Έκπληκτη όλη η Ελλάδα! Δεν μπορούμε να έχουμε πρόσβαση στα CD με ονόματα καταθετών στην Ελβετία!

Αδύνατη η πρόσβαση στα CD με ονόματα Ελλήνων καταθετών στις ελβετικές τράπεζες, γιατί η Ελλάδα δεν μπορεί να διαπραγματευτεί με τη Γερμανία (!), αναφέρει σε έγγραφό του που διαβιβάστηκε στη Βουλή, ο υφυπουργός Οικονομικών Γιώργος Μαυραγάνης.

Ο λόγος είναι ότι η Ελβετία τα έχει χαρακτηρίσει προϊόντα βιομηχανικής κατασκοπείας, όπως αναφέρει.

Πραγματικά, πίστεψε κανείς στην Ελλάδα ότι θα έβγαιναν αυτά τα στοιχεία στη δημοσιότητα; Μια η Siemens, μια η έκθεση της Blackrock, μια οι λογαριασμοί συνθέτουν το απόλυτο τρίπτυχο για να έχουν οι δανειστές δεμένους χειροπόδαρα όλους όσους κατέκλεψαν το κράτος όλα αυτά τα χρόνια.

Το έγγραφο του υφυπουργού Οικονομικών διαβιβάστηκε στη Βουλή προς απάντηση ερώτησης των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ Παναγιώτη Κουρουμπλή, Παναγιώτη Λαφαζάνη και Ζωής Κωνσταντοπούλου, αναφορικά με τις ενέργειες που έχουν γίνει από την ελληνική κυβέρνηση για την παροχή πληροφοριών από τη γερμανική καγκελαρία σχετικά με τις καταθέσεις Ελλήνων φορολογουμένων στην Ελβετία.

Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ έχουν επισημάνει ότι εδώ και δύο χρόνια η γερμανική κυβέρνηση και τα γερμανικά κρατίδια αναζήτησαν τα cd αυτά, που κυκλοφορούν στην αγορά και περιέχουν τα ονόματα καταθετών στις ελβετικές τράπεζες. Μάλιστα, στο κείμενο της ερώτησής τους, επικαλούνται πληροφορίες ότι τα εν λόγω cd περιέχουν στοιχεία που αφορούν συνολικά 10.000 καταθέτες από διαφορετικές χώρες, συμπεριλαμβανομένων και 1.000 Γερμανών που διώκονται από τις γερμανικές αρχές.

Όπως ειδικότερα αναφέρουν τα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών που είχαν διαβιβαστεί στη Βουλή τον περασμένο Νοέμβριο και προσκομίζει ξανά το υπουργείο, «από την κατανομή προς την Ελλάδα του παρακρατηθέντος φόρου στην Ελβετία σχετικά με τόκους που προέκυψαν από αποταμιεύσεις φορολογικών κατοίκων Ελλάδας, κατά το οικονομικό έτος 2010 (χρήση 2009) εισέρρευσε το ποσό των 5.935.362,84 ευρώ. Το αντίστοιχο ποσό για το οικονομικό έτος 2009 (χρήση 2008) ανήλθε σε 9.928.558,82 ευρώ, γεγονός από το οποίο διαφαίνεται η τάση κατεύθυνσης των αποταμιευτικών καταθέσεων προς χώρες/εδάφη, τα οποία δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής της κοινοτικής νομοθεσίας ή των συμφωνιών που θεσπίζουν ισοδύναμα με αυτήν μέτρα».