γράφει ο Αμετανόητος
Οι Ιάπωνες είναι ένας εκπληκτικός λαός. Εχουμε στα σίγουρα δύο κοινά. Είναι νησιωτική χώρα και έχει και αυτή πολύ μεγάλο χρέος σε σχέση με το ΑΕΠ της. Τα πράγματα που επινόησαν και άφησαν παρακαταθήκη στην ανθρωπότητα (όπως άλλωστε και εμείς) είναι πάρα πολλά. Αναρίθμητος ο κατάλογος. Μέσα σε αυτά τα απίστευτα επιτεύγματα τους, ξεχωρίζει ένα τρένο με το όνομα «Μαγκλέβ», που μπορεί να αναπτύξει μία ταχύτητα 580 χιλιομέτρων την ώρα.
Το φοβερό είναι ότι αυτό το μαγνητικό τρένο έχει δοκιμαστεί από το 1962…! Προς το παρόν όμως, δεν ήθελαν να επενδύσουν σε αυτό αφού δεν υπήρχε ουσιαστικός λόγος. Ετσι το έχουν μόνο για τουριστικούς, ψυχαγωγικούς σκοπούς στο Γιαμανάσι, ατενίζοντας το Φούτζι. Το γνωστό «Σίνκασεν» πηγαίνει από το Τόκιο στην Οσάκα σε δύο ώρες. Τρέχει με 250χλμ/ώρα. Εκτελεί πάνω
από 280 δρομολόγια τη μέρα με ακρίβεια δευτερολέπτων. Με το Μαγκλέβ θα μπορούσες να το κάνεις σε μία ώρα. Ε και ? Είναι ανάγκη λοιπόν να κάνεις ένα κάρο έρευνες και τεράστιες επενδύσεις για να αναπτύξεις αυτή την τεχνολογία για μια νησιωτική χώρα ? Προφανώς όχι…δεν συμφέρει. Οι Κινέζοι όμως αρχίζουν και το σκέφτονται πολύ σοβαρά. Μία αχανής χώρα σαν αυτή με ένα σιδηροδρομικό δίκτυο σαν το Μαγκλέβ θα μείωνε τις αποστάσεις. Εμπορεύματα και άνθρωποι θα ταξιδεύουν ταχύτατα από την μία πόλη στην άλλη σε χρόνο dt…
Αυτό θα μπορούσε να εφαρμοστεί και στην Ευρώπη. Η Ευρώπη έχει γρήγορα τρένα. Το γαλλικό TGV, V150, έχει ήδη πιάσει τα 574,8 χλμ/ώρα. Συνδέει ταχύτατα τη Γαλλία με το Λουξεμβούργο, την Ελβετία και τη Γερμανία. Το αγγλικό Eurostar, συνδέει το Λονδίνο, με το Παρίσι και τις Βρυξέλλες σε 2 ώρες και 22’.Το Βελγικό Thalys τη διαδρομή Βρυξέλλες- Κολονία την εκτελεί σε 1 ώρα και 47’. Ένα άλλο τρένο, από τα κορυφαία του κόσμου, το X2000 φεύγει από τη Στοκχόλμη και σε 5 ώρες και 12’ φτάνει Κοπεγχάγη.
Θα μπορούσες κάποια στιγμή λοιπόν να ξυπνήσεις το πρωϊ στη Μαδρίτη, να παίρνεις το τρένο και να εργάζεσαι στο Βερολίνο…! Ταχύτατα δίκτυα σαν αυτά των «Μαγκλέβ» θα έλυναν το πρόβλημα της ανεργίας και της κινητικότητας των εργαζομένων. Σε ελάχιστο χρόνο θα μπορούσες να μετακινηθείς σε μία ακτίνα ίσως και 1200 χιλιομέτρων. Αθήνα-Θεσσαλονίκη σε μισή ώρα. Καφεδάκι το πρωϊ στην Αρετσού και το απόγευμα ουζάκι στην Πειραϊκή…
Η χαρά του Ευρωπαίου Νεοφιλελεύθερου λοιπόν. Αιώνια κινητικότητα στην εργασία δεν θέλουν ? Δεν λένε (μεταξύ άλλων) ότι «ανεργία» ουσιαστικά δεν υπάρχει αλλά το πρόβλημα είναι ότι δεν ταιριάζουν τα «ανοίγματα εργασίας» με τις γεωγραφικές ανάγκες και οικονομικές δραστηριότητες γενικότερα, και άλλα παλαβά ?
