Γράφει ο Μιχάλης Τζανάκης
Να συλληφθεί πάραυτα. Να βασανιστεί σκληρά, για παραδειγματισμό. Να δικαστεί και να καταδικαστεί με συνοπτικές διαδικασίες, ώστε να ξεκαθαρίσει το τοπίο της νεοελληνικής δημοσιογραφίας. Δεν μπορεί ένας «κύριος» Βαξεβάνης να μιαίνει τη διαυγή και αποστειρωμένη από κάθε μικρόβιο, ελληνική πολιτική σκηνή.
Δηλαδή τι θέλει να παραστήσει ο εν λόγω δημοσιογράφος; Το Χριστόφορο Κολόμβο; Ότι δήθεν ανακάλυψε την Αμερική; Δηλαδή εδώ το μισό πρώην υπουργικό συμβούλιο κρύβει και φυλάσσει προσεκτικά το «αντικείμενο» (έτσι το λέει ο συνταγματολόγος) και πας εσύ,
κύριε Βαξεβάνη, και δημοσιεύεις αυτό που με περισσή επιμέλεια φύλαξε ο Παπακωνσταντίνου και ο Βενιζέλος ο συνταγματολόγος; (τρομάρα του).
Είναι άξιος καταδίκης πραγματικά, αυτός ο θρασύς και περίεργος δημοσιογράφος. Καλά η μαμά του Βαξεβάνη, όταν ήταν μικρός δεν του έλεγε να μην είναι περίεργος; Να μη φυτρώνει εκεί που δεν τον σπέρνουν; Τίποτα, εντελώς ανάγωγος είναι ο τύπος. Απορώ πως έκανε και εκπομπές στην κρατική τηλεόραση, όπως ορθότατα του επισήμανε ο κύριος Βενιζέλος, ο συνταγματολόγος.
Τελικά τα χρηστά (δημοσιογραφικά) ήθη έχουν φθαρεί εντελώς. Αυτή η ανεύθυνη και φιλοπερίεργη δημοσιογραφία του Βαξεβάνη έχει σωρεύσει τόσα δεινά στην πολιτική ζωή του τόπου, που εξέθρεψε το «αυγό του φιδιού». Οξύνει πάθη –παραμονή παρέλασης,- αντί να κατευνάσει την ένταση, πάει και «καρφώνει» 2000 χιλιάδες ανθρώπους του μόχθου, σπιλώνοντας συνειδητά υπολήψεις και συνειδήσεις, τις οποίες ευτυχώς υπερασπίζονται οι πολιτικές και δικαστικές αρχές της χώρας, διότι ο κύριος Βαξεβάνης, ως γνωστόν, καταπατά βάναυσα τα προσωπικά δεδομένα, προσβάλλοντας την ίδια τη διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Κανονικά, εκτός απ την Ελληνική Δικαιοσύνη, έπρεπε να χει κινηθεί άμεσα η Διεθνής Αμνηστία, η UNESCO, οι «κυανόκρανοι» του ΟΗΕ και ο 6ος Στόλος να υπερασπιστούν την τιμή και την υπόληψη των διαπομπευόμενων «πατριωτών», που στήριζαν τη ρευστότητα των κλονισθέντων προσφάτως Ελβετικών τραπεζών. Δηλαδή αντί να πούμε κι ένα μεγάλο «ευχαριστώ», στους ανθρώπους που αφουγκραζόμενοι τη διεθνή τραπεζική κρίση βοήθησαν να μη μετακυλισθεί αυτή η κρίση στην κεντρική Ευρώπη, υπαινίσσονται κάποιοι κακόβουλοι και κινδυνολόγοι δόλο και απόπειρα απόκρυψης στοιχείων νόμιμου ή παράνομου πλουτισμού, ή φτάνουν ακόμα και στο σημείο να υπονοούν ανερυθρίαστα ότι αυτοί οι σπουδαίοι Έλληνες μπορεί και φοροδιέφυγαν. Αν είναι δυνατόν!!! Που θα φτάσει η δημοσιογραφική διαστροφή του Βαξεβάνη;
Και να πω ότι έχει κακά δημοσιογραφικά πρότυπα στην Ελλάδα, θα τον δικαιολογούσα. Αλλά είναι απ τους λίγους κινδυνολόγους και προπαγανδιστές Έλληνες δημοσιογράφους. Δε βλέπει πόσο υπεύθυνα χειρίζονται αυτές τις υποθέσεις τόσοι συνάδελφοι του, εξαιρετικοί κύριοι και προπάντων υπεύθυνοι, που σέβονται τα προσωπικά δεδομένα όλων των πολιτικών και οικονομικών κύκλων; Ποιος άλλος κάθεται κι ασχολείται με «λίστες» και τέτοιες ανοησίες; Το πολύ- πολύ να βρουν το Μιχελογιαννάκη να τον κατακεραυνώσουν, αλλά με σοβαρές υποθέσεις και σοβαρούς κυρίους είναι πολύ προσεκτικοί. Εδώ ο κύριος Βαξεβάνης, τα ίδια είχε κάνει με τον αξιοσέβαστο κύριο Χριστοφοράκο και παραλίγο να τον σπιλώσει και αυτόν τον εθνικό ευεργέτη.
Κανονικά ο δημοσιογραφικός «χαλκεύς», κύριος Βαξεβάνης θα έπρεπε να προσαχθεί βιαίως σε αυτόφωρο και να εγκλεισθεί στον Κορυδαλλό, στην πτέρυγα «Τσοχατζόπουλου», ώστε να πάρει όσες συνεντεύξεις ήθελε και, αφού εκτονωθεί δημοσιογραφικά, να αποφυλακιστεί μετά δεκαετίας που θα έχουν κατευναστεί τα πάθη, ώστε να μην πλήξει εκ νέου τα προσωπικά δεδομένα κάποιων γνησίων πατριωτών τραπεζοελβετοσωτήρων. Με την παραδειγματική τιμωρία του Βαξεβάνη, εν τέλει και ο ίδιος θα «σωφρονιζόταν» επιτέλους, ευθυγραμμιζόμενος με την υποδειγματική δημοσιογραφία «Μπογδάνου»,-που ειρήσθω εν παρόδω, κατατρόπωσε αλύπητα τον Μιχαλολιάκο με το πρώτο έμμετρο στιχούργημα που απάγγειλε εν είδει δημοσιογραφικών ερωτήσεων- αλλά ταυτόχρονα θα λειτουργούσε η ποινή του Βαξεβάνη αποτρεπτικά σε επίδοξους «περίεργους» δημοσιογράφους που έχουν ως πρόθεση να αποκαλύπτουν ονόματα και διευθύνσεις.