Πανεπιστήμιο στην Ηλεία : Αν όχι τώρα…πότε;

Του Αθανάσιου Κατσίμπελη*
Εκτός από τόπος ισχυρού διαχρονικού συμβολισμού και μοναδικού φυσικού κάλλους η Ηλεία ήταν από τα αρχαία χρόνια και τόπος του πνεύματος και του πολιτισμού. Κάτι που σήμερα παραμένει ακόμα το ζητούμενο. Στο εξωτερικό μπορεί να μην γνωρίζουν τη λέξη «Greece», ξέρουν όμως σίγουρα τις λέξεις «Olympia» και «Olympic games». Αν οποιαδήποτε άλλη χώρα είχε περιοχή στην επικράτειά της μόνο με αυτό το brand name είναι σίγουρο ότι θα την είχε κάνει ανεξάρτητο κρατίδιο και θα κυκλοφορούσε και δικό της νόμισμα για την περιοχή αυτή, εξαιτίας των κερδών που θα απέφερε η ανάπτυξή της.
Η Ηλεία με τα δυο της μυθικά ποτάμια, τον Αλφειό και τον Πηνείο, τα οποία ο Ηρακλής ένωσε για να καθαρίσει τους
κόπρους του Βασιλιά Αυγεία!!
Αυτή που την εποχή του Στράβωνα ονόμαζαν Ηλείαν, δηλαδή «την παραλιακή περιοχή που βρίσκεται μεταξύ των Αχαιών και Μεσσηνίων στο εσωτερικό δε φθάνει μέχρι τη Φολόη της Αρκαδίας…».
Σήμερα απομείναμε να ονομάζουμε Ηλεία έναν φτωχό νομό της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας ο οποίος παρά το γεγονός ότι διαθέτει τεράστιες δυνατότητες ανάπτυξης (πρωτογενή παραγωγή (γεωργία-κτηνοτροφία), φυσικούς πόρους, ιστορία και πολιτισμό) παραμένει ουραγός της παρακμασμένης Ελλάδας. Ένας νομός που περικλείεται από τρία Πανεπιστήμια –Πατρών, Πελοποννήσου, Δυτικής Ελλάδας- και ωστόσο σε αυτόν δεν έχει την έδρα της καμία Πανεπιστημιακή Σχολή!!
Αυτό συνέβη, γιατί όταν τα τρένα της ανάπτυξης περνούσαν κανένα δεν έκανε στάση ούτε τέρμα εδώ. Μείναμε για χρόνια μακριά από τα κέντρα λήψης των αποφάσεων, καθώς ο κομματισμός και η μιζέρια κατέστρεψαν κάθε προοπτική του τόπου Ο κάλλιστος αυτός τόπος μας, είχε την ατυχή έμπνευση να εμπιστευτεί τις τύχες του τα τελευταία χρόνια σε ένα ανίκανο, άτολμο και μοιραίο για τον τόπο μας πολιτικό προσωπικό που δεν μπόρεσε ή χειρότερα δεν ενδιαφέρθηκε να αξιοποιήσει την πεδιάδα, το νερό, τα λιμάνια, το φυσικό περιβάλλον και κυρίως τον πολιτισμό αυτού του γεμάτου χάρες τόπου!
Αυτά οφείλουμε να αξιοποιήσουμε έστω και τώρα, αν θέλουμε να ευημερήσουμε τα χρόνια μετά την σημερινή παρακμή που περνά η χώρα. Η Ηλεία μας δεν έχει ανάγκη το τσιμέντο…για να αναπτυχθεί. Επιβάλλεται να προστατευτεί απόλυτα το φυσικό της περιβάλλον και να επενδύσουμε στη Γεωργία, τον Τουρισμό Υψηλού Επιπέδου, την Παιδεία και τον Πολιτισμό.
Όπως άλλωστε πολύ σωστά είχε πει ο Ηλείος Βύρων Πολύδωρας στους συμφοιτητές του στο Ηarvard : «Eσείς μπορεί να διαβάζετε και να μιλάτε για τον τόπο μου, εγώ όμως μεγάλωσα στη φύση της Ολυμπίας και δεν είναι το ίδιο».
Η Αρχαία Ολυμπία θα μπορούσε να αποτελέσει το επίκεντρο της παγκόσμιας διανόησης με Πανεπιστημιακά ιδρύματα, ελληνικά και ξένα, που θα προσέλκυαν χιλιάδες καθηγητές και φοιτητές από όλο τον κόσμο. Αντ’ αυτού δεν κατέστη δυνατό να έχουμε ούτε μία πανεπιστημιακή σχολή στον τόπο μας, την πατρίδα του ιδρυτή του σκεπτικισμού Πύρρωνα, που είχε ακολουθήσει τον Μέγα Αλέξανδρο στα πέρατα της γης, του μαθητή του Σωκράτη Φαίδωνα, του σοφιστή και ειδικού στα ζητήματα αισθητικής Ιππία, του φιλοσόφου της Μεγαρικής Σχολής Αλεξίνου και του μαθητή του Πλάτωνα, Φορμίωνα.
Η ιδέα για την ίδρυση Πανεπιστημιακής Σχολής στην Ηλεία είχε προωθηθεί από την Επιτροπή Πρωτοβουλίας για διεκδίκηση Πανεπιστημιακής Σχολής στην Ηλεία, στην οποία συμμετείχε, και το αναφέρει πάντα στο επίσημο βιογραφικό του, ο νυν Αναπληρωτής Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού, κ. Κώστας Τζαβάρας. Η ιδέα αυτή είναι επιτακτική ανάγκη να επανατεθεί άμεσα ως πρωταρχικό αίτημα του τόπου μας γιατί αλλιώς θα παραμείνει μόνο ιδέα.
Δεν πρόκειται για ένα ακόμα τοπικιστικό και αντιαναπτυξιακό αίτημα παραγοντίσκων κάποιας τυχαίας περιοχής της Ελλάδας που αγωνιούν να έχουν φοιτητές για να νοικιάζουν κανένα διαμέρισμα στους φοιτητές μιας και το κράτος δεν μεριμνά για τη στέγασή τους.
Το αίτημα για τη μετατροπή της Αρχαίας Ολυμπίας και κατ’επέκταση όλης της Ηλείας σε παγκόσμιο πνευματικό κέντρο Παιδείας, Πολιτισμού και Αθλητισμού μπορεί και πρέπει να αποτελέσει Εθνικό στόχο.
Αν όχι τώρα…πότε;
*Δάσκαλος-M.Ed.-Νομικός