Απόσπασμα από την τελευταία ανάλυση του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΤΡΑΪΑΝΟΥ σχετικά με το πώς μπορεί η Ελλάδα με απλά βήματα να ξεφύγει από τα “νύχια”των διεθνών τοκογλύφων.Όλο το μυστικό στη “μάχη” μας με τους Αμερικανούς πιστωτές μας είναι η Goldman Sachs. Η εταιρεία αυτή μπορεί να γίνει εύκολα η άκρη του νήματος, που θα μας οδηγήσει έξω από τον “λαβύρινθο” των χρεών μας απέναντι στους Αμερικανούς “επενδυτές”. Γιατί; Γιατί συμμετείχε αποδεδειγμένα στην “παραποίηση” των οικονομικών στοιχείων της Ελλάδας με αποτέλεσμα να επιβαρυνθεί —αφύσικα, παράλογα, παράνομα και ανήθικα— το χρέος της.
Αποδεδειγμένα η Goldman Sachs εισέπραξε τριακόσια εκατομμύρια ευρώ, προκειμένου να “μαγειρέψει” στοιχεία και να αποκρύψει τα αληθινά. Αποδεδειγμένα παρανόμησε, εφόσον ήδη έχουν αρχίσει διαδικασίες διερεύνησης των πράξεών της τόσο οι αμερικανικές αρχές όσο και οι αντίστοιχες ευρωπαϊκές.
Πρέπει το ελληνικό κράτος να είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμο να εκμεταλλευτεί όλα τα νομικά όπλα που μπορεί να έχειστη διάθεσή του. Ταυτόχρονα πρέπει να επιλέξει και το πεδίο μάχης που το συμφέρει. Στην περίπτωση της Goldman Sachs συμφέρει το ελληνικό κράτος να μεταφέρει τη “μάχη” εναντίον της στις ΗΠΑ, γιατί εκεί το συμφέρουν οι συνθήκες μάχης. Αμερικανική εταιρεία είναι η Goldman Sachs και οι αμερικανικοί νόμοι την απειλούν περισσότερο από όλους τους άλλους. Στις ΗΠΑ ισχύουν οι νόμοι που συμφέρουν την Ελλάδα και στις ΗΠΑ υπάρχει το αγγλοσαξονικό δίκαιο, που αφήνει “ανοικτό” όλο το πεδίο της μάχης για ν’ “απλωθεί” κάποιος με το “στράτευμά” του.
Υπάρχει ένας αμερικανικός νόμος, ο οποίος καθιστά παράνομες τις τράπεζες, όταν αυτές παρέχουν δάνεια σε πελάτες τους, οι οποίοι είναι φανερό ότι δεν έχουν δυνατότητα να εξοφλήσουν τα δάνεια τους και άρα με προφανή στόχο να τους αρπάξουν περιουσιακά στοιχεία. Όμως, η παρανομία αυτή δεν αφορά μόνον αυτούς, οι οποίοι θέλουν να επωφεληθούν παρανόμως εις βάρος εκείνων, τους οποίους φορτώνουν χρέη. Ο νόμος αυτός αφορά κι εκείνους, οι οποίοι αλλοιώνουν οικονομικά στοιχεία, προκειμένου να προκύψει το ίδιο αποτέλεσμα.
Αφορά, δηλαδή, κατά πρώτον τους Αμερικανούς “πιστωτές” της Ελλάδας, οι οποίοι την “φόρτωναν” δάνεια, ενώ έβλεπαν ότι δεν υπήρχε δυνατότητα αποπληρωμής τους και αφορά κατά δεύτερον τους Αμερικανούς “κατασκευαστές” ψευδών στοιχείων, οι οποίοι με τις πράξεις τους παρέσυραν σε σφάλμα άλλους τραπεζίτες και απλούς επενδυτές και άρα επέτρεψαν σε κάποιον σαν την Ελλάδα να δανειστεί υπέρογκα ποσά, χωρίς να έχει αυτό το δικαίωμα, εφόσον δεν είχε τη δυνατότητα να τα αποπληρώσει. Παρανόμησαν δηλαδή αυτοί, οι οποίοι δάνειζαν στην Ελλάδα, ενώ αυτή δεν δικαιούνταν δάνεια, αλλά παρανόμησε επιπλέον και η Goldman Sachs, οδηγώντας τους άλλους όχι μόνον σε εσφαλμένες αλλά και σε παράνομες αποφάσεις.
