Η δεξιά πολυκατοικία

Γράφει ο Θείος Άκης
Εποχή ανακατατάξεων στην δεξιά πολυκατοικία αυτές τις μέρες και όχι μόνο. Μπορεί κάποιες μεσοτοιχίες να σπάνε και να ενώνονται με την μεζονέτα(βουλευτές Ανεξάρτητων Ελλήνων) αλλά από τι φαίνεται οι γκαρσονιέρες(λαός) κοιτάνε προς το υπόγειο. Στα υπόγεια άλλωστε είναι η θέα .
Η Νέα Δημοκρατία παίζει αυτή την χρονική στιγμή την ίδια της την ύπαρξη όσο υπερβολικό και να ακούγεται αυτό. Στα δεξιά της δεν υπάρχει πια η απαρχαιωμένη Εθνική Παράταξη που
θα επιστρέψει ενόψει αριστερού κινδύνου όπως το 1981. Ούτε το τηλεοπτικό Λαος που έγινε μια καρικατούρα δεξιάς και τίποτα παραπάνω. Στα δεξιά της βρίσκει την Χρυσή Αυγή που ότι και να είναι ξεκίνησε από τα κάτω και είναι η μόνη που κάνει ακτιβισμό. Αντίθετα η Νέα Δημοκρατία έχει ξεχάσει εντελώς το εκλογικό σώμα της από τις εσωκομματικές εκλογές του Νοεμβρίου του 2009. Τότε που οι ψηφοφόροι έγραψαν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τις επιλογές της τεράστιες μερίδας των βουλευτών και εξέλεξαν τον Αντώνη Σαμαρά. Μια γνήσια λαική νίκη σε αντιστάθμισμα της εικόνας της όλη αυτή την περίοδο. Ποια εικόνα; Μα μιας παράταξης γερασμένης χωρίς παραγωγή πολιτικού λόγου.
Στην δύσκολη αυτή συγκυρία θα αναγκαστεί να θυμηθεί πράγματα. Την αστική δημοκρατία, την εθνική ταυτότητα, την παράδοση. Δύσκολα θα εμπνεύσει όμως όταν στην πράξη θα κάνει άλλα. Χωρίς να σπάσει αυγά έναντι στην ορθή λογική του εκσυγχρονισμού που ρήμαξε την χώρα. Χωρίς καμιά τιμωρία για την μεθόδευση που έγινε για την εισαγωγή της χώρας μας στο Δ.Ν.Τ. Άλλωστε δεν είναι δυνατόν άνθρωποι που δεν έχουν καμία επαφή με το λαικό σώμα να εμπνεύσουν.
Επιπλέον δεν θα μπορέσει να αντεπεξέλθει γιατί της λείπουν οι δομές και η οργάνωση, χρόνια ολόκληρα. Μια παράταξη δομήθηκε με μόνο σκοπό να φύγει το κακό ΠΑΣΟΚ. Ήρθε στην εξουσία και δεν κατάφερε καμία αλλαγή αν εξαιρέσεις τα εθνικά θέματα. Το μόνο που κατάφερε είναι να εξισωθεί στην γνώμη του μέσου Έλληνα με τον άλλο πόλο εξουσίας σε ένα όχι δίκαιο για αυτή συμψηφισμό.
Ας μην ξεχνάμε πως η βάση της Νέας Δημοκρατίας δεν είναι το 30% των εκλογών Ιουνίου αλλά το 17% που πήρε τον Μάιο. 17 % λοιπόν με ένα 17%( 10 και 7 ) στα δεξιά της, ή τουλάχιστον στον αντιμνημονιακό χώρο. Σε συνδυασμό με την υπάρχουσα κατάσταση το μέλλον προβλέπεται δύσκολο. Την επόμενη φορά δεν θα υπάρχουν φοβισμένοι μεσοαστοί που θα φοβηθούν για τα χρήματά τους. Θα υπάρχουν πολίτες που θα ζητήσουν την αλλαγή. Κάποιον που να τιμωρήσει ή να σπάσει αυγά. Είτε στην εναλλακτική αριστερή διακυβέρνηση ή πηγαίνοντας πιο δεξιά έστω και από ανάγκη.
Η λύση είναι μία. Η πραγματική αναγέννηση. Ο Σαμαράς αντί να βάλει τα παιδιά του κομματικού σωλήνα και των κομματικών φυτωρίων σε κρατικές θέσεις θα μπορούσε να κάνει την πραγματική υπέρβαση. Να καλούσε τριαντάχρονους που έχουν 2,3 πτυχία ο καθένας να αναλάβουν την τύχη της πατρίδας τους. Από τους εκατοντάδες που βρίσκονται στο εξωτερικό σε μια ιδιότυπη εξορία. Αλλά δυστυχώς τίποτα δεν τόλμησε, ούτε καν για τα μάτια του κόσμου. Έμεινε στην ίδια αποτυχημένη συνταγή. Στο θλιβερό σύστημα 4-2-1.
Αν συνεχιστούν καταστάσεις όπως οι πρόσφατες εκλογές-παρωδία στην ΟΝΝΕΔ Αχαίας, η Νέα Δημοκρατία θα χαθεί «στην απεραντοσύνη του απόλυτου μηδενός». Και δυστυχώς δεν θα την θυμούνται οι νεότεροι για την παράταξη που κάποτε έβαλε την Ελλάδα στην Ευρώπη. Μάλλον μόνο για την νίκη στη Eurovision… Τη γιουροβίζουν κατά Σιούφα…