Ο παράλληλος, ονειρικός κόσμος (που είν' ο Καραβέλας;).

Υπάρχει ένας κόσμος παράλληλος με τον δικό μας. Υπάρχει ένας κόσμος στα ίδια χώματα, στην ίδια διάσταση με τη δική μας, μόνο που δε μπορούμε να τον δούμε. Όμως είναι εκεί, δίπλα μας. Το κυριότερο, τρέφεται από εμάς.
Τρέφεται από τον μόχθο μας, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον μας ενίοτε και από την ίδια την ύπαρξη μας. Ίσως να σας φαίνεται υπερβολικό, όμως είναι απολύτως αληθές.
-Τρέφονται από το παρελθόν μας μέσω της ληστείας των ασφαλιστικών ταμείων (ο μόχθος δεκαετιών)
-Τρέφονται από το παρόν μας. Την καθημερινότητα και την εργασία μας την οποία καπηλεύονται.
-Τρέφονται ακόμα και από το μέλλον μας. Έχουν χρεώσει ακόμα και τ’ αγέννητα παιδιά μας.
-Τρέφονται όμως και από το αίμα μας. Κυριολεκτικά. Όσο περισσότερο ρέει, τόσο πιο πολλά τα κέρδη. Κάθε σφαγμένη μάνα στη Σμύρνη, κάθε παιδί στην Κύπρο ή στο Πολυτεχνείο, ήταν και μια λίρα στο σακούλι τους.
Ο κόσμος αυτός δε, είναι απαράλλαχτος διαχρονικά. Ακόμα και τα πρόσωπα είναι ίδια. Ο κύριος Βουρλούμης αντιστασιακός στην Ουάσιγκτον, σήμερα “αντιστασιακός” σ’ ένα κράτος που τον θρέφει με δεκάδες εκατομύρια.
Ο κύριος Μαντέλης, που σπουδάζει τα παιδιά του από τις μίζες της Siemens. Κάθε λίρα στο σακούλι του Μαντέλη, εκατομύρια κλεμμένα από τον Ελληνικό λαό.
Πολλοί, συγκεκριμένοι. Περσόνες όπως ο κύριος Καραβέλας. Εντός των ημερών θα βγάλουμε και το δεύτερο μέρος των κατορθωμάτων του. Τα αμύθητα κέρδη που απεκόμισε και τώρα τα ξεκοκαλίζει αυτός και η οικογένεια του, εις βάρος των Ελληνικών οικογενειών. Μέσα σε επίγειους παραδείσους, ξεκοκαλίζεται το παρελθον, το παρόν και το μέλλον της Ελλάδας.
“Ο γαμπρός μου είναι σπουδαίος άνθρωπος. Φέρνει τα χρήματα στο σπίτι με τις σακούλες!” Ομολογούσε η πεθερά στον επίγειο παράδεισο της Αντιπάρου. Εκεί που έκανε διακοπές και ο κύριος με την κυρία Τσουκάτου (αντιφασιστική – αντιιμπεριαλιστική πρωτοβουλία)
Και αυτός ο λαός ανέχεται τον κατά συρροήν βιασμό του και περιμένει από ένα σαθρό κράτος να φέρει την δικαιοσύνη.Όχι φίλοι, δεν τους αξίζει ούτε η φυλακή. HORCA. Για τον χαμένο αυτοσεβασμό μας.

Που βρίσκεται ο Καραβέλας;;;

Ημέρες Πάσχα 2010, περιοχή Απάντημα Αντιπάρου, από νωρίς στη μεγάλη βίλα που δεσπόζει αριστερά του δρόμου που οδηγεί στο σπήλαιο του νησιού, υπάρχει μεγάλη κινητικότητα, αυτοκίνητα πάνε και έρχονται, η είσοδος απαγορεύεται αυστηρά στους αδιάκριτους και κάθε ένας που μπαίνει μέσα υποβάλλεται σε εξονυχιστικό έλεγχο, καθώς το απόγευμα έρχεται και ο ήλιος γέρνει δυτικά τα φώτα της απόρθητης βίλας λάμπουν, προς στιγμή δεν ακούς τίποτα, άντε να σπάσει την ησυχία κάποιο αυτοκίνητο που περνά, η θάλασσα γαλήνια, μέχρι που εμφανίζονται κάτι περίεργα σκάφη, οι επιβάτες γρήγορα γρήγορα κατεβαίνουν στην μικρή “απαλλοτριωμένη” παραλία και κατευθύνονται στην απόρθητη βίλα, σε λίγο μουσική και φωνές ακούγονται, η ησυχία διακόπτεται, το πάρτι ήδη ξεκίνησε, ο απόμακρος ιδιοκτήτης της βρίσκεται πια στο χώρο του, μέχρι και οι εικόνες, στην μικρή εκκλησία που είναι καθ’ ομοίωση της “αγίας οικογένειας”, χαμογελούν. Το πάρτι κράτησε μέχρι αργά, η επόμενη ημέρα ήταν σαν τις προηγούμενες, άραγε είναι τόσο κοντά η Λατινική Αμερική;

Το παραπάνω θα μπορούσε να ήταν ένα ωραίο παραμύθι, είναι όμως μια μεγάλη αλήθεια…