Ο … μονόλογος της Χρυσής Αυγής.

Γράφει η Θάλεια Χούντα
Τακτικά ακούμε τον γενικό γραμματέα της Χρυσής Αυγής Νίκο Μιχαλολιάκο, να διαμαρτύρεται, ότι δεν του επιτρέπεται η πρόσβαση στα ΜΜΕ, ότι δεν προβάλλει τις θέσεις του, ότι το σύστημα ¨τον πολεμάει¨ κλπ. Πριν λίγες ημέρες επικοινώνησα με το γραφείο της Χρυσής Αυγής και τους ενημέρωσα, ότι προτίθεμαι να δώσω δημόσιο βήμα στον γραμματέα και μέσω συνεντεύξεως να γνωρίσει ο κόσμος τις απόψεις του στα τρέχοντα πολιτικά θέματα. Η απάντηση ήρθε σε χρόνο ρεκόρ και ήταν αρνητική.
Αυτό σημαίνει αρκετά πράγματα. Δεν δικαιούσαι πλέον, όπου βρεθείς και σταθείς, να δηλώσεις, ότι δεν έχεις πρόσβαση στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο. Δεν δικαιούσαι πλέον, να κάνεις λόγο για ¨σύστημα¨ που υπάρχει εναντίον σου, γιατί στην πλέον αντισυστημική στην πράξη και γνωστών καταβολών δημοσιογράφο και σε αντισυστημικά ΜΜΕ αρνήθηκες την προβολή των θέσεών σου. Δεν δικαιούσαι πλέον, να καταγγέλεις τους πάντες και τα πάντα, ότι στρέφονται εναντίον σου.
Δικαιούσαι όμως, να συνεχίσεις τους μονολόγους, που απευθύνονται στο κομματικό κοινό σου. Δικαιούσαι όμως, να κάνεις χρήση της αρνήσεώς σου ή της όποιας επιλογής σου, μέσα στο υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο, που σε πολλά σου φταίει και αυτό. Δικαιούσαι όμως, όσα δικαιούνται και όλοι οι άλλοι Έλληνες που δεν έχουν ή δεν κάνουν χρήση της βουλευτικής ασυλίας.
Η ιστορία είναι πολύτιμος δάσκαλος και βοηθός και η γνώση της κάνει εύκολα ορατά αρκετά πράγματα. Αν ανατρέξουμε πίσω στον χρόνο, θα βρούμε τον κυρίως κορμό και θα αναγνωρίσουμε τις ¨παρεμβάσεις – βελτιώσεις¨ της σύγχρονης εποχής, για να φανεί σαν κάτι καινούργιο και καινοτόμο. Η πορεία του καθενός μας είναι γνωστή ή είναι εύκολο να γίνει γνωστή. Πρόσωπα, έγγραφα και πράξεις του παρελθόντος μας είναι παρόντα και αποδεικνύουν την όποια αλήθεια, όπως έγινε και όχι όπως, ίσως, παρουσιάζουμε. Ίσως τότε αποδειχθεί, ότι το νέο περιτύλιγμα δεν κάνει νέο και το περιεχόμενο, ότι κάποιοι άνθρωποι έχουν την δύναμη και παραμένουν πιστοί στις ιδέες τους, ότι κάποιοι άνθρωποι αντέχουν τις αντιξοότητες και γελάνε μ’ αυτές, ότι το αύριο καθορίζεται από αυτόν που θεωρούσες αδύναμο, γιατί έχει μαζί του μία τεράστια δύναμη, που δεν το πίστευες.
Ας περιμένουμε πλέον στους δέκτες μας, να ακούσουμε μία από τα ίδια, να γνωρίσουμε και άλλες πρακτικές και να ¨εμπλουτίσουμε¨ το λεξιλόγιό μας από τους ειδικούς. Ο επιλεκτικός μονόλογος είναι και αυτός τακτική.
Θάλεια Χούντα
Κοινωνιολόγος – Δημοσιογράφος