Μου τα έχεις πάρει όλα…. Μισθούς, επιδόματα, εθνική αξιοπρέπεια…θέλεις να μου
πάρεις και το τελευταίο που μου έμεινε…Να αποδώσω τιμές στους νεκρούς….
Ναι… σε όλους αυτούς που έπεσαν για να μπορείς εσύ μικρέ υποανάπτυκτε να κάνεις
τις δουλειές σου….Θέλεις να σταματήσεις να παρελαύνω…να αποδίδω τιμές….Ιδανικά,
Τιμή, Θυσία, Εθνική αξιοπρέπεια, αγάπη για την πατρίδα…. Λέξεις άγνωστες σε σένα…
Μα δεν κατάλαβες ακόμα ότι όταν περνώ από κει μπροστά δεν κοιτώ εσένα ; ….κοιτώ πίσω… κοιτώ και αποδίδω τιμές στον μνημείο…εκεί είναι η ματιά μου…εκεί οι σκέψεις μου…εκεί τα δάκρυα μου… εσένα δεν θέλω να σε βλέπω…σε σιχάθηκα….
Αλλά ξέρω γιατί θες να μην παρελάσω…Με φοβάσαι… φοβάσαι το χειροκρότημα του λαού…τις επευφημίες που θα είναι για μένα…φοβάσαι την αγάπη του κόσμου που
απλόχερα μου προσφέρει σε κάθε εκδήλωση…Τρέμεις το χτύπημα του ποδιού στην άσφαλτο… το τεντωμένο χέρι…το αποφασιστικό βλέμμα… Δείχνει δύναμη…
Αποφασιστικότητα…Οι διαφορές μας τεράστιες…Βλέπεις εσένα ο κόσμος σε κυνηγάει
και σε βρίζει όπου σταθείς και όπου βρεθείς… Εγώ δεν τον εξαθλίωσα τον Έλληνα….
Τον υπερασπίστηκα και είμαι δίπλα του….Κομμάτια από τις σάρκες μου θα βρεις παντού σε αυτή την πολύπαθη Πατρίδα… Εγώ δεν τον έδωσα βορά σε αυτούς που αιματοκύλισαν τον κόσμο… Τους πολέμησα…. Εγώ του έδωσα χαρά και περηφάνια…εσύ τον έριξες
στο κατώτατο σημείο υλικά και ηθικά….Ποτέ δεν άφησα τα παιδιά μας να πέφτουν κάτω
από την πείνα…Τα υπερασπίστηκα, το κορμί μου τρύπιο από σφαίρες που δέχτηκα για αυτά…. Εγώ πολέμησα στα τιμημένα βουνά …εσύ τα έκαψες…πνίγηκα στις θάλασσες
μας αιώνες τώρα πολεμώντας τον εχθρό… εσύ τους άφησες να περνανε να φτάνουν μέχρι τα λιμάνια μας…. Δεν υπάρχει μέρα να μην φιλώ την μάνα μου την γυναίκα μου τα παιδιά μου να τους αποχαιρετώ σαν να μην τους ξαναδώ και με το αεροσκάφος να σκίζω τον ουρανό…να γίνομαι ένα με τον Θεό…για έννοιες που σε σένα είναι άγνωστες…
Εσύ κατέβασες την σημαία εκείνο το ξημέρωμα και φύγανε τρία παλικάρια…τρεις σύντροφοι τρεις άξιοι αξιωματικοί… εγώ δάκρυζα εσύ ευχαριστούσες… Εγώ τιμώ την Δημοκρατία το Σύνταγμα τον λαό μας…εσύ με τις πράξεις σου τόσο καιρό τι κάνεις γι αυτά ; …. Εγώ έχω οδηγό τον μεγάλο Βασιλιά που αιώνες πριν 300 ήταν, είπε ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ…εσύ ποιον έχεις οδηγό ;… Εμένα με οδηγεί ο Γέρος που με το σπαθί του ελευθέρωσε την Πατρίδα…εσύ άφησες ανθρωπάκια να λένε ότι οι ήρωες της Επανάστασης ήταν αμόρφωτοι άξεστοι άπλυτοι…Λες και η ανδριοσύνη μετριέται με το σαπούνι ή με πόσα γράμματα ξέρει ο κάθε ένας… το ξέρω ότι κάποια στιγμή θα φύγω… θα πάω να συναντήσω αυτούς τους χιλιάδες που εσύ δεν θέλεις να με αφήσεις να αποδώσω τιμές…
Θα συναντήσω τον ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΗ τον ΓΙΑΛΟΨΟ τον ΒΛΑΧΑΚΟ τον αετό μας τον ΗΛΙΑΚΗ…αυτοί με οδηγούν…Αυτοί και ο λαός μας, η Πατρίδα μας…Το μόνο που ζητώ είναι να έχω θάνατο αντρειωμένο σαν και αυτούς…. Κάνε στην άκρη και άσε με να περάσω…Κάποιοι περιμένουν να τους αποδώσουμε τιμές…
ΓΙΩΡΓΟΣ ΘΑΛΑΣΣΗΣ