Αν δηλαδή υποθέσουμε ότι η παρανομία της Goldman Sachs έγινε το 2001, τότε αυτό το οποίο συμβαίνει είναι το εξής απλό. Αν η Ελλάδα κάνει στάση πληρωμής, λόγω αδυναμίας, δεν φταίει μόνον η ίδια, αλλά και όλοι όσοι τη βοήθησαν να πάρει δάνεια, τα οποία δεν μπορούσε να εξυπηρετήσει. Δεν φταίει δηλαδή μόνον αυτός ο οποίος παρανόμησε, αλλά κι αυτός ο οποίος τον βοήθησε, για να μπορεί να παρανομήσει. Απλά πράγματα. Αν ένας άστεγος ζητιάνος με παράνομο τρόπο και με ψευδή στοιχεία κατορθώσει να πάρει ένα δάνειο δέκα εκατομμυρίων ευρώ, δεν φταίει μόνον αυτός αν ξεγέλασε την τράπεζα, αλλά κι αυτός ο οποίος τον βοήθησε να αποκτήσει μια ψεύτικη εικόνα, για να μπορεί να την ξεγελάσει.
Αν η Ελλάδα αποδείξει με πραγματικά στοιχεία ότι δεν είχε ούτε τη θεωρητική δυνατότητα να μπει στις “υποχρεώσεις” της ζώνης του Ευρώ και άρα να αποπληρώσει τα δάνεια που προβλέπονταν γι’ αυτές τις υποχρεώσεις, τότε υπάρχει πρόβλημα. Παρανόμησε η Ελλάδα, αλλά παρανόμησαν και κάποιοι άλλοι. Παρανόμησε και η Goldman Sachs, εφόσον από κοινού με κάποιους Έλληνες απατεώνες παγίδευσαν τους επενδυτές και της δάνεισαν χρήματα, τα οποία δεν θα μπορούσε να επιστρέψει. Όμως, στην περίπτωση αυτήν τα πράγματα αλλάζουν. Όσοι επενδυτές δάνεισαν στην Ελλάδα μετά το 2001, αποκτούν το δικαίωμα να στραφούν εναντίον καί της Goldman Sachs. Η Ελλάδα μπορεί να μην έχει χρήματα να τους πληρώσει, αλλά η Goldman όλο και κάτι θα έχει στην “άκρη”.
Η Goldman Sachs, δηλαδή, μπορεί να βρεθεί “σάντουιτς” ανάμεσα σε δύο διαφορετικές υποχρεώσεις. Να αναγκαστεί να επιστρέψει στον ελληνικό λαό όσα του πήρε, για να κάνει απάτη με τους πληρωμένους Έλληνες χαφιέδες της και να αποζημιώσει και τους Αμερικανούς επενδυτές, οι οποίοι ζημιώθηκαν εξαιτίας της απάτης της. Τότε θα δούμε ποιο CDS είναι πιο αποδοτικό. Ποια θα καταστραφεί πρώτη; Η Ελλάδα ή η Goldman Sachs; Με κάτι τέτοια γελάνε οι πικραμένοι σ’ αυτόν τον κόσμο.
Όσοι φίλοι θέλουν, μπορούν να διαβάσουν ολόκληρη την ανάλυση.
Υπάρχει ένας αμερικανικός νόμος, ο οποίος καθιστά παράνομες τις τράπεζες, όταν αυτές παρέχουν δάνεια σε πελάτες τους, οι οποίοι είναι φανερό ότι δεν έχουν δυνατότητα να εξοφλήσουν τα δάνεια τους και άρα με προφανή στόχο να τους αρπάξουν περιουσιακά στοιχεία. Όμως, η παρανομία αυτή δεν αφορά μόνον αυτούς, οι οποίοι θέλουν να επωφεληθούν παρανόμως εις βάρος εκείνων, τους οποίους φορτώνουν χρέη. Ο νόμος αυτός αφορά κι εκείνους, οι οποίοι αλλοιώνουν οικονομικά στοιχεία, προκειμένου να προκύψει το ίδιο αποτέλεσμα.