Σκεφτόμουν λοιπόν, μετά από 1000 χρόνια άραγε, θα ήταν εφικτό να διανύσουμε πολύ μεγάλες αποστάσεις ώστε να πάμε στον τόπο εργασίας μας ? Αραγε στο 3012, οι αποστάσεις μεταξύ μας θα έχουν εκμηδενιστεί ? Θα μπορεί να γίνεται ένα ταξίδι από την Ελλάδα στην Αυστραλία σε μία ώρα ? Δηλαδή θα μπορεί να βάζεις μία συσκευή στην πλάτη σου και με ταχύτητα φωτός να προσεδαφίζεσαι στο Σύδνεϋ ώστε να εργαστείς ? Να διακτινίζεσαι βρε αδελφέ, όπως έλεγε ένας παλιός μου φίλος…
Από την άλλη σκέφτηκα και τον άλλον τον Αυστριακό τον Φέλιξ Μπόμγκαρτνερ που έπεσε από την στρατόσφαιρα στη Γή με ειδικό εξοπλισμό. Είδατε πόσο γρήγορα πήγε ? Σφαίρα. Με 1173 χλμ/ώρα πέταγε. Και δεν έπαθε τίποτα. Ορίστε, πεδίο δόξης λαμπρό για έρευνες και επενδύσεις…
Η φαντασία μου οργίαζε εχτές. Η πραγματικότητα όμως, με προσγείωσε απότομα. Η γυναίκα μου, την προηγούμενη στιγμή πριν ξεδιπλωθεί ο τρενοδιαστημικοφαντασιακός μου οίστρος, μου είπε ότι η φίλη μας η Δήμητρα, φεύγει για Σύδνεϋ τελικά αυτό το Σάββατο. Αύριο. Υπολόγιζε να φύγει την επόμενη εβδομάδα αλλά δεν βρήκε τελικά εισιτήριο. Θα πάει μέσω Κατάρ. Θα βρεί στην Αυστραλία την Ελληνίδα μάνα της, για να εργαστεί και αυτή εκεί. Η Δήμητρα είναι 22χρονών, γνωρίζει άριστα Αγγλικά είναι και ομορφούλα, και εύχεται ότι θα βρεί εργασία. Το οικονομικό πανεπιστήμιο το διέκοψε αναγκαστικά, διότι η οικογένεια δεν πήγαινε οικονομικώς καλά. Αλλωστε για αυτό έφυγε η μάνα στην Αυστραλία και έμειναν πατέρας και κόρη πίσω. Εκλεισαν ένα μικρό μαγαζάκι ήδη και όταν θα κλείσει και την άλλη επιχείρηση ο πατέρας και ξεμπερδέψει με τις τράπεζες και τις υποθήκες, θα ταξιδέψει και αυτός…
Ετσι το μυαλό μου αστραπιαία γύρισε πάλι στη Δήμητρα…
Δυστυχώς ζούμε στο 2012 και δεν είμαι σίγουρος αν ποτέ η φαντασία μου συναντήσει την πραγματικότητα. Εγώ σίγουρα τότε δεν θα ζώ για να δώ τις εξελίξεις. Αλλά μόνο και μόνο καταγράφοντας αυτές τις σκέψεις μου και μοιράζοντάς τες με εσάς, ένιωσα σαν ένας μικρός Ιούλιος Βερν. Φαντάστηκα μία άλλη κατάσταση για τους εργαζόμενους του κόσμου που αναγκάζονται να γίνουν μετανάστες. Και μπορεί το γραπτό αυτό να διαβαστεί από κάποιον άλλον και να γελάει με αυτά που διαβάζει για τους «πρωτόγονους» αλλά εγώ τα γράφω με πολύ μεγάλη πίκρα.
Αντί λοιπόν, οι παγκόσμιοι ηγέτες του πνεύματος και του χρήματος να προσπαθούν να βρούνε λύσεις και να δαπανάνε χρήματα για να εφεύρουν καταναλωτικές αηδίες, ας καταφέρουν κάποια στιγμή να φτιάξουν ιπτάμενες μηχανές ώστε να πηγαίνουμε γρήγορα και ασφαλή, στην εργασία μας. Θα τους ήμουν προσωπικά ευγνώμων.
Δεν θα χρειάζεται έτσι να χωρίζονται οικογένειες και ούτε να υπάρχει έλλειψη εργατικών ή εξειδικευμένων «χεριών» στους γεωγραφικούς τόπους που εκδηλώνεται η ζήτηση. Να επιβεβαιωθεί κάποτε και η νεοφιλελεύθερη προσέγγιση στην Πολιτική Οικονομία. Καιρός είναι…
Όλα βλέπεις είναι θέμα οπτικής και απόστασης. Παρεπιπτόντως, σήμερα, έμαθα ότι ο μέσος όρος της ανεργίας στην Ευρώπη είναι 11,7%. Εάν την υπολόγιζαν όμως, όπως την μετρούσαν το 1930, στην σημερινή εποχή του εργαζόμενου-λάστιχο-Τιραμόλα, θα ξεπερνούσε κάλλιστα το 20%. Για να μην πώ 30% και τρομάξουν μερικοί, μερικοί…αλλά έτσι κι αλλιώς, είναι κι’ αυτό το ποσοστό θέμα χρόνου, άρα και απόστασης…
Σήμερα μας χωρίζουν μεγάλες αποστάσεις με κάποιους. Και όχι τόσο χιλιομετρικές. Αλλά πρώτιστα ιδεολογικές και ηθικές. Για την οπτική δεν το συζητάω.
Σε τυφλούς και μονόφθαλμους τι να εξηγήσεις…?
Καλή λευτεριά
-Αμετανόητος
Υ.Γ. Καλό ταξίδι Δήμητρα.