύμιση για το πώς οι ιδιώτες επενδυτές έχουν καταφέρει να εξουδετερώσουν τους ευρωπαίους αξιωματούχους σε διάφορα στάδια της κρίσης χρέους».
Επικαλούνται, δε, τον διάσημο νομικό του Duke University Μίτου Γκουλάτι σύμφωνα με τον οποίο με την ενεργοποίηση των ρητών η Ευρώπη θα μπορούσε να εξοικονομήσει 2 δισ. ευρώ. «Απλά δεν καταλαβαίνω γιατί το έκαναν αυτό», δήλωσε ο Γκουλάτι, προσθέτοντας ότι η επαναγορά χρέους με ενεργοποίηση των CAC’s θα ήταν μια εύκολη συναλλαγή κατά την οποία τα hedge funds θα εξακολουθούσαν να έχουν μεγάλα κέρδη.
Στο ίδιο δημοσίευμα σημειώνεται ότι οι μεγάλοι κερδισμένοι ήταν επενδυτικά κεφάλαια όπως τα Greylock Capital, Fir Tree, Brevan Howard και Third Point, τα οποία κατέγραψαν κέρδη έως και 100% από τις επενδύσεις τους σε ελληνικά ομόλογα. Ποιος πλήρωσε τα κέρδη τους; Για φανταστείτε…
Οι «New York Times» υποστηρίζουν πως στην απόφαση για τη μη ενεργοποίηση των ρητρών συλλογικής δράσης ρόλο διαδραμάτισε και το Διεθνές Χρηματοοικονομικό Ινστιτούτο (IIF) το οποίος όπως τονίζεται «έπαιξε με τους φόβους» των Βρυξελλών, της Ρώμης και της Μαδρίτης ότι η σκληρή γραμμή προσέγγισης των hedge funds θα μπορούσε να δημιουργήσει άλλον έναν γύρο χάους στην αγορά, καθώς αν η Αθήνα ανάγκαζε τους ομολογιούχους να δεχτούν χαμηλότερες τιμές, οι επενδυτές θα σταματούσαν να αγοράζουν τα ομόλογα των ευρωπαϊκών χωρών που βρίσκονται υπό πίεση.
Μάλιστα, αναφέρουν ότι ο Τσαρλς Νταλάρα πέταξε στην Αθήνα στα μέσα Νοεμβρίου για να τονίσει στην κυβέρνηση ότι η επίκληση των ρητρών θα ήταν καταστροφική για την Ελλάδα και τη ζώνη του ευρώ. Αναφορές που εμφανίζεται να έκανε και στα υψηλότερα κλιμάκια της Ευρώπης.
Σημειώνεται ότι για να ενεργοποιηθούν οι ρήτρες συλλογικής δράσης, πρέπει τα δύο τρίτα των επενδυτών να συμφωνήσουν με την τιμή προσφοράς. Οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι θεώρησαν ότι δεν υπήρχε καμία βεβαιότητα ότι αυτό θα συμβεί.
Σύμφωνα με τους ΝΥΤ στο e-mail του προς τον κ. Ρεν, ο Χακάν Βολίν της Deutsche Bank υποστήριζε ότι δεν υπήρχε τίποτα ανησυχητικό με τη χρήση ρητρών συλλογικής δράσης και ότι οι ρήτρες χρησιμοποιούνται στις περισσότερες ασκήσεις αναδιάρθρωσης του χρέους και ότι οι οι επενδυτές θα περίμεναν η Ελλάδα να τις χρησιμοποιήσει.
“Δεν θα απαντούσε καν στο τηλέφωνο για μια προσφορά κάτω των 35 Cents”, ανέφερε ένας από τους μεγάλους κατόχους ομολόγων, στα τέλη του Νοέμβρη. Στις 3 Δεκεμβρίου, ανακοινώθηκαν οι όροι της επαναγοράς.
Προς έκληξη των αγορών, αντί για το μέσο όρο των 28 σεντς που είχε συμφωνηθεί νωρίτερα, η προσφορά αυξήθηκε στα 33 σεντς.