Αφορά, δηλαδή, κατά πρώτον τους Αμερικανούς “πιστωτές” της Ελλάδας, οι οποίοι την “φόρτωναν” δάνεια, ενώ έβλεπαν ότι δεν υπήρχε δυνατότητα αποπληρωμής τους και αφορά κατά δεύτερον τους Αμερικανούς “κατασκευαστές” ψευδών στοιχείων, οι οποίοι με τις πράξεις τους παρέσυραν σε σφάλμα άλλους τραπεζίτες και απλούς επενδυτές και άρα επέτρεψαν σε κάποιον σαν την Ελλάδα να δανειστεί υπέρογκα ποσά, χωρίς να έχει αυτό το δικαίωμα, εφόσον δεν είχε τη δυνατότητα να τα αποπληρώσει. Παρανόμησαν δηλαδή αυτοί, οι οποίοι δάνειζαν στην Ελλάδα, ενώ αυτή δεν δικαιούνταν δάνεια, αλλά παρανόμησε επιπλέον και η Goldman Sachs, οδηγώντας τους άλλους όχι μόνον σε εσφαλμένες αλλά και σε παράνομες αποφάσεις.
Αν δηλαδή υποθέσουμε ότι η παρανομία της Goldman Sachs έγινε το 2001, τότε αυτό το οποίο συμβαίνει είναι το εξής απλό. Αν η Ελλάδα κάνει στάση πληρωμής, λόγω αδυναμίας, δεν φταίει μόνον η ίδια, αλλά και όλοι όσοι τη βοήθησαν να πάρει δάνεια, τα οποία δεν μπορούσε να εξυπηρετήσει. Δεν φταίει δηλαδή μόνον αυτός ο οποίος παρανόμησε, αλλά κι αυτός ο οποίος τον βοήθησε, για να μπορεί να παρανομήσει. Απλά πράγματα. Αν ένας άστεγος ζητιάνος με παράνομο τρόπο και με ψευδή στοιχεία κατορθώσει να πάρει ένα δάνειο δέκα εκατομμυρίων ευρώ, δεν φταίει μόνον αυτός αν ξεγέλασε την τράπεζα, αλλά κι αυτός ο οποίος τον βοήθησε να αποκτήσει μια ψεύτικη εικόνα, για να μπορεί να την ξεγελάσει.
Αν η Ελλάδα αποδείξει με πραγματικά στοιχεία ότι δεν είχε ούτε τη θεωρητική δυνατότητα να μπει στις “υποχρεώσεις” της ζώνης του Ευρώ και άρα να αποπληρώσει τα δάνεια που προβλέπονταν γι’ αυτές τις υποχρεώσεις, τότε υπάρχει πρόβλημα. Παρανόμησε η Ελλάδα, αλλά παρανόμησαν και κάποιοι άλλοι. Παρανόμησε και η Goldman Sachs, εφόσον από κοινού με κάποιους Έλληνες απατεώνες παγίδευσαν τους επενδυτές και της δάνεισαν χρήματα, τα οποία δεν θα μπορούσε να επιστρέψει. Όμως, στην περίπτωση αυτήν τα πράγματα αλλάζουν. Όσοι επενδυτές δάνεισαν στην Ελλάδα μετά το 2001, αποκτούν το δικαίωμα να στραφούν εναντίον καί της Goldman Sachs. Η Ελλάδα μπορεί να μην έχει χρήματα να τους πληρώσει, αλλά η Goldman όλο και κάτι θα έχει στην “άκρη”.
Η Goldman Sachs, δηλαδή, μπορεί να βρεθεί “σάντουιτς” ανάμεσα σε δύο διαφορετικές υποχρεώσεις. Να αναγκαστεί να επιστρέψει στον ελληνικό λαό όσα του πήρε, για να κάνει απάτη με τους πληρωμένους Έλληνες χαφιέδες της και να αποζημιώσει και τους Αμερικανούς επενδυτές, οι οποίοι ζημιώθηκαν εξαιτίας της απάτης της. Τότε θα δούμε ποιο CDS είναι πιο αποδοτικό. Ποια θα καταστραφεί πρώτη; Η Ελλάδα ή η Goldman Sachs; Με κάτι τέτοια γελάνε οι πικραμένοι σ’ αυτόν τον κόσμο.
Όσοι φίλοι θέλουν, μπορούν να διαβάσουν ολόκληρη την ανάλυση.