Όλοι οι Έλληνες ζούμε τα τελευταία πέντε χρόνια σε μια χώρα που μαστίζεται από πρωτοφανή για τα παγκόσμια χρονικά ύφεση τόσο σε ένταση όσο και σε διάρκεια. Η Ελλάδα των τριών μνημονίων και των άλλων τόσων δανειακών συμβάσεων έχει ξεπεράσει τα όρια της, έχει φτάσει στο «έως εδώ και μη παρέκει» και είναι εμφανές ότι οι αντοχές μας έχουν εξαντληθεί. Είναι κοινός τόπος στο εσωτερικό και το εξωτερικό της χώρας ότι το χρέος είναι μη βιώσιμο ενώ οι πολίτες της χώρας ζουν υπό διαρκή εκβιασμό για την εκταμίευση των δόσεων, για την επιστροφή στην δραχμή, για την κόλαση που μας περιμένει …
Μέχρι τώρα, οι δανειστές μας, χειρίστηκαν τις δανειακές συμβάσεις στην λογική του βγάζω χρήματα από την δεξιά τσέπη και τα βάζω στην αριστερή. Τα χρήματα των δόσεων δεν ήταν καν χρήματα, ήταν λογιστικές εγγραφές που έφευγαν από δανειστές ξαναγύριζαν στους δανειστές και η χώρα χρεωνόταν με τόκους έως και 6% για ποσά που δεν έφταναν ποτέ στα δημόσια ταμεία. Δεν υπήρξε ούτε ένα εσωτερικό χρέος, ούτε μια εσωτερική πληρωμή σε μισθούς και συντάξεις, που να πληρώθηκε από τα χρήματα των δανειακών συμβάσεων.
Τώρα όμως τα πράγματα φαίνεται πως φτάνουν στο τέλος και η υποκρισία να αποκαλύπτεται. Τα χρήματα, που ζητούνται είτε για την εξόφληση των εσωτερικών πιστωτών του κράτους ώστε να αυξηθεί η ρευστότητα στην Ελληνική οικονομία, πρέπει να είναι πραγματικά, δεν μπορούν να είναι λογιστικά τρικ, πρέπει να εκταμιευτούν και να δοθούν σε αυτούς που οφείλονται.
Αντίστοιχα πραγματικά χρήματα απαιτούνται για την ανάπτυξη. Οι επενδυτές που θα έρθουν στην Ελλάδα θα επενδύσουν πραγματικά χρήματά και θα περιμένουν την απόδοση των επενδύσεων τους.
Επομένως αφενός για τους δανειστές έφτασε η ώρα της πραγματικής χρηματοδότησης της Ελλάδας και αφετέρου οι θρυλούμενες επενδύσεις αφορούν την είσοδο επενδυτικών κεφαλαίων στην χώρα. Και στις δύο περιπτώσεις, δανειστών και επενδυτών, η εκταμίευση κεφαλαίων απαιτεί τουλάχιστον το εχέγγυο της χρηστής διαχείρισης των κεφαλαίων, της φορολογικής σταθερότητας, της διαφάνειας.
Είναι δεδομένο ότι κανένας σώφρων δεν επενδύει σε «κινούμενη άμμο» και κανένας σώφρων δεν χρηματοδοτεί αναξιόπιστους διαχειριστές. Και οι διαχειριστές της εξουσίας στην Ελλάδα και επομένως και των πραγματικών χρημάτων στα οποία ευελπιστεί η Ελλάδα για την ανάκαμψη της, το σημερινό δηλαδή πολιτικό προσωπικό, στην πάροδο της υπερτριακονταετούς μεταπολίτευσης έχει αποδείξει ότι κάθε άλλο παρά χρηστοί διαχειριστές υπήρξαν. Άπειρα σκάνδαλα, ατελείωτες λαθροχειρίες, μυριάδες περιπτώσεις κακοδιαχείρισης έχουν καταστήσει το πολιτικό κατεστημένο τουλάχιστον αναξιόπιστο.
Για να επενδύσουν επομένως δανειστές και λοιποί επενδυτές στην Ελλάδα, θα πρέπει να κατακερματιστεί ή να εξαχνωθεί το πολιτικό σύστημα και να αντικατασταθεί από άλλους διαχειριστές της εξουσίας, που δεν θα είναι εκ των προτέρων αναξιόπιστοι λόγω «μη έντιμου βίου».
Σε κάθε άλλη περίπτωση οι επενδύσεις, εάν γίνουν, θα στοχεύουν σε προσυμφωνημένα οφέλη ή με άλλα λόγια στο ξεπούλημα της χώρας. Χωρίς την αντικατάσταση των υφιστάμενων διαχειριστών της εξουσίας οι επενδυτές, που θα έρθουν, θα είναι μόνο οι απατεώνες και το πολιτικό προσωπικό για άλλη μια φορά οι Εθνικοί Μειοδότες.
Βλάσης
